ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 229

บทที่ 229 การต้อนรับที่แตกต่าง

วันต่อมา

ตามเวลานัดหมาย

นครหลวง เขตตะวันออกเฉียงใต้ ณ หอสุราฝูหรง

วันนี้หอสุราถูกจับจองใช้เป็นสถานที่จัดประชุมของกลุ่มสำนักใต้ดิน

บนป้ายไม้ที่แขวนอยู่หน้าทางเข้าหอสุรา ปรากฏตัวอักษรแจ้งเอาไว้ว่าวันนี้สถานที่ถูกจับจองสำหรับใช้ประชุมกลุ่มสำนักยุทธ์ วอนให้ลูกค้าทุกท่านโปรดเข้าใจ

ด้านในมีโต๊ะหลายตัวถูกนำมาวางเรียงต่อกัน และก็มีชายสามคนนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะเหล่านั้น พวกเขาต่างก็ถูกคัดเลือกมาให้ทำหน้าที่คอยจดบันทึกว่ามียอดฝีมือคนใดบ้างเข้าร่วมงานประชุมในวันนี้

และบุคคลทั้งสามนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น หลี่หู เจ้าสำนักไหมฟ้า หยวนเยว่ เจ้าสำนักหมึกทมิฬ และหยางเจิ้นตง เจ้าสำนักบูรพา

เดิมทีพวกเขาต่างก็เคยรวมพลกันบุกไปเพื่อหวังยึดสำนักไร้ขอบเขต แต่บัดนี้กลับต้องมานั่งทำหน้าที่เป็นคนจดรายชื่อแขกที่เข้าร่วมงานเสียอย่างนั้น

ในเวลานี้มีผู้คนปรากฏตัวมากมาย ทั้งสามคนนอกจากทำหน้าที่จดบันทึกรายชื่อแขกแล้ว ยังต้องคอยนำแขกเข้าสู่ด้านในหอสุราอีกด้วย แม้ว่าจะมีจำนวนผู้คนไม่น้อย แต่ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ

เพราะต้องไม่ลืมว่าทั้งสามคนมีฝีมือสูงส่ง ต่างก็อยู่ในขอบเขตยอดยุทธ์ขั้นสาม และขั้นสี่ทั้งสิ้น บรรดาแขกผู้เข้าร่วมงานในวันนี้จึงไม่มีผู้ใดกล้าก่อปัญหา

…

เมื่อยามอู่ใกล้เข้ามาทุกที

จ้าวอู่เจียงพร้อมด้วยเจี๋ยเอ้อร์ซานกับเจี๋ยสือจิ่วและสองผู้อาวุโสซูเหลียงจิ่วกับซูซานชางกำลังขี่ม้ามุ่งหน้าไปที่หอสุราฝูหรง

ในการประชุมวันนี้ จ้าวอู่เจียงไม่ได้พาฮั่วหรูอี้มาด้วย เพราะพวกเขามาในฐานะสำนักไร้ขอบเขต มิใช่มาในฐานะสำนักมังกรเกล็ดศิลา

กู้เหนียนหยวนก็นอนพักฟื้นร่างกายอยู่ที่สำนักเช่นกัน

พวกเขาเดินทางไปถึงหอสุราฝูหรงได้อย่างราบรื่น จ้าวอู่เจียงและคนอื่น ๆ กระโดดลงจากหลังม้า ก่อนที่ม้าจะถูกนำไปเก็บไว้ในคอกโดยสมาชิกที่ได้รับมอบหมายเป็นพิเศษจากผู้จัดการประชุม

และพวกเขาก็เดินตรงไปที่ประตูหอสุรา

บริเวณทางเข้าหอสุรา มีผู้คนยืนจับกลุ่มรวมตัวกันประมาณห้าคน

พวกเขาต่างก็อยู่ในขอบเขตยอดยุทธ์ บางคนบรรลุขั้นสี่แล้ว คาดว่าสำนักของพวกเขาคงถูกจัดเป็นสำนักระดับล่างในนครหลวง

หลี่หูและพรรคพวกเดิมทีมีสีหน้าอ่อนโยนต้อนรับแขก แต่เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้ปรากฏตัว พวกเขาพลันมีสีหน้าหงุดหงิดใจขึ้นมา และทำการบันทึกรายชื่อให้แก่บุคคลทั้งห้าด้วยสีหน้าเย็นชา แม้อีกฝ่ายจะประสานมือคำนับด้วยความเคารพ แต่หลี่หูก็เพียงพยักหน้าเล็กน้อย ดูเมินเฉยเป็นอย่างยิ่ง

แต่ถึงกระนั้นก็ตาม บรรดาตัวแทนสำนักต่าง ๆ ก็ไม่กล้าแสดงความไม่พอใจออกมา

การปรากฏตัวของพวกจ้าวอู่เจียงที่สวมใส่หน้ากากทองแดงไม่ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนสักเท่าไหร่ เพราะในบรรดาสำนักใต้ดินของนครหลวงนั้น มีผู้คนที่ใส่หน้ากากปิดบังตัวตนเป็นปกติอยู่แล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน