เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 248

บทที่ 248 ตกตะลึงกันถ้วนหน้า

เมื่อจ้าวอู่เจียงร่ายบทกวีของตนเองจบลง ทุกคนก็ตกอยู่ในความตะลึง

พวกเขาตกตะลึงที่ภายในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งถ้วยชา ใต้เท้าจ้าวก็สามารถแต่งบทกวีได้ถึงสามชิ้น!

โดยเฉพาะบทกวีชิ้นสุดท้ายที่ช่วยเยียวยาจิตใจของพวกเขาได้เป็นอย่างดี ทุกคนถึงกับเห็นภาพของตนเองเรียนจบจากสำนักศึกษาด้วยความภาคภูมิได้ราง ๆ แล้ว

จ้าวอู่เจียงมีพรสวรรค์ที่ยากจะหาผู้ใดเทียบเคียงได้จริง ๆ … หลินหรู่ไห่ตกตะลึงจนทำสิ่งใดไม่ถูก เจาถึงกับถอนหายใจออกมายาวแรง รู้สึกโชคดีที่ตนเองรู้ตัวทัน และเปลี่ยนจากศัตรูกลายเป็นมิตรได้สำเร็จ

ในความคิดเห็นของหลินหรู่ไห่ พรสวรรค์ด้านวรรณกรรมของจ้าวอู่เจียง รวมไปจนถึงเล่ห์เหลี่ยมและความสามารถรอบด้านของเขา สิ่งเหล่านี้ย่อมทำให้จ้าวอู่เจียงมีอนาคตสดใสในภายภาคหน้าอย่างแน่นอน

มิต้องประหลาดใจเลยว่า เป็นเพราะเหตุใดจ้าวอู่เจียงถึงได้รับการโปรดปรานจากฮ่องเต้มากมายถึงเพียงนี้… หลินหรู่ไห่ยกมุมปากแย้มยิ้มออกมาไม่รู้ตัว เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่อีกฝ่ายปรากฏตัว เขาเป็นคนแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักจ้าวอู่เจียง เช่นนี้ก็คงนับได้ว่าสร้างความประทับใจให้จ้าวอู่เจียงได้บ้างกระมัง

เสียงพูดคุยและเสียงอุทานในกลุ่มคนยิ่งดังมากขึ้นเรื่อย ๆ

“พรสวรรค์ด้านวรรณกรรมของใต้เท้าจ้าวไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าท่านเจ้าสำนักจ้าวเลย…”

“บทกวีเหล่านี้ถูกแต่งออกมาภายในระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ใต้เท้าจ้าวสามารถสร้างสรรค์บทกวีอันงดงามเพียงนี้ออกมาได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?”

“ใต้เท้าจ้าวกับเจ้าสำนักจ้าวต่างก็ใช้แซ่จ้าวเหมือนกันนี่? หรือว่าพวกเขาจะเป็นคนคนเดียวกันรึไม่?”

“มันจะเป็นไปได้อย่างไรเล่า? ใต้เท้าจ้าวเป็นถึงขุนนางขั้นหก แม้ว่าสำนักไร้ขอบเขตจะอยู่ในนครหลวง แต่เจ้าสำนักจ้าวเป็นคนจากยุทธจักร แค่นี้ทั้งสองคนก็มีที่มาที่ไปต่างกันแล้ว พวกเขาจะเป็นคนเดียวกันได้อย่างไร?”

“ทำไมตระกูลจ้าวถึงมีแต่คนที่เก่งกาจเช่นนี้หนอ?”

“…”

หลังจากพูดคุยกับสหายบัณฑิตด้วยกันพักใหญ่ สุดท้าย จูอวี้เหวินจากเมืองหลันซินก็พึมพำขึ้นมาว่า

“บทกวีของท่านเจ้าสำนักจ้าวมีความเรียบง่ายและงดงาม เนื้อหาเน้นไปที่ความเป็นอิสระเสรีไร้ข้อผูกมัด ในขณะที่บทกวีของใต้เท้าจ้าวเปี่ยมล้นไปด้วยศักดิ์ศรีของขุนนางใหญ่และการถวายตัวรับใช้บ้านเมือง เราจะนำพวกท่านมาเปรียบเทียบกันได้อย่างไร? เป็นพวกเราเองนั่นแหละที่ยังดวงตามืดบอดมากเกินไป!”

บทที่ 248 ตกตะลึงกันถ้วนหน้า 1

บทที่ 248 ตกตะลึงกันถ้วนหน้า 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า