ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 177

บทที่ 177 ความคุ้นเคยที่อธิบายไม่ได้

ฮั่วหรูอี้ทั้งตกใจระคนหึงหวงเมื่อเห็นจ้าวอู่เจียงอุ้มกู้เหนียนหยวนเข้ามาในห้องพัก

กู้เหนียนหยวนเป็นสมาชิกใหม่ที่ฉีหลินพากลับมาจากยุทธจักรในฤดูใบไม้ผลิปีนี้ ตอนแรก นางเข้าใจผิดคิดว่ากู้เหนียนหยวนกับฉีหลินแอบมีความสัมพันธ์ต่อกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ตระหนักว่า ไม่ได้เป็นเช่นนั้นแน่นอน เพียงแต่ฉีหลินกับกู้เหนียนหยวนมีความหลงใหลในกระบี่เหมือนกันเท่านั้น

หลังจากนั้นนางก็ยังได้ค้นพบว่า ฉีหลินให้ความเคารพต่อกู้เหนียนหยวนเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งกู้เหนียนหยวนก็ค่อนข้างเว้นระยะและไว้ท่าทีไม่น้อย แม้จะเข้าร่วมสำนัก ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อาวุโส แต่ก็แทบไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับกิจการของสำนัก และไม่ยุ่งกับฉีหลินหรือฮั่วหรูอี้เลยแม้แต่น้อย

นางเมินเฉยต่อทุกคน ไม่ว่าผู้ใดก็ตาม

ดังนั้น เมื่อเห็นว่าจ้าวอู่เจียงกำลังอุ้มกู้เหนียนหยวนอยู่ในอ้อมแขน ฮั่วหรูอี้จึงอดรู้สึกตกตะลึงและหึงหวงในหัวใจไม่ได้ ชายหนุ่มไม่เคยกระทำเช่นนี้กับนางมาก่อนด้วยซ้ำ

แต่ไม่นานหลังจากนั้นฮั่วหรูอี้ก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ พลังที่แผ่ออกมาจากร่างกายของกู้เหนียนหยวนมีความเบาบาง ปั่นป่วน หญิงสาวจึงเข้าใจได้โดยทันทีว่า กู้เหนียนหยวนได้รับบาดเจ็บ และจ้าวอู่เจียงก็เพียงนำตัวกลับมาเพื่อทำการรักษาเท่านั้น

เป็นเช่นนี้ก็ดีแล้ว… ฮั่วหรูอี้คำนวณบางอย่างในใจ

“พี่สะใภ้ ขอฝากผู้อาวุโสกู้ไว้ที่ห้องของท่านหน่อยนะขอรับ” จ้าวอู่เจียงยิ้มออกมาเล็กน้อย

ฮั่วหรูอี้พยักหน้า

“บัดนี้ ท่านเป็นเจ้าสำนักไร้ขอบเขต ไยยังจะต้องขออนุญาตจากข้าอีก? ท่านทำการรักษาอาการบาดเจ็บให้แก่ผู้อาวุโสกู้เถอะ”

จ้าวอู่เจียงวางร่างของกู้เหนียนหยวนลงบนเตียง แต่มือของกู้เหนียนหยวนที่คล้องลำคอของเขาไว้ไม่ยอมปล่อย นางยังคงจ้องมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่าต้องการจะค้นหาอะไรบางอย่างบนใบหน้าของเขา

“ผู้อาวุโสกู้?” จ้าวอู่เจียงเรียกด้วยความแปลกใจ

“หา?” กู้เหนียนหยวนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ด้วยความเขินอาย แก้มข้างหนึ่งที่ไม่มีเส้นผมปิดบังกลายเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด แววตาของนางสั่นไหว ก่อนจะรีบปล่อยมืออย่างรวดเร็ว

“พี่สะใภ้ ช่วยหยิบสมุนไพรที่กระตุ้นการไหลเวียนโลหิตมาให้ข้าหน่อยได้หรือไม่” จ้าวอู่เจียงขอให้ฮั่วหรูอี้ช่วยหยิบสมุนไพรมาให้

หญิงสาวพยักหน้า รีบออกไปจัดเตรียมสมุนไพรอย่างรวดเร็ว นางไม่เป็นกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกู้เหนียนหยวนกับจ้าวอู่เจียงอีกแล้ว ก็เหมือนกับฉีหลินกับกู้เหนียนหยวนเมื่อตอนนั้นนั่นแหละ กู้เหนียนหยวนเย็นชาต่อทุกคน โดยเฉพาะกับบุรุษ

หลังจากฮั่วหรูอี้ปิดประตู จ้าวอู่เจียงก็ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

“ผู้อาวุโสกู้ ข้าคงต้องล่วงเกินท่านแล้ว เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ข้าจำเป็นต้องถอดเสื้อของท่านออก”

กู้เหนียนหยวนรับคำในลำคอเสียงแผ่วเบา รู้สึกได้ว่าความอ่อนโยนของจ้าวอู่เจียงทำให้นางสบายใจโดยไม่มีเหตุผล

ชายหนุ่มค่อย ๆ ดึงเข็มที่ฝังลงไปตรงตำแหน่งหัวใจของนางกลับออกมา หลังจากนั้น เขาก็ปลดกระดุมเสื้อคลุมสีดำตัวนอกของกู้เหนียนหยวนออก เผยให้เห็นชุดชั้นในแพรไหมสีขาวที่อยู่ด้านใน ก่อนจะทำการปลดกระดุมต่ออีกครั้ง จนกระทั่งพบเจอกับเอี๊ยมสีชมพู

ร่างของกู้เหนียนหยวนสั่นเทาขึ้นมาเล็กน้อย หากเป็นในยามปกติ นางย่อมไม่มีทางอนุญาตให้ผู้ใดกระทำเช่นนี้ต่อตนเอง แต่ด้วยเหตุผลบางประการ ดูเหมือนจ้าวอู่เจียงจะมีมนตร์วิเศษที่ทำให้นางต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขาแต่โดยดี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน