ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 169

บทที่ 169 รีบส่งเงิน

เจียงเมิ่งลี่มั่นใจว่าตนเองสามารถอ่านความคิดของจ้าวอู่เจียงได้ทะลุปรุโปร่ง ในโลกที่เต็มไปด้วยขุนนางโกงกินบ้านเมืองเช่นนี้ จ้าวอู่เจียงก็คงจะใช้อำนาจที่ตนเองมีรีดไถเงินผู้อื่นเช่นกัน

จ้าวอู่เจียงยิ้มออกมาเล็กน้อย และไม่ได้โกรธเคือง ด้วยพฤติกรรมของเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เจียงเมิ่งลี่กล่าวถึง เพราะฉะนั้น ชายหนุ่มจึงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย

หลี่หยวนเจิ่งหยุดเช็ดกระบี่ และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ศิษย์น้อง เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว”

เฟิงอวิ๋นไฉพอทราบเรื่องราวภายในอยู่บ้าง จึงถูไม้ถูมืออย่างวางตัวไม่ถูก ก่อนจะพูดยิ้ม ๆ “คุณหนูเจียง มันไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคิด”

เจียงเมิ่งลี่หัวเราะเยาะ

“เจ้าบอกว่าตนเองไม่มีเงิน แต่ข้ารู้มาว่าเจ้ามีความสนิทสนมกับตระกูลหลิว พวกเขาไม่ให้เงินเจ้าบ้างหรือ? ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าไม่เคยได้รับเงินเดือนหรือเงินรางวัลจากฮ่องเต้บ้างหรืออย่างไร หรือเจ้าไม่ต้องการควักเงินออกจากกระเป๋าตัวเอง?”

“เจียงเมิ่งลี่!” หลี่หยวนเจิ่งปรามออกมาด้วยใบหน้าขึงขัง

“เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว น้องจ้าวเป็นคนตรงไปตรงมา มีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเป็นคนดี ไม่มีทางทำแบบที่เจ้าพูดเด็ดขาด!”

“เฮอะ ศิษย์พี่อย่าลืมสิว่าเขามีจวนใหญ่โต ทั้งยังได้รับเงินทองมาจากคนอื่นตั้งมากมาย บัดนี้เมื่อคิดก่อตั้งสำนักไร้ขอบเขต เขากลับบอกว่าตนเองไม่มีเงิน ช่างไร้ยางอายเสียจริง!” เจียงเมิ่งลี่ยกมือกอดอก และพูดต่อไป

“ข้าออกเดินทางท่องยุทธภพ และคนที่ข้าเกลียดชังมากที่สุดก็คือคนหน้าไหว้หลังหลอก บัดนี้ เขามาที่นี่เพราะต้องการเงิน หวังรีดไถประมุขเฟิงและคนอื่น ๆ ด้วยการกดดัน ลูกไม้ตื้น ๆ เช่นนี้ ข้าเคยเห็นมาหมดแล้ว”

บรรยากาศภายในห้องเย็นเยียบขึ้นมาทันที

“ถือเป็นเกียรติของข้าอย่างยิ่งที่ได้ช่วยเหลือใต้เท้าจ้าว ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นความสมัครใจของข้าเอง” เฟิงอวิ๋นไฉเห็นบรรยากาศตึงเครียดยิ่ง จึงพยายามผ่อนคลายสถานการณ์ลง

“ท่านจะสมัครใจได้อย่างไร? ท่านไม่อยากทำให้เขาเสียหน้าต่างหาก” เจียงเมิ่งลี่มีใบหน้าเย็นชาปานน้ำแข็ง

“ท่านไม่ต้องกลัวหรอกนะ เดี๋ยวตระกูลเจียงจะปกป้องท่านเอง”

เฟิงอวิ๋นไฉกำลังจะอธิบาย ทว่ากลับมีเสียงเปิดประตูดังขัดขึ้นเสียก่อน ประตูบานหนักถูกผลักเปิดออกกว้าง พร้อมกับประมุขกิตติมศักดิ์ทั้งห้าคนของหอการค้าก้าวเดินเข้ามา

พวกเขาได้รับทราบข่าวการมาถึงของจ้าวอู่เจียง จึงรีบเดินทางมาต้อนรับด้วยความเคารพ

“ใต้เท้าจ้าว”

จ้าวอู่เจียงไม่ได้โกรธเคืองต่อคำพูดของเจียงเมิ่งลี่ เขายังคงมีท่าทางปกติ มีรอยยิ้มอ่อนโยนประดับใบหน้า พลางพยักหน้าทักทายประมุขกิตติมศักดิ์ทุกคน ก่อนจะส่งยิ้มให้แก่คนที่ตนเองเคยพบแล้วอย่างหลิ่วชิงซานเป็นพิเศษ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน