ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 182

บทที่ 182 เปิดเผยความลับ

ย่านเจียงตู่ เขตตะวันตก จวนที่พักของเซียวเหยาอ๋อง

ห้องตำรา

เซียวเหยาอ๋องใช้เวลาไปกับการอ่านตำราโบราณ แต่งบทกวี และวาดภาพ

หลายชั่วยามผ่านไป ท้องฟ้าด้านนอกดำมืด เขายังไม่ได้รับข่าวคราวจากอันผิงหรือฉีเล่อเลยแม้แต่คนเดียว

ทำให้อดรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาไม่ได้

ในอดีตที่ผ่านมา ไม่ว่าอันผิงหรือฉีเล่อจะออกไปปฏิบัติภารกิจใด พวกเขาก็จะส่งข่าวกลับมาในเวลาไม่เกินหนึ่งชั่วยาม แต่วันนี้ผ่านไปหลายชั่วยามแล้ว

หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น? เซียวเหยาอ๋องหัวใจกระตุกวูบ พยายามจดจ่อสมาธิอยู่ที่ตำราโบราณต่อไป

มีความเป็นไปได้อยู่สองทาง หากพวกของอันผิงไม่ถูกฆ่าตายเพราะไปเผชิญหน้ากับยอดฝีมือระดับสูง พวกเขาก็ต้องถูกใครบางคนจับตัวไป

แต่เซียวเหยาอ๋องไม่ได้สนใจ สำนักมังกรเงินมียอดฝีมือมากมาย เขาแค่ต้องเรียกตัวคนพวกนั้นมานครหลวงเท่านั้นเอง

ในเวลาเดียวกันนี้ เขาก็ไม่กลัวด้วยว่าพวกของอันผิงจะเปิดเผยความลับในระหว่างที่ถูกจับตัว เพราะในร่างกายของทุกคนมีกู่พิษอยู่ การเปิดเผยความลับจะนำไปสู่ความตายสถานเดียว

…

“จุดประสงค์ของการกวาดล้างสำนักใต้ดินในนครหลวงก็เพื่อเป็นการยึดอำนาจในนครหลวงให้ได้ เตรียมพร้อมสำหรับการก่อกบฏในอนาคต…” หลังจากที่ฉีเล่อเปิดเผยความลับสุดท้ายออกมา นางก็หลับตาลง รู้สึกทั้งเจ็บปวดและโล่งใจในเวลาเดียวกัน

“ข้าต้องนำข้อมูลไปตรวจสอบดูก่อน” จ้าวอู่เจียงพูดออกมาเบา ๆ เขาบอกว่าต้องตรวจสอบข้อมูล แต่มีหลายอย่างที่นางพูดตรงกับอู๋ฉินหยาง

“พวกเจ้าทั้งสองคนเป็นองครักษ์ของเซวียนหยวนอวี้เหิงใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว…” ฉีเล่อรู้ดีว่านางไม่มีทางหันหลังกลับได้อีกแล้ว แม้จ้าวอู่เจียงสัญญาว่าจะไม่ฆ่าอันผิง แต่เขากับนางก็คงกลับไปที่สำนักมังกรเงินไม่ได้อีกแล้ว และทำได้เพียงออกไปหาที่หลบซ่อนในยุทธภพเท่านั้น

เซียวเหยาอ๋องพาอันผิงไปด้วยในวันที่ถล่มสำนักมังกรเกล็ดศิลา และคนที่พยายามจะสังหารเขาหน้าประตูวังหลวงในวันนั้นก็คืออันผิง นี่แสดงว่าอันผิงเป็นคนสนิทข้างกายของเซียวเหยาอ๋องอย่างแท้จริง คงต้องรู้ข้อมูลเบื้องลึกอย่างแน่นอน…

…

ในห้องลับใต้ดิน อันผิงจ้องมองความว่างเปล่า เอาแต่ส่งเสียงร้องครางแหบแห้งออกมาจากลำคอ

ในที่สุด เขาก็เห็นจ้าวอู่เจียงเดินกลับมาแล้ว ในหัวใจรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาทันที ร่างกายพลันสั่นเทา เขาส่งเสียงครางในลำคอต่อเนื่อง บอกชัดว่าต้องการจะพูด

จ้าวอู่เจียงมีสีหน้าเรียบเฉย เขาเดินผ่านอันผิงไป แล้วยกมือขวาต่อยชายชุดดำเต็มแรง

ผลั่ก!

หน้าอกของบุรุษชุดดำยุบหายลงไปทันที โลหิตไหลทะลักออกมาจากปากและจมูก บุรุษชุดดำไม่อยากเชื่อเลยว่าอยู่ดี ๆ จ้าวอู่เจียงก็จะมาทำร้ายตัวเองโดยไม่เตือนอะไรสักคำ ไม่นานดวงตาของเขาก็เหม่อลอย คำพูดสุดท้ายที่ได้ยินช่างห่างไกล และไร้ความหมาย

“ข้าสัญญากับฉีเล่อเอาไว้ว่าจะไม่ฆ่าเจ้า”

จ้าวอู่เจียงไม่ได้พูดกับชายชุดดำ แต่เขาพูดกับอันผิง

อันผิงเผยสีหน้าตกตะลึง และตื่นตระหนก จ้าวอู่เจียงสัญญากับฉีเล่อว่าจะไม่ฆ่าเขา เกิดอะไรขึ้นกับฉีเล่อ? หรือว่านางถูกข่มเหงแล้ว?

จ้าวอู่เจียงดึงเข็มเงินออกมาจากลำคอของอันผิง อันผิงรีบพูดด้วยเสียงแหบแห้งทันที

“จ้าวอู่เจียง ฉีเล่ออยู่ที่ใด?”

“นางกับอู๋ฉินหยางพูดสิ่งที่ควรพูดออกมาหมดแล้ว เจ้าไม่มีค่าอันใดอีกต่อไป” จ้าวอู่เจียงยื่นมือเข้ามา

“แต่นางยอมแลกชีวิตของตนเองกับเจ้า…”

“ผู้ใดบอกว่าข้าไม่มีค่า?” อันผิงมีสีหน้าเจ็บปวด กล้ามเนื้อบนใบหน้าเต้นระริก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน