บทที่ 193 คำถาม
เมื่อได้ยินว่าเป็นอาการป่วยที่สามารถรักษาได้ด้วยการฝังเข็มเท่านั้น ดวงตาของจ้าวอู่เจียงก็เป็นประกายระยิบระยับ ถ้าจะพูดถึงเรื่องการฝังเข็มแล้วล่ะก็ จ้าวอู่เจียงมั่นใจว่าไม่มีโรคใดที่เขารักษาไม่ได้
เมื่อได้รับการประคองจากกู้เหนียนหยวน จ้าวอู่เจียงก็เดินตามกู้ชางเทียนต่อไปเรื่อย ๆ เพียงไม่กี่ลมหายใจต่อมา พวกเขาก็มาถึงสุดทางเดินของปลายอุโมงค์ ตรงหน้าปรากฏบ้านศิลาหลายหลังตั้งเรียงราย
“ท่านปู่ ท่านลองให้จ้าวอู่เจียงรักษาดูสักหน่อยเถอะนะเจ้าคะ” กู้เหนียนหยวนพยายามเกลี้ยกล่อม นางทำปากยื่นด้วยความขัดใจ
กู้ชางเทียนจ้องมองหลานสาวด้วยความไม่พอใจ แต่แทนที่จะตอบคำใด ชายชรากลับเปลี่ยนเรื่อง
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่? ปู่บอกให้เจ้าอยู่ในนครหลวงไม่ใช่หรือ?”
“หลานคิดถึงปู่ หลานก็เลยกลับมาหาเจ้าค่ะ…” กู้เหนียนหยวนยิ้มกว้าง
“เหลวไหล! แค่ก ๆ…” กู้ชางเทียนพูดด้วยสีหน้าขึงขัง ก่อนจะไอออกมาอีกเล็กน้อย บัดนี้มีสำนักใหญ่มารวมตัวกัน กู้เหนียนหยวนอาจจะเป็นอันตรายได้ถ้านางอยู่ที่นี่
ชายชราหันไปมองหน้าจ้าวอู่เจียง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“พ่อหนุ่มแซ่จ้าว เจ้าก็มาที่นี่เพื่อแย่งชิงคัมภีร์ปราณไร้วิญญาณเหมือนกันใช่หรือไม่?”
จ้าวอู่เจียงนั่งลงบนม้านั่งหินด้วยการประคองของกู้เหนียนหยวน เขาเกือบจะฟื้นตัวดีแล้ว กู้ชางเทียนไม่ได้ทำให้เขาบาดเจ็บสักเท่าไหร่หรอก แต่เหตุผลที่ร่างกายรู้สึกเหนื่อยล้าก็เพราะต้องเผชิญกับแรงกดดันมหาศาลก่อนหน้านี้ต่างหาก
เมื่อได้ยินคำถามของกู้ชางเทียน จ้าวอู่เจียงก็พยักหน้าตอบกลับไปด้วยความจริงใจ
“ถูกต้องแล้วขอรับ! ข้ากับหลานสาวของท่านเดินทางมาที่นี่เพื่อคัมภีร์ปราณไร้วิญญาณ แต่เหตุผลสำคัญอีกหนึ่งอย่างก็คือ หลานสาวท่านขอร้องให้ข้าน้อยมาช่วยรักษาท่านผู้อาวุโส”
กู้เหนียนหยวนผู้นั่งอยู่เคียงข้างจ้าวอู่เจียงยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว
“เจ้านี่มันช่างมีจิตใจสูงส่งเหลือเกินนะ…” กู้ชางเทียนยังคงยืนเอามือไพล่หลัง จ้องมองไปที่จ้าวอู่เจียง และน้ำเสียงยังคงเย็นชา
“แต่ข้าแก่ชรามากแล้ว ต่อให้เจ้าพยายามรักษาไปก็ไร้ประโยชน์! ในส่วนของคัมภีร์ปราณไร้วิญญาณ ต่อให้เจ้าได้มันไปครอบครอง เจ้าก็ฝึกฝนมันไม่ได้หรอก!”
ต่อให้ได้มาครอบครองก็ฝึกฝนไม่ได้อย่างนั้นหรือ? เพราะเหตุใดกัน? จ้าวอู่เจียงหรี่ตาลงเล็กน้อย ถูนิ้วมือพลางใช้ความคิด ก่อนจะถามกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม
“เหตุใดผู้อาวุโสไม่ลองให้ข้าน้อยรักษาดูก่อนเล่าขอรับ? เรียนตามตรง ข้าพอจะมีความสามารถด้านการแพทย์อยู่พอสมควร และมีความถนัดด้านการฝังเข็มเป็นอย่างยิ่ง”
“เจ้ามันก็แค่หลงลำพองไปกับความสามารถอันแสนจะธรรมดาของตนเองเท่านั้น” กู้ชางเทียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ก็เหมือนขั้นพลังของเจ้านั่นแหละ เจ้าอาจจะลำพองใจที่ตนเองสามารถเลื่อนขั้นพลังได้อย่างรวดเร็ว แต่ในทางกลับกัน หลานสาวของข้ามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้า หรือบางทีนางอาจจะเด็กกว่าเจ้าซักสองสามปีเสียด้วยซ้ำไป แต่นางก็อยู่ในขอบเขตยอดยุทธ์แล้ว ทั้งนางมีรากฐานพลังแข็งแรง ส่วนรากฐานพลังของเจ้ายังไม่มั่นคง ดังนั้น ความสามารถทางการแพทย์ของเจ้าจึงเชื่อถือไม่ได้…”
“ท่านปู่!” กู้เหนียนหยวนกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ ท่านปู่เป็นคนหัวโบราณแค่ไหนนางย่อมรู้ดี แต่นางก็ไม่ชอบใจเลยที่ท่านปู่ดูถูกจ้าวอู่เจียงเช่นนี้


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า