ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 216

บทที่ 216 คิดยึดครองสำนักไร้ขอบเขต

“พี่หลี่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว สหายน้อย ผู้เป็นเจ้าสำนักสมควรมีขอบเขตพลังสูงส่ง แต่เจ้าอยู่ในขอบเขต… ยอดยุทธ์เท่านั้นเอง ในนครหลวงมีคนดีและคนเลวปะปนกันอยู่เต็มไปหมด เราเป็นห่วงสหายน้อยที่อ่อนแอถึงเพียงนี้ เกรงว่าคงไม่สามารถดูแลสำนักไร้ขอบเขตได้ตลอดรอดฝั่ง”

หยวนเยว่เจ้าสำนักหมึกทมิฬก็พูดออกมา

“ทางเราเองก็ต้องการความช่วยเหลือจากพวกท่านเช่นกัน ในเมื่อพวกท่านทั้งห้าสนใจที่จะเข้าร่วมสำนักไร้ขอบเขต ถ้าอย่างนั้น ข้าจะแต่งตั้งให้พวกท่านเป็นผู้อาวุโสดีหรือไม่?” จ้าวอู่เจียงยิ้มตอบกลับไปอย่างนุ่มนวล

“ฮ่า ๆๆ…”

หลี่หูระเบิดเสียงหัวเราะ เขาสั่นศีรษะ ยิ้มตอบกลับไป ทว่าแววตากลับเย็นชา เจ้าสำนักไร้ขอบเขตเป็นบุคคลโง่เขลาใช่หรือไม่? พวกเขาพูดถึงเพียงนี้ ยังไม่รู้ตัวอีกได้อย่างไร?

ดูเหมือนจะเป็นเพียงบุรุษปัญญานิ่มผู้หนึ่งจริง ๆ… หยวนเยว่หัวเราะในลำคอ สถานการณ์ในขณะนี้ เห็นได้ชัดว่าเจ้าสำนักไร้ขอบเขตไร้เดียงสามากเกินไป ถึงกับคิดว่าพวกเขาจะมาช่วยเหลือด้วยกุศลจิตที่แท้จริง ช่างเป็นเรื่องที่น่าขบขันยิ่งนัก

เจ้าสำนักอีกสามคนก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

“หืม? พวกท่านไม่ชอบตำแหน่งผู้อาวุโสอย่างนั้นหรือ?” ดวงตาจ้าวอู่เจียงทอประกายขบขัน เวลานี้เจี๋ยเอ้อร์ซานกับเจี๋ยสือจิ่วยืนอยู่ที่ประตู ชายหนุ่มผายมือออกกว้าง

“หรือว่าพวกท่านต้องการตำแหน่งเจ้าสำนักของข้า?”

ปัง!

หลี่หูหมดความอดทน เขาตบโต๊ะจนเนื้อไม้แทบแตก

“เด็กน้อย พวกเราไม่รู้ว่าเจ้าแกล้งโง่หรือว่าโง่จริง ๆ กันแน่ แต่วันนี้ เจ้าต้องส่งมอบสำนักไร้ขอบเขตมาให้เรา มิเช่นนั้นแล้ว ด้วยระดับพลังของเจ้าในปัจจุบัน ต่อให้ผนึกกำลังร่วมกับผู้อาวุโสซูทั้งสอง ก็อย่าคิดหวังเลยว่าจะได้รอดชีวิตกลับออกไปจากห้องนี้!”

“เจ้าหนู นครหลวงไม่ใช่สนามเด็กเล่น ที่นี่คือถ้ำเสือวังมังกร แม้ว่าในอดีตเจ้าจะเป็นน้องชายร่วมสาบานกับฉีหลิน แต่วันนี้ เจ้าต้องส่งมอบที่ตั้งสำนักมังกรเกล็ดศิลามาให้กับพวกเรา!” หยวนเยว่ยิ้มเหมือนเสือแยกเขี้ยว มุมปากยกตัวขึ้นสูง

“สำนักไร้ขอบเขตเพิ่งก่อตั้ง พวกเราขาดกำลังคนพอดี หากพวกท่านไม่ต้องการตำแหน่งผู้อาวุโส งั้นก็คงเป็นได้เพียงบริวารเท่านั้น…” จ้าวอู่เจียงรับจอกน้ำชาจากกู้เหนียนหยวนมาจิบอย่างสบายอารมณ์

หลี่หูลุกขึ้นยืน ดวงตาเรืองรองด้วยประกายดุร้าย

“ดูเหมือนเจ้าจะไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพวกเราทั้งห้ากำลังหมายถึงอะไร!”

“พวกเจ้าต่างหากที่ไม่เข้าใจว่าท่านเจ้าสำนักของพวกเรากำลังกล่าวถึงอะไร!” เจี๋ยสือจิ่วผู้มีรอยแผลเป็นน่ากลัวอยู่บนใบหน้าระเบิดพลังลมปราณออกมาจากร่างกายทันที สีหน้าและแววตาแสดงออกถึงความเกรี้ยวกราดสุดขีด

เมื่อพวกของหลี่หูสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของมวลพลังที่ถาโถมเข้ามา พวกเขาก็หยุดชะงักไปโดยไม่รู้ตัว

หัวใจของคนทั้งหมดเต็มไปด้วยความตื่นกลัว ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมียอดฝีมือสูงส่งเช่นนี้สังกัดอยู่ในสำนักไร้ขอบเขต มิหนำซ้ำ ยังยอมเป็นผู้ติดตามรับใช้บุรุษหนุ่มชุดดำผู้ไร้เดียงสาอีกด้วย

“ทะ… ท่านเจ้าสำนัก เรื่องนี้พวกเราค่อย ๆ พูดคุยกันวันหลังเถอะ พอดีข้าเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าสำนักหมึกทมิฬมีเรื่องเร่งด่วนต้องรีบกลับไปจัดการ วันพรุ่งนี้ข้าจะนำของขวัญมาขออภัยท่านก็แล้วกัน” รอยยิ้มเหยียดหยามสลายหายไปจากใบหน้าของหยวนเยว่โดยสิ้นเชิง หัวใจเต้นกระหน่ำด้วยความร้อนรน รู้สึกอยากจะหนีออกไปจากที่นี่เต็มที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน