บทที่ 322 กระหน่ำซ้ำสอง
ภูเขาหิมะสั่นไหว หุบเขาสั่นสะเทือน
กระท่อมทั้งหลังปกคลุมด้วยความมืดมิด ทว่าท่ามกลางความมืดมิดกลับได้ยินเสียงกระแทกกระทั้น
แว่วเสียงสายน้ำในลำธารไหลผ่าน ในขณะที่ภายในกระท่อม เกลียวคลื่นก็กำลังสาดซัดกระทบชายฝั่งอย่างต่อเนื่อง
หยางเมียวเจิ้นกับจ้าวอู่เจียงนั่งหันหน้าเข้าหากัน หญิงสาวใช้ขาเรียวยาวเกี่ยวกระหวัดรัดเอวของชายหนุ่มไว้ไม่ปล่อย
ผมสีดำของนางปล่อยยาวสยายราวกับม่านน้ำตก เรือนร่างอันบอบบางแอ่นไปข้างหลังเล็กน้อย มือคล้องอยู่รอบลำคอของจ้าวอู่เจียง ใบหน้าสีแดงระเรื่อเต็มไปด้วยความเขินอาย ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ยังคงเย็นชาว่า
“วันนี้พวกเขาคงสร้างปัญหาให้กับท่านไม่น้อย ใช่หรือไม่?”
วันนี้ผู้อาวุโสใหญ่เป็นคนพาจ้าวอู่เจียงลงมาที่หุบเขาแห่งนี้ ชายชราไม่ได้เล่ารายละเอียดถึงการมาเยือนของชายหนุ่ม ผู้อาวุโสใหญ่บอกเพียงว่า หากเขาต้องการจะแต่งงานกับนางผู้เป็นธิดาเทพแห่งสำนักศรัทธาราษฎรจริง ๆ จ้าวอู่เจียงก็ต้องผ่านการทดสอบทั้งสามด่านให้ได้ก่อน
หากหยางเมียวเจิ้นไม่ได้มีสถานะเป็นธิดาเทพ จ้าวอู่เจียงก็คงไม่ต้องเจอกับความยุ่งยากวุ่นวายเช่นนี้
เมื่อผู้อาวุโสใหญ่เดินกลับไป นางกับเขาก็อยู่กันตามลำพัง เดิมทีระหวังนางกับเขาตกอยู่ในความเงียบ แต่เมื่อเริ่มสนทนากัน หัวใจก็เกิดร้อนรุ่มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
จ้าวอู่เจียงยิ้มและส่ายหน้า บ่งบอกว่าไม่มีปัญหาอันใด
ดวงตาคู่งามของหยางเมียวเจิ้นสั่นไหว นางทราบดีว่าจ้าวอู่เจียงคงต้องเจอการก่อกวนจากทุกคน เพียงแต่เขามีจิตใจดีงามและอ่อนโยนมากเกินไปเท่านั้น
แขนเรียวยาวของนางโอบกอดเขาแน่นมากขึ้น แก้มของนางแนบชิดกับแก้มของจ้าวอู่เจียง และหน้าอกอวบอิ่มก็บดเบียดอยู่กับหน้าอกแกร่ง นางคลอเคลียอยู่ข้างแก้มของเขา ก่อนจะกระซิบอย่างแผ่วเบาและเย้ายวนใจ
“แม้หลิ่วจี้ฉางจะชำนาญในด้านลัทธิเต๋ามากกว่าข้า แต่ในเรื่องของวรยุทธ์ต่ำต้อยกว่ามาก หากเขามาล่วงเกินท่านก็อย่าได้เกรงใจข้าเลย แค่บอกข้ามา แล้วข้าจะไปสั่งสอนเขาเอง”
นางกำลังจะบอกให้จ้าวอู่เจียงได้รับทราบว่า ไม่มีผู้ใดสามารถรังแกบุรุษของนางได้ทั้งสิ้น
“อาจารย์ของเขาลงมือแล้ว ข้ายังจะทำอะไรได้อีก?” จ้าวอู่เจียงตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก คนทั้งสองโอบกอดกัน ริมฝีปากประกบแนบแน่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้จูบ เพียงแค่เย้าหยอกกันเท่านั้น
หยางเมียวเจิ้นขมวดคิ้วนิ่วหน้า
“ท่านได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า