ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 3

บทที่ 3 ให้ข้ารับใช้ฮองเฮา?

เสียง ‘ครืด’ ดังขึ้น พร้อมกับบานประตูที่ถูกเปิดออก แล้วร่างฮองเฮาตู๋กูหมิงเยว่ก็ก้าวเข้ามา

เมื่อเห็นจ้าวอู่เจียงยืนอยู่ด้านข้างองค์ฮ่องเต้เงียบ ๆ ราวกับองค์เหนือหัวและข้าราชบริพารคนสนิท ดวงตาของตู๋กูหมิงเยว่พลันฉายประกายบางอย่าง

ที่ผ่านมา นางได้ส่งหมอหลวงหลายคนมาเข้าพบเซวียนหยวนจิ้ง และคนเหล่านั้นล้วนมีชะตาเดียวกัน แต่ไม่น่าเชื่อ ขันทีจ้าวอู่เจียงผู้นี้ยังคงปลอดภัยดี?

“ขันทีจ้าว พระพลานามัยของฝ่าบาทเป็นเช่นไรบ้าง?”

ตู๋กูหมิงเยว่โค้งคำนับให้เซวียนหยวนจิ้งเป็นอันดับแรก แย้มยิ้มสดใส จากนั้นจึงหันไปมองจ้าวอู่เจียงที่ยืนอยู่ด้านข้าง

สมองของจ้าวอู่เจียงทำงานอย่างรวดเร็ว คำพูดมากมายผุดขึ้นมาภายในหัว ขณะกำลังจะอ้าปากตอบ เซวียนหยวนจิ้งกลับกระแอมและชิงเอ่ยก่อน

“ทักษะทางการแพทย์ของขันทีจ้าวยอดเยี่ยมยิ่ง ดีกว่าหมอหลวงเหล่านั้นเสียอีก หลังจากการรักษาของเขา ข้ารู้สึกดีขึ้นมาก ในอนาคตหลังจากนี้ ให้เขาอยู่กับข้า และคอยดูแลจนกว่าร่างกายของข้าจะหายดี”

เมื่อได้ยินคำของเซวียนหยวนจิ้ง ตู๋กูหมิงเยว่ก็แย้มยิ้ม นางดีใจเป็นอย่างมาก

เมื่อฝ่าบาททรงมีพระพลานามัยแข็งแกร่ง ฝ่าบาทก็จะสามารถปรนเปรอนางได้แล้วใช่หรือไม่?

ในขณะเดียวกัน สายตาของนางก็เหลือบไปทางขันทีรูปหล่อ รู้สึกชื่นชมขันทีจ้าวอู่เจียงมากกว่าเดิมเล็กน้อย ดูเหมือนขันทีผู้นี้จะมีประโยชน์อยู่บ้าง ดังนั้นนางคงต้องเก็บอีกฝ่ายเอาไว้ใช้ในอนาคต

จ้าวอู่เจียงยิ้ม แม้ในใจอยากจะกลอกตาใส่ และพึมพำ ‘เห็นได้ชัดว่าฮองเฮาถามข้า แล้วท่านจะตอบทำไมกัน?’

ขันทีหนุ่มมองการกระทำของอีกฝ่ายออก และรู้ซึ้งถึงความหมายแฝงเป็นอย่างดี

คนผู้นี้กำลังกลัวว่าเขาจะแพร่งพรายความลับของนางออกไป

แต่จ้าวอู่เจียงรู้ดีกว่านั้น

การติดตามอีกฝ่ายก็เหมือนกับการติดตามเสือ!

ยิ่งไปกว่านั้น เสือตัวนี้ยังเป็นเสือที่อารมณ์ร้ายและมากอำนาจ เขาไม่ควรอยู่กับอีกฝ่ายนานนัก!

ตอนนี้ เขาควรจะแสร้งทำเป็นตื่นเต้นดีใจ เมื่อคิดดังนั้นพลันขันทีหนุ่มก็เอ่ยเสียงดัง

“ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”

องค์ฮ่องเต้เซวียนหยวนจิ้งและฮองเฮาตู๋กูหมิงเยว่ต่างตกตะลึง เหตุใดขันทีผู้นี้ถึงได้ตื่นเต้นนัก

“เมื่อครู่ กระหม่อมได้ทำการวินิจฉัยและพบว่า เวลานี้ พระวรกายองค์ฮ่องเต้นั้นไม่ได้มีปัญหาใด ๆ พระวรกายของพระองค์ฟื้นตัวและทรงมีพระพลานามัยแข็งแรงดีแล้ว ดังนั้นจึงหมดหน้าที่ของกระหม่อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวอู่เจียงโค้งคำนับต่ำ

อยากจะหนีอย่างนั้นหรือ?

เซวียนหยวนจิ้งเองก็คาดเดาความคิดของจ้าวอู่เจียงออกเช่นกัน ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นเย็นชาเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้าหากัน

“ร่างกายของข้า ข้ารู้ดี!”

จ้าวอู่เจียงเอ่ยขึ้นในใจ ‘ท่านจะไม่ปล่อยข้าไปเลยใช่หรือไม่?’

“พระวรกายของฝ่าบาท กระหม่อมรู้ดีที่สุด”

“สามหาว!”

เซวียนหยวนจิ้งสะบัดมือ และเอ่ยแทรกคำของจ้าวอู่เจียง “ข้ายังคงรู้สึกอึดอัดอยู่ หากข้าสั่งให้เจ้ารักษา เจ้าก็ต้องรักษา นี่คือบัญชาแห่งข้า เจ้าต้องการจะขัดอย่างนั้นหรือ?”

ดวงตาของฮองเฮาตู๋กูหมิงเยว่เป็นประกายวาบ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นองค์ฮ่องเต้วางอำนาจเช่นนี้

ทักษะทางการแพทย์ของขันทีจ้าวจะต้องดีมากแน่ แม้แต่องค์ฮ่องเต้ก็ชื่นชอบและไม่ยอมปล่อยเขาไป!

จะให้ขันทีผู้นี้อยู่ต่อก็ไม่เป็นไร เพราะอย่างน้อย นางก็สามารถสอบถามข่าวคราวของฝ่าบาทจากอีกฝ่ายได้ทุกเมื่อ!

นอกจากนี้ สำหรับนางการมีคนคอยจับตาดูองค์ฮ่องเต้ย่อมเป็นเรื่องดี และคอยช่วยเหลือนางให้สามารถกำเนิดทายาทได้โดยเร็วที่สุด ในอนาคต ตระกูลตู๋กูก็จะมั่นคงดั่งเทือกเขาไท่แห่งต้าเซี่ย!

ความคิดของตู๋กูหมิงเยว่ทำงานอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบางอวบอิ่มแย้มยิ้ม “พระพลานามัยของฝ่าบาทเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ขันทีจ้าว เจ้าอยู่ข้างพระวรกายฝ่าบาทเถิด”

บัดซบ!

ท่านต้องการจะขายข้าอย่างนั้นหรือ?

จ้าวอู่เจียงสบถออกมาในใจ

แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่ตู๋กูหมิงเยว่เอ่ย จ้าวอู่เจียงก็รู้ว่าตนหมดหนทางหนีแล้ว

“หากพระองค์ทรงตรัสเช่นนี้ กระหม่อมก็ขอน้อมรับคำสั่ง …”

บรรยากาศอึดอัดคลายลง องค์ฮ่องเต้ก็เริ่มพูดคุยกับฮองเฮา ทั้งสองดูสนิทสนมกันมาก ไม่เหมือนคลื่นใต้น้ำที่เห็นภายในท้องพระโรงวันนี้เลย

จ้าวอู่เจียง ผู้ซึ่งเบื่อหน่าย ทำการตรวจจับชีพยากรของชิงเอ๋อร์ และเหลือบมององค์ฮ่องเต้สองสามครั้ง… เสแสร้งได้ดีจริง ๆ

ท้องฟ้ามืดสนิท กลางคืนมาเยือน ตู๋กูหมิงเยว่ลุกขึ้นเพื่อขอตัวกลับตำหนัก

“ขันทีจ้าว ไปส่งข้าที่ตำหนักที”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ทั้งสองเดินตรงไปยังประตูภายใต้สายตาของฮ่องเต้เซวียนหยวนจิ้ง

หลังจากเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว ตู๋กูหมิงเยว่ก็ลดเสียงลง ริมฝีปากแดงของนางขยับเล็กน้อย “เหตุใดฝ่าบาทถึงทรงตรัสว่าพระองค์ทรงยังไม่ฟื้นตัว? มันเกิดอะไรกับพระวรกายของพระองค์กันแน่?”

จ้าวอู่เจียงยิ้ม หางตาเหลือบมองไปทางท้องพระโรง

เซวียนหยวนจิ้งทำทีเป็นดื่มชา แต่สายตากลับจับจ้องมาที่ตนไม่วาง

ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ลดเสียงลง และเอ่ยอย่างมั่นใจ “ทูลฮองเฮา พระวรกายขององค์ฮ่องเต้ฟื้นตัวดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ ก่อนหน้านี้ กระหม่อมฝังเข็มให้ฝ่าบาท ฝ่าบาทยังแสดงพลังกายอันเปี่ยมล้นออกมาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน