ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 201

บทที่ 201 ชุมนุมผู้คนจากทุกสำนัก

ในเวลาเดียวกันนี้ บริเวณหน้าทางเข้าสุสานของไต้ซือนักปัดกวาด

หลี่หยวนเจิ่งกำลังต่อสู้อย่างหนักหน่วง แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้เข้าไปในสุสาน แต่ทุกคนที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ก็กลายเป็นศัตรูของกันและกันแล้ว

พวกเขาพยายามต่อสู้เพื่อตัดสินหาผู้ชนะ และมีแต่ผู้ชนะเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติในการก้าวเข้าไปด้านในสุสานเพื่อเจรจากับคนเฝ้าสุสาน

ตอนแรก พวกเขาพยายามบุกเข้าไปแล้ว แต่ก็ถูกคนเฝ้าสุสานจับได้ตลอด

ภายหลัง ไม่ทราบว่าคนเฝ้าสุสานเปลี่ยนกฎเกณฑ์ด้วยเหตุอันใด จึงได้ประกาศว่าผู้ที่ชนะจะได้มีสิทธิ์เข้าไปเจรจา และตราบใดที่ยื่นข้อเสนอให้คนเฝ้าสุสานพึงพอใจ คนเฝ้าสุสานก็จะปล่อยให้บุคคลนั้นออกสำรวจในสุสานของไต้ซือนักปัดกวาดได้ตามใจชอบ

บัดนี้ กลุ่มยอดฝีมือที่อยู่ในขอบเขตยอดยุทธ์จึงกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

พวกเขากลัวว่าหากมียอดฝีมือชั้นสูงมาถึง พวกของตนเองก็คงไม่มีคุณสมบัติที่จะได้เข้าไปภายในสุสานอีก

ศพคนตายนอนเกลื่อนกลาดอยู่หน้าทางเข้าสุสาน โลหิตสาดกระจายไปทุกหนทุกแห่ง หลี่หยวนเจิ่งกับเจียงเมิ่งลี่ผนึกกำลังร่วมมือกันสังหารผู้คนไม่ต่ำกว่าห้าศพแล้ว และทั้งห้าศพนั้นต่างก็มาจากสำนักที่แตกต่างกันไป

แต่ในหมู่ผู้ฝึกตนขณะนี้ หลายสำนักต่างก็สร้างกฎเกณฑ์อย่างไม่เป็นทางการขึ้นมาว่า ตราบใดที่ต่อสู้กันอย่างยุติธรรม ไม่ได้ใช้วิธีลอบกัดไร้ยางอาย ทางสำนักก็จะไม่มีการคิดล้างแค้นแต่อย่างใด แต่ถ้าต้องตายเพื่อการแย่งชิงผลประโยชน์ ก็อาจจะมีการล้างแค้นตามมาได้

เพราะฉะนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต กลุ่มยอดฝีมือรุ่นเยาว์เหล่านี้จึงเลือกที่จะสังหารบุคคลที่ตนเองไม่คุ้นหน้า แม้แต่คนที่ตายไปนั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าผู้ใดเป็นคนสังหารตนเอง

…

ในวิหารหลักของอารามผู่ถัว รูปปั้นพระพุทธรูปตั้งตระหง่าน กลิ่นธูปกำยานลอยตลบอยู่ในอากาศ

ยอดฝีมือจากทั่วทุกสารทิศมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ไต้ซือคูจู้กำลังนั่งสวดมนต์อยู่หน้ารูปปั้นพระพุทธรูปขนาดใหญ่

กลุ่มคนในวิหารแบ่งแยกกันเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งนั่งอยู่บนเบาะรองนั่ง อีกฝั่งหนึ่งยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม กลุ่มคนที่นั่งอยู่ล้วนแต่มีสถานะยิ่งใหญ่ในโลกแห่งยุทธจักร

จ้าวอู่เจียงผู้แต่งกายด้วยชุดเสื้อคลุมสีดำและสวมใส่หน้ากากอสูรจ้องมองกลุ่มคนที่อยู่ในวิหารหลัก

เดิมที เขาวางแผนเพื่อเดินทางกลับแล้ว แต่บัดนี้ท้องฟ้าด้านนอกเริ่มมืด การเดินทางกลางคืนเป็นสิ่งที่ไม่อย่างยิ่ง และเขาเองก็ไม่เคยสัมผัสบรรยากาศของผู้คนในยุทธจักรมาก่อน ชายหนุ่มจึงเกิดความรู้สึกสนใจขึ้นมา

“หลีกทางหน่อยจ้า หลีกทางหน่อยจ้า!” ทันใดนั้น เสียงใส ๆ ของเด็กน้อยคนหนึ่งดังขึ้น

แล้วร่างของคนสองคนก็เดินเข้ามาในวิหารหลัก คนแรกเป็นเด็กหญิงอายุประมาณแปดเก้าขวบ ส่วนอีกคนเป็นชายฉกรรจ์สวมหมวกฟางบนศีรษะ ท่าทางแข็งทื่อไร้อารมณ์เหมือนมนุษย์ท่อนไม้

เด็กหญิงมีหน้าตาน่ารักน่าชัง สวมใส่ชุดสีขาวสะอาด ผมมัดเป็นมวยสองก้อนอยู่บนศีรษะ สองแก้มแดงเปล่งปลั่งจนคล้ายว่าใบหน้าของนางประดับด้วยก้อนสีแดงเรื่ออยู่สองก้อน

เด็กหญิงกระโดดโลดเต้น บนแผ่นหลังสะพายเสียมขนาดใหญ่ บนเสียมยังมีเศษดินติดอยู่

ส่วนชายฉกรรจ์ที่สวมใส่หมวกฟางมีลักษณะไร้อารมณ์เหมือนไม่ใช่มนุษย์

จ้าวอู่เจียงหรี่ตาลงเล็กน้อย เด็กหญิงผู้นี้มีอายุยังไม่มาก แต่ก็อยู่ในขอบเขตผู้ฝึกยุทธ์ขั้นห้าแล้ว และเขาก็สังเกตเห็นว่ากลุ่มคนในวิหารที่กำลังจ้องมองนางอยู่นั้น หลายคนมีความหวาดกลัวปรากฏอยู่ในแววตา

“ท่านเจ้าสำนัก เด็กน้อยผู้นี้แหละขอรับที่เป็นคนพบทางเข้าสุสาน” เจี๋ยเอ้อร์ซานมองเห็นความสงสัยในแววตาของจ้าวอู่เจียงจึงอธิบายขึ้นมาเบา ๆ

“ส่วนข้างกายนางคือหุ่นเชิดมรณะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน