ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 217

บทที่ 217 สำนึกในความผิดพลาด

ยามเมื่อคนเราเจ็บปวดเท่านั้นถึงจะปล่อยวาง ยามเมื่อคนเราเจ็บปวดเท่านั้นถึงจะรู้จักความหมายของคำว่าอดทน และยามเมื่อคนเราเจ็บปวดเท่านั้นจึงจะไม่คิดฉวยโอกาส

หลี่หูกลืนยาลูกกลอนและได้สัมผัสถึงความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส ผู้ร่วมชะตากรรมของเขาอีกสี่คนกัดฟันกรอด ตัดสินใจกลืนยาลูกกลอนลงไปภายใต้การจ้องมองด้วยสายตาเรียบเฉยของจ้าวอู่เจียง

ความเจ็บปวดระยะสั้นย่อมดีกว่าความเจ็บปวดระยะยาว ความเจ็บปวดระยะสั้นย่อมดีกว่าความตาย พวกเขายอมทนรับความเจ็บปวดระยะสั้นดีกว่ายอมตาย พวกเขายอมก้มหัวคำนับให้แก่จ้าวอู่เจียง และยอมรับตำแหน่งบริวารของสำนักไร้ขอบเขตดีกว่ายอมตาย

เพียงแต่ทุกคนกำลังรู้สึกสำนึกเสียใจ ไม่น่าคิดครอบครองสำนักไร้ขอบเขต หรือแม้แต่ปฏิเสธข้อเสนอที่จะให้พวกของตนเองเป็นผู้อาวุโสเลย เพราะถ้ารับข้อเสนอตั้งแต่แรก พวกเขาก็ไม่ต้องเป็นเพียงบริวาร และประสบกับความทรมานเช่นนี้

สุดท้าย พวกเขาก็ต้องก้มหน้ารับตำแหน่งต่ำต้อยที่สุด ต่ำต้อยกว่าสองผู้อาวุโสตระกูลซู ซึ่งมีขอบเขตพลังอ่อนแอกว่าเสียอีก

จ้าวอู่เจียงพยักหน้า

“พวกท่านจำเป็นต้องกินยาแก้พิษในอีกเจ็ดวัน ดังนั้น เชิญกลับออกไปก่อน”

“ขะ… ขอรับ… ท่านเจ้าสำนัก!” พวกของหลี่หูรีบรับคำด้วยความตระหนก ทุกคนต่างก็เป็นถึงเจ้าสำนักคุมอำนาจโลกใต้ดินในนครหลวงมาหลายปี แต่บัดนี้ กลับต้องกลายเป็นบริวารผู้อื่นไปเสียแล้ว

…

ด้านนอกสำนักไร้ขอบเขต บรรดาผู้คนจากสำนักไหมฟ้าและสำนักอื่น ๆ ต่างก็รอคอยด้วยความร้อนใจ เจ้าสำนักของพวกเขาเข้าไปภายในสำนักไร้ขอบเขตเกือบครึ่งชั่วยามและยังไม่กลับออกมา สงสัยคงกำลังปรึกษาหารือเกี่ยวกับการยึดครองสำนักไร้ขอบเขต บางทีอาจจะกำลังแบ่งอาณาเขตกันกระมัง?

เมื่อนึกภาพว่าหลังจากนี้สำนักของตนเองจะขยายอำนาจมากขึ้นเพียงใด พวกเขาก็รู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก แม้จะไม่ได้กินเนื้อพร้อมกับท่านเจ้าสำนัก แต่อย่างน้อย พวกเขาก็ได้กินน้ำแกง ซึ่งนี่ก็เป็นสิ่งที่บรรดาผู้คนจากสำนักเล็ก ๆ ทั่วนครหลวงอดอิจฉาริษยาไม่ได้

หลายคนถึงกับวางแผนอยู่ในใจคิดจะเข้าไปประจบท่านเจ้าสำนักหลังจากนี้ เสนอหน้ารับความดีความชอบ เพราะต้องการได้รับการเลื่อนตำแหน่งภายในสำนัก

ในทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงประตูลั่น พร้อมกับบานประตูหนาหนักของสำนักไร้ขอบเขตถูกผลักเปิดออก และพวกของหลี่หูก็เดินกลับออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“ยินดีด้วยขอรับท่านเจ้าสำนักสำหรับการยึดครองสำนักไร้ขอบเขตในครั้งนี้!”

“ท่านเจ้าสำนักเปรียบดั่งพญามังกรในหมู่มวลมนุษย์ สำนักไหมฟ้าของพวกเราจะต้องยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน”

“ท่านเจ้าสำนักกำลังจะนำความยิ่งใหญ่และเกียรติยศอันสูงส่งมาสู่พวกเราแล้ว!”

เมื่อบรรดาผู้คนจากสำนักไหมฟ้าเห็นหลี่หูก้าวออกมา พวกเขาก็รีบเข้าไปร่วมแสดงความยินดีทันที

เมื่อสมาชิกจากสำนักหมึกทมิฬเห็นการกระทำของผู้คนจากสำนักไหมฟ้า พวกเขาก็ไม่ลังเลรีรอ รีบตะโกนเสียงดังกดข่มอีกฝ่าย

“ท่านเจ้าสำนักเป็นพญามังกรเหนือมังกร สำนักหมึกทมิฬของพวกเราจะยิ่งใหญ่เหนือกว่าผู้ใด…”

“การยึดครองสำนักไร้ขอบเขตได้สำเร็จในวันนี้คือสิ่งที่พิสูจน์แล้วว่า หากติดตามอยู่ข้างกายท่านเจ้าสำนักหยวน พวกเราก็ไม่มีทางพบกับความยากลำบากอย่างแน่นอน…”

“…”

หลี่หูหน้าเสีย ยิ่งได้ยินคำชื่นชมจากบรรดาผู้ติดตาม เขาก็ยิ่งไม่รู้ว่าตนเองจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี คิ้วเขากระตุกถี่ แต่ก็รู้ดีว่าตนเองสมควรระบายความโกรธแค้นออกไปก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน