ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 321

บทที่ 321 หยางเมียวเจิ้นหน้าบึ้ง

หยางเมียวเจิ้น

ตอนจ้าวอู่เจียงได้ยินชื่อนี้ในคืนฝนตก เขาก็ถอนหายใจออกมา

อะไรคือความสวยงามของโลกใบนี้?

ในบ้านเกิดของเขาที่โลกใบเก่า ดินแดนที่เรียกว่าประเทศจีนซึ่งมีประวัติศาสตร์และความเป็นมาอันยาวนาน และมักจะมีสาวงามประจำยุคอยู่เสมอ

อย่างเช่นสี่ยอดพธู อันประกอบไปด้วย ‘ไซซี’ ผู้มีความงามจนปลาตะลึงจมน้ำ ‘หวังเจาจวิน’ งดงามจนนกลืมบิน ร่วงตกจากฟ้า ‘เตียวเสียน’ นางงามจนจันทราถึงกับต้องซ่อนตัวในม่านเมฆ และ ‘หยางอวี้หวัน’ ผู้ไม่เพียงงดงาม แต่ยังมีกลิ่นกายจรุงใจ จนนแมกมวลดอกไม้ต่างหุบหนีด้วยความละอาย *[1]

บัดนี้ช่างบังเอิญเหลือเกินที่หยางเมียวเจิ้นมีแซ่ หยาง เช่นเดียวกับหยางอวี้หวัน ซึ่งรู้จักกันดีในฐานะของ พระชายาหยางกุ้ยเฟย กระนั้นพวกนางก็มีความงดงามและเสน่ห์แตกต่างกัน

จ้าวอู่เจียงนั่งอยู่บนโขดหินริมลำธาร สายตาจ้องมองไปยังดวงหน้าอันงดงามของหยางเมียวเจิ้นโดยไม่ปิดบังความรู้สึกใด ๆ

การทำสมาธิของหยางเมียวเจิ้นถูกทำลายจนย่อยยับ ไม่ช้าใบหน้าของนางก็บึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ

แต่ความจริงในใจหยางเมียวเจิ้นกำลังรู้สึกดีใจ นางรู้สึกดีใจที่จ้าวอู่เจียงมาหาถึงสำนักศรัทธาราษฎร

ทว่าบัดนี้นางกลับแสดงสีหน้าบึ้งตึงไม่ยิ้มแย้ม และถามเบา ๆ ว่า

“คงมาเพื่อให้ข้าแก้คำสาปให้ใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว” จ้าวอู่เจียงยอมรับอย่างเปิดเผย

“เรื่องของความเป็นความตายเช่นนี้ แน่นอนว่าข้าต้องมาอยู่แล้ว”

ความสดใสในดวงตาของหยางเมียวเจิ้นหมองหม่นลงไปเล็กน้อย

ส่วนจ้าวอู่เจียงยังคงแย้มยิ้ม เขาพูดต่อไปด้วยความอ่อนโยน…

“ทว่า…ถึงไม่มีเรื่องของคำสาปข้าก็ยังจะมาอยู่ดี เพราะว่าข้า จ้าวอู่เจียง เป็นผู้รู้ผิดชอบชั่วดี เมื่อได้เข้าสู่ร่างกายของผู้ใด ก็ย่อมต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน”

“หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอีกครั้ง ข้าก็ยังจะเลือกมาช่วยเหลือท่านเช่นเดิม แต่ข้าเองก็เคารพในการตัดสินใจของคนอื่น ๆ เช่นกัน ท่านมีสิทธิ์จะลืมเรื่องนี้ไป หากท่านต้องการเช่นนั้นก็บอกข้ามาเถอะ แล้วข้าจะกลับไปทันที”

ดวงตาของหยางเมียวเจิ้นรื้นน้ำ ม่านหมอกและละอองน้ำลอยตัวขึ้นมาจากลำธาร เมื่อนางเงยหน้าขึ้น บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดวงดาวพร่างพราว ดวงดาวแลดูยุ่งเหยิงเช่นเดียวกับหัวใจของนางในยามนี้นัก

หยางเมียวเจิ้นไม่ชอบใจในคำตอบของจ้าวอู่เจียง แต่ความจริงใจของเขาก็ทำให้หัวใจของนางหวั่นไหว ขณะนี้หัวใจของหยางเมียวเจิ้นคล้ายกำลังเกิดพายุก่อตัวขึ้นมา

ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศ เสียงสายน้ำไหลผ่านดังมาให้ได้ยิน ท่ามกลางกระท่อมที่ปลูกเรียงรายอยู่ริมน้ำ สถานที่แห่งนี้มีเพียงเขากับนางอยู่กันตามลำพัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน