ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 181

บทที่ 181 เบาะแสที่นำไปสู่เซียวเหยาอ๋อง

ชายชราจ้องมองจ้าวอู่เจียงด้วยความตกตะลึง เขาเอ่ยเสียงสั่นเครือ “ท่านเจ้าสำนัก… ท่าน… นี่มัน…?”

“เจ้ารู้สึกได้ใช่หรือไม่?” จ้าวอู่เจียงถามออกมาเบา ๆ

“บอกทุกสิ่งที่เจ้ารู้เกี่ยวกับเซวียนหยวนอวี้เหิงมาซะ”

“คือว่าข้า…” อู๋ฉินหยางหัวใจเต้นรัวเร็ว ชายชรารู้ดีว่าหากตนเปิดเผยข้อมูลที่นำไปสู่นายท่านเมื่อไหร่ เมื่อนั้นนายท่านย่อมรู้ตัว และเขาก็จะต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน

จ้าวอู่เจียงมองออกว่าอู๋ฉินหยางกำลังคิดอะไรอยู่ ชายหนุ่มจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“หากเจ้าไม่บอกข้า เจ้าจะต้องตายตั้งแต่ตอนนี้!”

“แต่ถึงข้าบอก เจ้าก็ไม่คิดปล่อยข้าไปอยู่ดี…” อู๋ฉินหยางขมวดคิ้ว

“ถ้าเจ้ายอมบอก ข้ารับปากว่าจะไม่ฆ่าเจ้า” จ้าวอู่เจียงตอบด้วยความหนักแน่น

“เพียงแต่เจ้าต้องภาวนาขออย่าให้เซวียนหยวนอวี้เหิงรู้เรื่องนี้ก็แล้วกัน”

อู๋ฉินหยางนิ่งเงียบ คิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

“ชีวิตนี้อยู่ในกำมือของเจ้าแล้ว” จ้าวอู่เจียงเห็นความลังเลของอู๋ฉินหยาง จึงพูดต่อไปด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“ในเมื่อข้าสามารถปิดผนึกการทำงานของกู่พิษในร่างกายเจ้าได้ ข้าก็ย่อมสามารถทำกับอีกสามคนที่เหลือได้เช่นกัน ในเมื่อเจ้าไม่เป็นห่วงชีวิตตัวเอง งั้นก็ปล่อยให้พวกเขาพูดเถอะ”

อู๋ฉินหยางครุ่นคิด… ในขณะนี้ ชีวิตอยู่ในกำมือของเขาแล้วจริง ๆ ด้วยขั้นพลังในปัจจุบัน อู๋ฉินหยางสามารถหลบซ่อนอยู่ที่ไหนก็ได้ในโลกกว้าง และนายท่านอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนเปิดเผยข้อมูล

เพราะฉะนั้น…เขาจะพูด

“ถ้าเจ้ารับปากว่าจะไม่ฆ่าข้า ข้าก็จะบอกเจ้าทุกอย่าง”

“ข้ารับปาก” จ้าวอู่เจียงตอบด้วยความเยือกเย็น

“เซวียนหยวนอวี้เหิงเคยเป็นองค์ชายของแคว้นต้าเซี่ย และยังเป็นเสด็จอาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันอีกด้วย” อู๋ฉินหยางพูดเน้นย้ำทีละคำ

“อีกทั้งเขายังเป็นเจ้าสำนักมังกรเงิน และเป็นบุรุษไร้หน้า ผู้เป็นมือกระบี่อันดับหนึ่งแห่งยุทธจักร ฝีมือกระบี่สูงส่งมากนัก นอกจากพวกผู้เฒ่าแห่งสุสานกระบี่แล้ว ก็คงไม่มีผู้ใดสามารถต่อกรกับเขาได้อีก”

ว่าแล้วเชียว เซียวเหยาอ๋องเป็นบุรุษไร้หน้าจริง ๆ ด้วย… จ้าวอู่เจียงหัวใจเต้นรัวเร็วด้วยจิตสังหารแรงกล้า บุรุษไร้หน้าเป็นคนฆ่าฉีหลิน จ้าวอู่เจียงเก็บความแค้นครั้งนี้ไว้ในใจมาโดยตลอดไม่เคยลืม บัดนี้ เมื่อได้รับคำยืนยันแล้วว่าเซียวเหยาอ๋องกับบุรุษไร้หน้าเป็นคนคนเดียวกัน จิตสังหารก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น

แต่อย่างไรก็ตาม สีหน้าของจ้าวอู่เจียงที่แสดงออกมากลับยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

“เรื่องนั้นข้ารู้มาตั้งแต่แรกแล้ว เจ้ามีข้อมูลอื่น ๆ อีกหรือไม่?”

เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวอู่เจียง อู๋ฉินหยางก็หัวใจกระตุก หากสิ่งที่เขาบอกออกไปไม่มีค่าในสายตาอีกฝ่าย เกรงว่าจ้าวอู่เจียงจะไม่ยอมปล่อยตนไปจริง ๆ

ชายชราจึงรีบพูดโดยเร็ว

“นอกจากนี้ เขายังสมคบคิดกับกลุ่มคนเถื่อนแห่งแดนเหนือ เช่นเดียวกับชาวหนานเจียงในแดนใต้ แล้วเขาก็ยัง… ในปีหน้าฟ้าใหม่ที่กำลังจะมาถึงนี้… เขาก็ต้องการที่จะ…”

“ก่อกบฏ!” จ้าวอู่เจียงพูดอย่างเย็นชา

“ถูกต้อง”

อู๋ฉินหยางเบิกตาโตด้วยความหวาดหวั่น เจ้าสำนักไร้ขอบเขตรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นใครมาจากไหนกันแน่?

“ว่าต่อไป” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยความเยือกเย็น ปราศจากอารมณ์ความรู้สึก

“เอาข้อมูลที่มันมีประโยชน์หน่อย”

อู๋ฉินหยางกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ เริ่มทบทวนความทรงจำของตนเองอย่างหนัก

ไม่กี่ลมหายใจต่อมา เขาก็พูดเสียงสั่นเครือ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน