ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 166

บทที่ 166 รักโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาของฮ่องเต้หญิงสั่นไหวระริก รู้สึกได้ถึงบางอย่างในหัวใจ นางถึงกับพูดอะไรไม่ออก ไม่กล้าจ้องมองเข้าไปในดวงตาของจ้าวอู่เจียงอีก

“สมุนไพรของเจ้าเรียบร้อยแล้วหรือไม่?”

“เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวอู่เจียงคว้าหูหม้อต้มสมุนไพร และเทสมุนไพรในหม้อใส่ชามใบหนึ่ง

น้ำสมุนไพรเดือดพล่านกรุ่นไอร้อนถูกเทใส่ชามจนเต็ม

เขาใช้ปากเป่าเพื่อให้น้ำสมุนไพรเย็นเร็วมากยิ่งขึ้น

ฮ่องเต้หญิงชำเลืองมองเป็นระยะ นางรู้สึกได้ถึงความสงบในจิตใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน รอยยิ้มพลันปรากฏขึ้นที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว

ผ่านไปครึ่งถ้วยชา น้ำสมุนไพรในชามใบก็ไม่ได้ร้อนเดือดอีกแล้ว จ้าวอู่เจียงยื่นส่งชามสมุนไพรให้กับฮ่องเต้หญิง พร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ดื่มให้หมดนะพ่ะย่ะค่ะ ช่วงบ่ายพระองค์ก็ต้องนอนพัก แล้วเดี๋ยวร่างกายจะขับเหงื่อออกมา”

ฮ่องเต้หญิงรับชามใบนั้นมาจรดที่ริมฝีปาก กลิ่นของสมุนไพรตลบอบอวล เซวียนหยวนจิ้งรู้สึกขมไปทั้งปาก นางทำหน้ายุ่งก่อนจะกลั้นใจดื่มรวดเดียว

“ฮื่อ” รสชาติขมฝาดของน้ำสมุนไพรกำลังทรมานต่อมรับรสของนาง หญิงสาวอดสั่นศีรษะไม่ได้ ความไร้เดียงสาปรากฏขึ้นในแววตา

“วันนี้ มีขุนนางเขียนฎีกาว่าเซียวเหยาอ๋องกำลังจะเรียกรวมตัวบรรดาขุนนางที่สนับสนุนเขาเพื่อให้ช่วยเหลือทางการเมือง” เมื่อดื่มน้ำสมุนไพรลงท้องไปจนหมดชาม เซวียนหยวนจิ้งก็รู้สึกได้ถึงความร้อนอุ่นที่แผ่กระจายจากท้องไปทั่วแขนขา และซึมลึกลงในกระดูก นางรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้น ความวิตกกังวลในหัวใจพลันสลายหายไป

“ยังคงมีขุนนางอีกไม่น้อยที่สนับสนุนเซียวเหยาอ๋อง นี่คือภัยของพวกเรา แล้วข้ากับพวกเขาจะสามารถสร้างความยิ่งใหญ่ให้แก่แคว้นต้าเซี่ยด้วยกันได้อย่างไร?

วันนี้ พวกขุนนางถึงกับกล้าแจ้งเรื่องนี้ในจดหมาย ดูเหมือนพวกเขาจะมีความมั่นใจในอำนาจของตัวเองมากเกินไป จ้าวอู่เจียงไม่รู้เลยว่าราชสำนักจะล่มสลายลงเมื่อไหร่ แล้วต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น… ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจ พยายามปกปิดความคิดของตนเองไว้ เพื่อไม่ให้ฮ่องเต้หญิงวิตกกังวลมากไปกว่าเดิม

“กระหม่อมต้องการกำลังเสริมจากหน่วยองครักษ์มังกรพ่ะย่ะค่ะ! ที่วันนี้กระหม่อมไปยังหอการค้าเจียงตู่ก็เพื่อจะทำการรวบรวมกำลังพลสำหรับบ่มเพาะกองกำลังของตนเอง กระหม่อมต้องการจะกวาดล้างอำนาจมืดในโลกใต้ดินของนครหลวง เพื่อที่พวกมันจะได้ไม่กลับมาเป็นอันตรายต่อฝ่าบาทอีกในอนาคต”

ที่แท้เขาก็กำลังทำเพื่อข้าอยู่นี่เอง ไม่ได้ใช้เวลาไปพูดคุยสนิทสนมกับบรรดาสาวงามคนอื่นสักหน่อย… ฮ่องเต้หญิงเริ่มมีความคิดเลื่อนลอย พลันนางก็สะดุ้งเบา ๆ และรีบสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่าน เมื่อได้ดื่มน้ำสมุนไพรเข้าไปแล้ว ฮ่องเต้หญิงก็รู้สึกดีขึ้น แต่นางก็ยังคงรู้สึกหนักใจ จนเริ่มเหนื่อยล้าขึ้นมาอีก

“ข้าจะแจ้งหน่วยองครักษ์มังกรไว้ก็แล้วกัน หลังจากนี้ เจ้าสามารถเรียกตัวพวกเขาไปใช้งานได้ทุกเมื่อ” ฮ่องเต้หญิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เริ่มกะพริบตาถี่ ๆ เพราะรู้สึกง่วงงุน

จ้าวอู่เจียงรู้สึกได้ถึงอาการง่วงซึมของนาง ชายหนุ่มยิ้มอย่างอบอุ่น เดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะอ้อมไปทางด้านหลัง และช้อนอุ้มฮ่องเต้หญิงขึ้นมาในอ้อมแขน ภายใต้เสียงร้องอุทานด้วยความตกใจของนาง

ฮ่องเต้หญิงพยายามดิ้นรนด้วยความอับอาย แต่นางก็ไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืน

“จ้าวอู่เจียง วางข้าลงเดี๋ยวนี้!”

นางรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย กลัวว่าจ้าวอู่เจียงจะใช้โอกาสนี้ ‘ทำมิดีมิร้าย’ นาง

จ้าวอู่เจียงยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เซวียนหยวนจิ้งไปที่แท่นบรรทมด้วยความเร่งรีบ เขารู้สึกได้ว่าร่างของนางที่อยู่ในอ้อมแขนกำลังแข็งเกร็งด้วยความประหม่า

ชายหนุ่มวางนางลงบนแท่นบรรทมอย่างนุ่มนวล ใบหน้างดงามของหญิงสาวกลายเป็นสีแดงระเรื่อ พลันนางก็รีบยกมือปิดหน้าอกอย่างรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน