ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1608

บทที่ 1608 สิ่งที่เหลือรอดจากยุคโบราณ

หยวนเหลยแสดงสีหน้าดุร้าย ตะโกนด้วยความโกรธ พยายามใช้พลังจิตสั่นสะเทือนร่างปริศนา

ทว่าหมวกคลุมของร่างปริศนากลับขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ราวกับถูกสายลมราตรีพัดผ่านเบา ๆ

“หน้าตาของข้า เจ้าผู้วิวัฒนาการผู้หยิ่งผยองกล้าจะแอบมองอย่างนั้นหรือ?” ร่างปริศนาก้าวเข้ามา ร่างกายเคลื่อนไหวดั่งมังกร

‘แกนั่นแหละที่หยิ่งผยอง’ หยวนเหลยรู้สึกหวั่นใจ ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องจะช่วยเมิ่งหลินหรือไม่แล้ว แต่เป็นเรื่องที่ว่าตนเองจะหนีรอดหรือไม่ต่างหาก

ร่างปริศนาที่มีพลังแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัวผู้นี้คงเป็นผู้บำเพ็ญโบราณอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ถึงอย่างนั้นหยวนเหลยก็รู้สึกสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้บำเพ็ญโบราณที่แข็งแกร่งขนาดนี้ถึงพบเห็นได้นอาณาเขตพันดารา หากคิดตามสัดส่วนประชากรแล้ว ผู้วิวัฒนาการและผู้ใช้กลไกครองสัดส่วนเกือบเก้าส่วน ส่วนผู้บำเพ็ญโบราณไม่ถึงหนึ่งส่วนด้วยซ้ำ

หยวนเหลยหันตัวแล้ววิ่งหนี ตัดสินใจแล้วว่า น้ำขุ่นนี้จะลุยได้หรือไม่? ได้ แต่ไม่ควรเอาชีวิตเข้าแลก ต้องวางแผนระยะยาว

“วาจาสิทธิ์ ข้าสั่งให้เจ้าหยุด!” ร่างปริศนาเข้าใกล้พลางพูดด้วยน้ำเสียงดูแคลน

หยวนเหลยชะงักกึกทันที ร่างกายของเขาก็พลันขยับไม่ได้ เขาตะโกนด้วยความโกรธ ใช้พลังจิตสลัดพันธนาการ วิ่งหนีอย่างรวดเร็วโดยไม่เหลียวหลัง

ร่างปริศนาส่ายหน้า เขารำพึงว่าพลังวาจาสิทธิ์และมังกรล่องลอยถูกลดทอนลงอย่างน่าเวทนา หากไม่มีกฎเกณฑ์จำกัด เขาเพียงคนเดียวก็สามารถสังหารดาวเสี่ยวชางทั้งดวงได้ เช่นนั้นแล้วเรื่องนี้ก็คงจบไปนานแล้ว

“มังกรล่องลอย!” เขาฟาดฝ่ามืออีกครั้ง พุ่งตรงไปที่หัวใจด้านหลังของหยวนเหลย ฝ่ามือนี้หยวนเหลยไม่มีทางหลบไม่พ้น อย่างน้อยก็ต้องบาดเจ็บสาหัส

แรงมังกรล่องลอยพุ่งทะยานดันสายลมราตรีออกจนหมดสิ้น พุ่งไปถึงแผ่นหลังของหยวนเหลยในพริบตา แต่การบาดเจ็บสาหัสที่ร่างปริศนาคาดการณ์ไว้กลับไม่เกิดขึ้น หยวนเหลยยังคงมีชีวิตชีวาด่าทอพลางวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

ณ จุดที่เงาร่างของหยวนเหลยเพิ่งปรากฏเมื่อครู่ บัดนี้มีบุรุษในเสื้อคลุมดำสนิทสวมหน้ากากอิเล็กทรอนิกส์ยืนอยู่

บุรุษผู้นั้นมีบุคลิกชั่วร้าย เส้นผมดำสนิทแซมด้วยสีเงินและสีม่วงแดง เขาล้วงมือทั้งสองข้างในกระเป๋าเสื้อ ท่าทางสบาย ๆ ราวกับไม่มีผู้ใดที่อยู่ ณ ที่นี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

จากนั้นบุรุษผู้นั้นยกมือคว้าไปบนท้องฟ้ายามราตรี ราวกับดวงดาวทั้งหมดสั่นไหวในชั่วขณะนั้น ไม่รู้ว่าเขาคว้าอะไรมา บางทีอาจเป็นแสงดาว แล้วเขาก็ชูนิ้วขึ้นทำท่าดุจกระบี่ ฟันเข้าใส่ชายปริศนา ปราณกระบี่ดุจห้วงลึก

“ฮึ เลียนแบบอย่างต่ำช้า ปราณกระบี่ที่ยับเยินสิ้นดี!” ชายปริศนาเอามือไพล่หลังข้างหนึ่ง แล้วตบฝ่ามือใส่บุรุษที่ปรากฏกายขึ้นอย่างฉับพลัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน