ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 269

บทที่ 269 ตู๋กูหมิงเยว่

ยามนี้ท้องฟ้าแจ่มใส

จ้าวอู่เจียงลุกขึ้นมาตั้งแต่รุ่งสาง ชายหนุ่มเปิดการใช้งานหนึ่งในจุดลมปราณของตนเอง แล้วใช้วิชาทองคำไร้พ่ายดูดกลืนมวลปราณในอากาศ

ขณะนี้ อีกเพียงก้าวเดียวเขาก็จะบรรลุขอบเขตปรมาจารย์แล้ว แต่ก็ยังไม่มีความรู้สึกว่าจะสามารถเลื่อนขั้นได้เร็ว ๆ นี้เลย และถ้าเขาเลื่อนขั้นไม่สำเร็จ ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า

เมื่อฝึกวิชารอบเช้าเสร็จสิ้น จ้าวอู่เจียงก็ออกไปเดินตรวจตราอาณาเขตตำหนักนางสนมด้วยความสดชื่น

บัดนี้ภายในตำหนักนางสนมพระองค์ต่าง ๆ ล้วนมีการกวาดล้างขนานใหญ่ บรรยากาศจึงตกอยู่ภายใต้ความหนาวเหน็บ เมื่อเหล่าขันทีและนางกำนัลจำนวนมากเห็นหน้าจ้าวอู่เจียง พวกเขาต่างก็รีบทำความเคารพด้วยความหวาดกลัวทันที

จ้าวอู่เจียงเดินมาถึงตำหนักฉีเฟิงโดยไม่รู้ตัว

บรรดานางกำนัลและกลุ่มขันทีประจำตำหนักฉีเฟิงกำลังจะเข้าไปรายงานฮองเฮา ทว่าจ้าวอู่เจียงยกมือห้ามเอาไว้ แล้วเขาก็ก้าวขึ้นบันไดหิน มุ่งหน้าเข้าสู่ด้านในตำหนักต่อไป

อากาศช่วงต้นฤดูหนาวค่อนข้างหนาวเย็น เมื่อจ้าวอู่เจียงเดินเข้าไปในตำหนัก เขาก็พบเข้ากับชิงเอ๋อร์ที่สวมใส่ชุดเสื้อคลุมกันหนาวตัวหนา และกำลังกระโดดโลดเต้นด้วยความดีอกดีใจ

ยามอยู่ในตำหนักฉีเฟิง ชิงเอ๋อร์ไม่มีความเขินอายใด ๆ หญิงสาววิ่งเข้ามาคล้องแขนจ้าวอู่เจียง ทั้งรู้สึกขุ่นเคืองใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน

จ้าวอู่เจียงไม่เคยมาที่ตำหนักฉีเฟิงเช้าขนาดนี้มาก่อน ปกติเวลาอีกฝ่ายมาก็จะมาเพื่อตรวจอาการของฮองเฮา ตรวจสอบยาสมุนไพร และตรวจดูความเรียบร้อยต่าง ๆ ในตำหนัก

เขาดูยุ่งมากจนไม่ค่อยได้พูดคุยกับนางอีกแล้ว

ทว่าตั้งแต่ที่ชิงเอ๋อร์ได้ลิ้มรสชาติของความปรารถนา ตลอดช่วงเวลาที่นางรับใช้ฮองเฮา ชิงเอ๋อร์ก็จะนึกถึงจ้าวอู่เจียงอยู่เสมอ ดังนั้นนางจึงพยายามเดินตามติดเขาไม่ต่างจากเงาตามตัว

ชิงเอ๋อร์ถึงกับเคยยอมรับตรง ๆ ต่อหน้าฮองเฮาว่า นางรักจ้าวอู่เจียง และขอร้องให้ฮองเฮาช่วยนาง

เพราะชิงเอ๋อร์รู้ดีว่าจ้าวอู่เจียงมีหน้าที่ในการดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อยของตำหนักสนมพระองค์อื่น ๆ ด้วย จึงไม่รู้เลยว่ามีนางกำนัลมากน้อยเพียงใดที่หลงใหลเขาเช่นกัน

ชิงเอ๋อร์มีภาพฝันที่ตนเองได้ยึดครองจ้าวอู่เจียงไว้เพียงผู้เดียว ไม่มีผู้ใดจะสามารถแย่งชิงเขาไปได้อีก

ชิงเอ๋อร์กับจ้าวอู่เจียงเดินเคียงข้างกันไป พวกเขาพูดคุยถึงสิ่งที่น่าสนใจในช่วงเวลาที่ผ่านมา เสียงใสกระจ่างและเสียงทุ้มนุ่มก็หัวเราะเคล้าคลอกันไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงหน้าห้องบรรทม

กลิ่นยาสมุนไพรลอยออกมาจากด้านใน เป็นตู๋กูหมิงเยว่กำลังต้มยาสมุนไพรอยู่นั่นเอง

ชิงเอ๋อร์พลันร้องอุทานออกมา “แย่แล้ว!” พลันนางก็รีบเปิดประตูเดินเข้าไป ท่าทางเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และนางก็พยายามแย่งพัดต้นกกมาจากมือของนายตน

ตู๋กูหมิงเยว่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในขณะที่ท้องของนางใหญ่มากขึ้นเรื่อย ๆ อาหารการกินก็ต้องปรับเปลี่ยน รูปร่างของนางมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า นิสัยใจคอเองก็อ่อนหวานนุ่มนวลมากกว่าที่เคยเป็นเช่นกัน

นางไม่ได้กล่าวโทษชิงเอ๋อร์ เพียงยิ้มอย่างอ่อนโยนและส่ายศีรษะ เพื่อบอกว่าตนต้องการจะทำด้วยตนเองบ้าง ซึ่งมันก็จะเป็นผลดีต่อทารกในครรภ์ไม่น้อย

จ้าวอู่เจียงทำความเคารพฮองเฮา

ตู๋กูหมิงเยว่พยักหน้ารับเล็กน้อย นางเชื่อใจเขามากที่สุด

เพราะต้องไม่ลืมว่าจ้าวอู่เจียงเป็นคนจากตำหนักของนางเอง หนำซ้ำเขายังเป็นคนรักษา ‘อาการป่วย’ ของฮ่องเต้ และยังแนะนำให้ฮ่องเต้เรียกนางเข้าไปรับใช้ กระทั่งนางตั้งครรภ์ทายาทมังกรในที่สุด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน