ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1563

บทที่ 1563 ไม่เปิดเผยความลับ? เกาะผู้หญิงกิน?

“นายอย่าใส่ใจคำพูดของพวกเขาเลย”

นัยน์ตาอ่อนโยนของโม่หรานหร่านเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

จ้าวอู่เจียงที่ทายาให้เธอเสร็จแล้ว ตอนนี้เขากำลังนวดเท้าเล็กขาวเนียนนุ่มนวลของเธออย่างอ่อนโยน

เขาเอ่ยเสียงทุ้ม “การเผชิญกับความสงสัย คือเส้นทางที่ผู้แข็งแกร่งต้องผ่าน”

โม่หรานหร่านยิ้มสดใส เธอรู้สึกสะเทือนใจกับคำพูดนี้จริง ๆ บางทีก่อนที่จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของจ้าวเจียง เธออาจคิดว่าคำพูดนี้ของจ้าวเจียงเป็นความหยิ่งผยอง ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ นักล่าเงินรางวัลตัวเล็ก ๆ ที่มีชีวิตรอดด้วยการทำงานที่ไม่อาจให้ผู้คนเห็น ยังจะคิดเป็นผู้แข็งแกร่ง?

แต่เมื่อเธอรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของจ้าวเจียงคือลูกชายของท่านผู้นั้น ซึ่งกำหนดไว้แล้วว่าอนาคตจะไม่ธรรมดา จึงไม่แปลกที่เขาจะมีความมั่นใจพอที่จะพูดเช่นนี้

เพียงแค่ทำให้จ้าวเจียงหลงใหล แล้วใช้เขาเป็นสะพานเชื่อมกับท่านผู้นั้น เช่นนั้นแล้วตระกูลโม่ก็จะยิ่งเฟื่องฟู

การก้าวสู่ความรุ่งเรืองและความแข็งแกร่งของตระกูลโม่จะเป็นจริงในรุ่นของเธอ หรืออาจจะสำเร็จด้วยมือของเธอ โม่หรานหร่านเอง

น้ำเสียงของเธอจึงอ่อนโยนลงอีก และแฝงความอาย

“ถ้าคนอื่นเห็นนายทายาให้ฉันแบบนี้ นายจะต้องเผชิญความสงสัยและความเป็นศัตรูมากขึ้น แม้แต่ซูเยี่ยนก็อาจโกรธนายได้”

“ไม่เป็นไร” จ้าวอู่เจียงเล่นกับเท้างามของเธอ แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา

“ขอแค่ฉันกับเธอไม่รู้สึกละอายในใจ แล้วจะสนใจคำพูดของพวกเขาไปทำไม?”

โม่หรานหร่านจู่ ๆ ก็หลบสายตา แล้วแสร้งพึมพำเบา ๆ ว่า “แล้วถ้าฉันรู้สึกละอายในใจล่ะ?”

ถ้าเป็นผู้ชายที่หลงรักโม่หรานหร่าน ก็คงจะซาบซึ้งกับคำพูดอ้อม ๆ แบบนี้ของเธอไปแล้ว แต่เขาไม่ใช่ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ต้องแสร้งทำเป็นเช่นนั้น

เขาเดาได้ถึงสิ่งที่โม่หรานหร่านต้องการ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหลอกล่อเธอก่อน

“ขอเพียงมีพลังความสามารถเพียงพอ ก็จะไม่มีความละอายใด ๆ สักวันหนึ่ง ความสงสัย การเยาะเย้ย ความละอายใจ ความรู้สึกทั้งหมดจะกลายเป็นแค่ควันที่ลอยผ่านไป…”

เขากำลังหลอกล่อโม่หรานหร่าน เขาบอกเธอว่า รอให้ถึงวันที่เขาเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิตปลอม ๆ แล้วเขาจะอยู่กับเธอ ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกันสองคน หรือจะเป็นครอบครัวใหญ่สามคนก็ตาม ภูมิหลังของเขาจะลบล้างทุกสิ่ง ทำให้ความละอายใจและความสงสัยไม่มีอยู่อีกต่อไป

ดวงตาของโม่หรานหร่านพลันเป็นประกาย เธอตอบรับเขาเบา ๆ เธอรู้ว่าจ้าวเจียงเป็นคนเก็บตัว การที่เขาบอกเธออย่างอ้อม ๆ เช่นนี้ แสดงว่าเธอมีตำแหน่งในใจเขาแล้ว

ในตอนนั้นเอง มีเสียงเคาะประตูห้องเล็ก

“คุณหนูคะ ของที่คุณหนูต้องการมาแล้วค่ะ”

“เข้ามา” โม่หรานหร่านพูดเสียงเย็นชา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน