ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 225

บทที่ 225 ยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี

ยามราตรี

ฮ่องเต้หญิงสวมใส่ชุดเสื้อคลุมเต็มยศเดินกลับไปยังตำหนักหย่างซิน

หญิงสาวยืนลังเลอยู่หน้าห้องบรรทมเนิ่นนาน ก่อนจะถอนหายใจออกมา วันนี้นางสามารถสยบเซียวเหยาอ๋องและบรรดาผู้สนับสนุนของเขาได้สำเร็จ ซึ่งถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับผลการเดิมพัน ความดีใจก็เปลี่ยนเป็นความเศร้า

“เข้ามาสิพ่ะย่ะค่ะ” เสียงหัวเราะอย่างอ่อนโยนของจ้าวอู่เจียงดังขึ้นจากด้านในห้อง

ฮ่องเต้หญิงคำรามในลำคอเบา ๆ ก่อนจะเปิดประตู แสงไฟในห้องสว่างไสว อบอุ่นและสงบสุข…

เว้นแต่เพียงจ้าวอู่เจียงที่กำลังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์… เวลานี้ชายหนุ่มดูไม่น่าไว้ใจเลยในสายตาของฮ่องเต้หญิง

ผลลัพธ์ของการเดิมพันนั้นไม่ได้รุนแรงแต่อย่างใด เขาไม่ได้ขอให้นางทำสิ่งที่เคยกระทำกับเหล่านางสนม คำขอของเขาเป็นเพียงคำขอเล็กน้อยเท่านั้น และคำขอนั้นก็คือ การนอนกอดจ้าวอู่เจียงทั้งคืน… เท่านั้นเอง

ตอนแรกที่ตกปากรับคำยอมเดิมพัน ฮ่องเต้หญิงก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดซับซ้อนในหัวใจ นางทั้งรู้สึกโล่งใจ ปรารถนา วิตกกังวลและหวาดกลัว

ช่วงที่ผ่านมาหญิงสาวใช้เวลาอยู่กับจ้าวอู่เจียงทั้งวันทั้งคืน เมื่อผ่านไปถึงจุดหนึ่ง ความสำคัญของคนผู้นี้ก็เติบโตขึ้นในหัวใจฮ่องเต้หญิงโดยไม่รู้ตัว นางย่อมเข้าใจว่าตนเองเริ่มเกิดความรู้สึกพิเศษกับเขา

แต่นางไม่รู้ตัวเลยว่า ความรักเริ่มต้นขึ้นจากตรงไหน

และถึงแม้ตอนนี้จะรู้ว่ารู้สึกอย่างไร ทว่านางก็จะไม่ยอมรับความจริงข้อนี้เด็ดขาด

เซวียนหยวนจิ้งไม่ได้เป็นเพียงเซวียนหยวนจิ้ง แต่นางเป็นถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเซี่ย ต้องแบกรับความคาดหวังของบรรพบุรุษไว้บนสองบ่า นางต้องการจะทำให้แผ่นดินต้าเซี่ยกลับมาเจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง และเซวียนหยวนจิ้งอยากจะนั่งอยู่บนบัลลังก์ด้วยความภาคภูมิ

เซวียนหยวนจิ้งจะไม่ยอมให้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นโดยไม่จำเป็นมาหยุดยั้งเส้นทางของนางเด็ดขาด

ความรักของคนหนุ่มสาวก็เปรียบเสมือนหมอกควันในอากาศ นางพร่ำบอกตนเองเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ดังนั้น นางจึงหวาดกลัวที่จะเดิมพันกับจ้าวอู่เจียง หวาดกลัวว่าเมื่อถึงเวลาที่ต้องทำตามสัญญา นางจะไม่สามารถควบคุมหัวใจของตนเองได้

จ้าวอู่เจียงถามออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“พระองค์เป็นกังวลเรื่องอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เปลี่ยนวิธีการได้หรือไม่ จ้าวอู่เจียง ข้าสามารถใช้ปาก…” ฮ่องเต้หญิงมีสีหน้าเขินอายอย่างยิ่ง

“ถ้าไม่ทำตามสัญญา ก็ลืมมันไปเถอะพ่ะย่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีการหรอก” จ้าวอู่เจียงสั่นศีรษะ ความรักและความปรารถนานั้นต่างกัน จ้าวอู่เจียงไม่ใช่คนที่โหยหาความปรารถนา

เซวียนหยวนจิ้งนิ่งเงียบอยู่อึดใจใหญ่ ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยน และกล่าวเสริมว่า

“ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีการพ่ะย่ะค่ะ หากฝ่าบาทเกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ไม่อยากจะทำเช่นนี้ ก็ไม่ต้องทำพ่ะย่ะค่ะ! ฝ่าบาทกับกระหม่อมล้วนเข้าใจกันดี ฝ่าบาทโปรดวางใจเถิดว่ากระหม่อมจะไม่คิดโกรธเคืองอย่างแน่นอน”

คำพูดที่นุ่มนวลลอยมาเข้าหูเซวียนหยวนจิ้ง พลันหลอมหัวใจนางจนอ่อนยวบลงทันที

“ข้ายินดียอมรับความพ่ายแพ้ ในเมื่อข้าแพ้ ข้าก็จะทำตามสัญญา”

ในทันใดนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นจากหน้าประตู

“ทูลฝ่าบาท ผู้ต่ำต้อยเสี่ยวหลี่จือขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

“ไสหัวไป!” ฮ่องเต้หญิงพูดเสียงดังกังวาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน