ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 254

บทที่ 254 บังคับให้เลือกข้าง

ถ้อยคำอวดดีของจ้าวอู่เจียงทำให้เกิดเสียงอุทานในท้องพระโรงดังอื้ออึง ขุนนางจำนวนไม่น้อยพิศวงสงสัย พวกเขาต่างก็ต้องการจะกล่าวโทษจ้าวอู่เจียงกันทั้งหมด

นี่เป็นส้มแดนใต้ชัด ๆ จะมาบอกว่าเป็นส้มแดนเหนือได้อย่างไร!

แต่ก็มีขุนนางอีกไม่น้อยเช่นกันที่เลือกนิ่งเงียบ เพราะพวกเขาเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่จ้าวอู่เจียงกำลังจะทำนั้นคือสิ่งใด

จ้าวอู่เจียงไม่สนใจเสียงอุทานเซ็งแซ่ แล้วกล่าวต่อไปด้วยความมุ่งมั่น

“ในนครหลวงมีแต่ส้มแดนเหนือเท่านั้น ไม่มีส้มแดนใต้! ต่อให้ผู้ใดพยายามจะลักลอบขนส้มแดนใต้เข้ามาก็ยังต้องยอมศิโรราบแต่โดยดี! และหากผู้ใดคิดจะพยายามปลูกส้มแดนใต้ในนครหลวง ดินที่ไม่เหมาะสมก็จะทำให้ส้มแดนใต้เหล่านั้นตายไปหมดสิ้น พวกท่านคิดว่าสิ่งที่ข้าพูดนี้ไร้เหตุผลอย่างนั้นหรือ?”

กลุ่มขุนนางพิศวงอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็เข้าใจได้โดยทันทีว่าจ้าวอู่เจียงกำลังแทนเซียวเหยาอ๋องด้วยส้มแดนใต้!

“ดังนั้น ข้าจึงกล่าวว่าผลส้มที่อยู่ในมือของข้านี้เป็นส้มแดนเหนือ ไม่ทราบว่าทุกท่านเห็นด้วยหรือไม่?” จ้าวอู่เจียงกวาดมองไปยังกลุ่มขุนนางที่ยืนมึนงงอยู่ในท้องพระโรง ไม่ว่าสายตาจะกวาดผ่านไปยังบริเวณใด บรรดาขุนนางต่างก็หลบสายตาเป็นพัลวัน…

หลิวเจ๋อซ่อนมืออยู่ในแขนเสื้อ เดินออกมาจากแถวขุนนาง ใบหน้าเมตตาใจดี แต่ดวงตาทอประกายร้ายกาจ

“แน่นอนว่านี่ย่อมเป็นส้มแดนเหนือ หรือมีคนคิดจริง ๆ ว่านี่เป็นส้มแดนใต้?”

ตู๋กูอี้เหอก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเช่นกัน

“ถึงแม้ว่าส้มแดนเหนือจะมีรสชาติไม่อร่อย มีสภาพไม่สวยงาม จนทำให้ผู้คนชิงชังมาหลายปี นั่นก็เป็นเพราะว่าดินมีสภาพเลวร้ายมากเกินไปไม่เหมาะสมต่อการเพาะปลูก แล้วพวกเราจะปล่อยให้เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไปหรือ? พวกเรามาช่วยกันสร้างผืนดินให้อุดมสมบูรณ์ เพื่อพัฒนาส้มแดนเหนือให้มีรสชาติเลิศล้ำเหนือผู้ใดเถอะ!”

“หากมีผู้ใดคิดรังเกียจส้มแดนเหนืออีก…” จ้าวอู่เจียงยืนหยัดอยู่ด้วยท่วงท่าสง่างาม

“มันผู้นั้นก็ต้องตายอยู่ที่นี่!”

เสียงคำประกาศของบุคคลทั้งสามสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว สีหน้าแววตาของพวกเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่า หากมีผู้ใดคิดกบฏต่อฮ่องเต้หรือต้าเซี่ย มันผู้นั้นก็ต้องตาย!

“ข้าเองก็รู้สึกเช่นกันว่าส้มที่อยู่ในมือของใต้เท้าจ้าวต้องมาจากแดนเหนืออย่างแน่นอน” หลินหรู่ไห่ส่งเสียงกล่าวออกมา

“แต่คนเราย่อมมีความคิดแตกต่างกันไป ไม่ว่านี่จะเป็นส้มแดนเหนือหรือแดนใต้ ใต้เท้าจ้าวเป็นผู้มีจิตใจเมตตาอารี เขาไม่สนใจหรอกว่าพวกท่านจะเห็นด้วยหรือไม่ ได้โปรดพูดออกมาตามใจปรารถนาเถิด”

ยังจะมีผู้ใดกล้าบอกอีกหรือว่าส้มในมือของจ้าวอู่เจียงมาจากแดนใต้? ขุนนางทั้งหลายจ้องมองไปยังพวกจ้าวอู่เจียงด้วยความตกตะลึง พวกเขารู้มานานแล้วว่าหลิวเจ๋อกับตู๋กูอี้เหออยู่ข้างเดียวกับจ้าวอู่เจียง

แต่สิ่งที่ทุกคนไม่เข้าใจเลยคือ เหตุใดหลินหรู่ไห่จึงไปอยู่ข้างเดียวกับจ้าวอู่เจียงได้? ไม่ใช่ว่าเขากับจ้าวอู่เจียงเคยมีข้อบาดหมางกันมาก่อนหรือ?

และในเวลาเดียวกันนี้ สิ่งที่น่าตกตะลึงมากยิ่งกว่าก็คือ ดูเหมือนฮ่องเต้จะสนับสนุนทุก ๆ การกระทำของจ้าวอู่เจียงโดยไม่มีข้อแม้ หรือว่านี่จะเป็นแผนการของฮ่องเต้กันแน่?

“หากไม่พูดออกมา ข้าจะถือว่าพวกท่านคิดว่านี่เป็นส้มแดนใต้…” จ้าวอู่เจียงจ้องมองไปยังกลุ่มขุนนางด้วยแววตาดุดัน

“ข้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ใต้เท้าจ้าวพูดก่อนหน้านี้”

“ข้าเองก็คิดว่ามันเป็นส้มจากแดนเหนือเช่นกัน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน