ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 284

บทที่ 284 ยืนอยู่ในม่านหมอก

บุรุษชุดดำไม่ได้ขุ่นเคืองใจ เขาเพียงยิ้มออกมาและส่งเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่าขนลุก มันคล้ายกับว่ามีชิ้นส่วนบางอย่างในลำคอขาดหายไป

“ฮ่า ๆๆ กระบี่มีอยู่หลายประเภท เช่นเดียวกับผู้คน หากมีกระบี่ที่ตั้งตรง มีกระบี่ที่ไม่ยอมหักงอ ก็ย่อมมีกระบี่ที่พริ้วไหว สามารถปรับตัวได้ทุกรูปแบบ…”

บุรุษชุดดำยื่นมือซ้ายออกมาข้างหน้า ในมือมีเพียงความว่างเปล่า แต่แล้วไอพลังสีดำก็ลอยขึ้นมาจากฝ่ามือ และเปลี่ยนรูปทรงเป็นกระบี่เล่มหนึ่ง

เขาลูบไล้กระบี่เล่มนั้นพลางพูดต่อ

“มือกระบี่ทุกคนล้วนมีพรสวรรค์ แต่นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว เจ้ายังไม่ได้นำกระบี่ของตนเองออกมาเลย …ช่างน่าผิดหวังเสียจริง”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับท่านด้วย?” จ้าวอู่เจียงมีแววตาเย็นชา เขารู้ดีว่าบุรุษชุดดำกำลังกล่าวถึงกระบี่ที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอยู่ในร่างกายเขา แต่กระบี่เล่มนั้นถูกฝังเป็นกระดูกสันหลังของเขาไปแล้ว จะให้นำออกมาใช้งานได้อย่างไร?

แต่คำพูดประโยคต่อมาของบุรุษชุดดำ ก็ทำให้จ้าวอู่เจียงตะลึงจนไม่สามารถสงบจิตใจได้อีก

เขาได้แต่ยืนรับฟังคำถามจากบุรุษชุดดำที่ว่า

“จ้าวอู่เจียง เจ้าอยากรู้หรือไม่ว่าบัดนี้จ้าวชางหยวนเป็นอย่างไรบ้าง?”

หัวใจของจ้าวอู่เจียงปรากฏจิตสังหารอันแรงกล้า ดวงตาทอประกายสีทองคำเรืองรองไม่ต่างจากดวงดาวบนฟากฟ้า

“ฮ่า ๆๆ” เสียงหัวเราะของบุรุษชุดดำไม่ต่างไปจากเสียงร้องของนกฮูกยามราตรี

“งั้นเจ้าก็จะแพ้ไม่ได้!”

“จ้าวอู่เจียง ก่อนอื่นเจ้าต้องนำกระบี่ของตัวเองออกมาเสียก่อน!” บุรุษชุดดำกล่าวต่อไป

“มีเพียงการถือกระบี่อยู่ในมือเท่านั้น เจ้าจึงจะสามารถใช้มันฟันฝ่าอุปสรรคทั้งหลายได้สำเร็จ! ข้าส่งเตาหลอมกระบี่ไปให้แล้ว เหตุใดเจ้าจึงได้ล่าช้านัก! หรือเจ้าจะรอจนกระทั่งท่านประมุขออกมาจากการกักตัว และบังคับให้เจ้ากลับไปด้วยตนเองเล่า?”

“นางเป็นมนุษย์มิใช่เตาหลอมกระบี่ และตัวข้าเองก็ไม่ได้เป็นกระบี่อะไรทั้งนั้น!” จ้าวอู่เจียงมีแววตาเย็นชา บุรุษชุดดำคนนี้แปลกประหลาดมากเกินไป ชายหนุ่มบอกไม่ได้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นมิตรหรือว่าศัตรูกันแน่ เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่มีทางเชื่อในสิ่งที่บุรุษชุดดำพูดออกมาง่าย ๆ อย่างเด็ดขาด

“หากเจ้าไม่ลงมือ สักวันหนึ่งนางก็จะต้องถูกปราณกระบี่ในร่างกายกัดกินจนตายไปอยู่ดี!”

“และหากเจ้าไม่ลงมือ เจ้าก็จะถูกท่านประมุขจับตัวไปกักขังไว้ในสุสานกระบี่! และจ้าวชางหยวนก็จะไม่มีวันได้กลับออกมาเห็นแสงเดือนแสงตะวันอีก!”

ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ เสียงของบุรุษชุดดำก็ยิ่งแหบแห้งมากเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน