เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 187

บทที่ 187 สำนักกลิ่นบุปผา

ยามราตรี

ลมเหนือโชยพัดทุ่งหญ้าปลิวไสว

จ้าวอู่เจียงและคณะผู้ติดตามมาถึงเมืองหวังโจวแล้ว

แม้ว่าเมืองหวังโจวจะอยู่ทางตอนใต้ของนครหลวง และมีอากาศอบอุ่นมากกว่า แต่นี่คือช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิ อากาศยามราตรีย่อมมีความหนาวเย็นมากกว่าตอนกลางวัน

ขณะนี้ พรรคพวกของจ้าวอู่เจียงอยู่ทางตอนเหนือของเมืองหวังโจว และยังคงอยู่ห่างจากจุดหมายปลายทางอีกหลายสิบลี้ จ้าวอู่เจียงตัดสินใจที่จะพักค้างคืนก่อน แล้วค่อยเริ่มเดินทางต่อรุ่งเช้าวันพรุ่งนี้

โรงเตี๊ยมหวังเป่ย

ม้าเร็วทั้งสามตัวถูกเด็กรับใช้ประจำโรงเตี๊ยมนำไปเข้าคอก ในขณะที่จ้าวอู่เจียงและคนอื่น ๆ เดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมด้วยการนำทางของเด็กรับใช้อีกคนหนึ่ง

โรงเตี๊ยมหวังเป่ยตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมืองหวังโจว พวกเขายินดีต้อนรับแขกทุกคนเสมอ

ช่วงหลังมานี้ ข่าวเรื่องการค้นพบทางเข้าใหม่ของสุสานไต้ซือนักปัดกวาด ทำให้มีผู้คนหลั่งไหลมาเมืองหวังโจวจากทั่วสารทิศ ขณะนี้ โรงเตี๊ยมหวังเป่ยจึงมีผู้คนหนาแน่น และแขกแต่ละคนก็แต่งกายด้วยชุดที่มีสีสันต่างกันไป

จ้าวอู่เจียงเดินเข้าไปถามหาห้องว่าง แต่เด็กรับใช้ก็ตอบกลับมาด้วยความเสียใจ

“นายท่าน บัดนี้เหลือห้องพักเพียงสองห้องเท่านั้น…”

“ข้าต้องการทั้งสองห้องนั้น” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยความเยือกเย็น โยนเหรียญเงินให้แก่เด็กรับใช้

“ขอสุราและอาหารที่ดีที่สุด เช่นเดียวกับหญ้าที่จะให้ม้าด้วย”

เมื่อเห็นเบี้ยเงินก้อนใหญ่ ดวงตาของเด็กรับใช้ก็เป็นประกายระยิบระยับ แขกส่วนใหญ่ที่มาจากทั่วทุกสารทิศมักจะให้เป็นเพียงเศษเงินเท่านั้น มีไม่กี่คนนักที่จะกระเป๋าหนักถึงเพียงนี้

เด็กรับใช้รีบพยักหน้า และโค้งคำนับ “เชิญด้านในเลยขอรับ นายท่าน”

จ้าวอู่เจียงและคณะผู้ติดตามเดินไปตามการนำทางของเด็กรับใช้ ตรงไปยังห้องพักทางชั้นบนของโรงเตี๊ยม

“เจ้าเห็นหรือไม่? สตรีชุดดำที่ใส่หน้ากากทองแดงคนนั้น”

บริเวณโต๊ะอาหารชั้นล่าง บุรุษหน้าหยกคนหนึ่งกำลังจิบสุราจ้องมองพวกของจ้าวอู่เจียงเดินขึ้นบันไดไปบนชั้นสอง

รอบกายเขามีชายชราเจ็ดคนสวมใส่ชุดสีน้ำเงินนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

บุรุษหน้าหยกมีแววตาที่เต็มไปด้วยราคะ สูดดมกลิ่นสุราอย่างหยิ่งผยอง

“สตรีนางนั้นต้องเป็นยอดโฉมงามอย่างแน่นอน ตอนนางเดินผ่านโต๊ะของพวกเราไปนั้น ข้าได้กลิ่นความบริสุทธิ์มาจากกายของนาง”

“คุณชายต้องการให้ข้าน้อยไปจับตัวนางมาหรือไม่ขอรับ?” ชายชราในชุดเสื้อคลุมสีเขียวถามด้วยความเคารพ

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า