ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 33

บทที่ 33 ประจบเอาใจ

จ้าวอู่เจียงถึงกับพูดอะไรไม่ออก คำชมเชยที่ถาโถมเข้ามาจากรอบทิศทางยิ่งมีแต่ความแปลกประหลาดพิสดารมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับจำนวนผู้คนที่ห้อมล้อมอยู่รอบตน

“ทุกคนฟังข้าให้ดี!”

สีหน้าของจ้าวอู่เจียงมีความเคร่งขรึมขึ้นมาในทันใด การที่เขามาเดินสำรวจตำหนักต่าง ๆ ในวันนี้ ไม่ใช่เพราะต้องการมาอวดเบ่งบารมีของตน แต่ชายหนุ่มตั้งใจมาเพื่อสร้างเส้นสายขันทีและนางกำนัลเอาไว้คอยรับใช้ตนต่างหาก

เส้นสายเหล่านี้ไม่ต่างจากใยแมงมุม ยิ่งใยแมงมุมครอบคลุมมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหาข้อมูลได้มากเท่านั้น

กลุ่มนางกำนัลและขันทีเงียบเสียงลง ทุกคนต่างยืนด้วยท่าทีแสดงความเคารพ รอรับฟังคำพูดของขันทีหนุ่ม

“ข้ามีนามว่าจ้าวอู่เจียง!…”

จ้าวอู่เจียงพูดออกมาช้า ๆ แต่ยังไม่ทันไรก็ถูกขัดจังหวะอีกครั้ง

“ใต้เท้าจ้าว!”

เสียงอ่อนหวานดังขึ้นไม่ไกล จ้าวอู่เจียงกับคนอื่น ๆ หันไปมอง และพบว่าผู้ที่เดินเข้ามาเป็นนางกำนัลในชุดสีขาวราบเรียบ นางคือหญิงรับใช้ส่วนตัวของเซียวซูเฟยผู้มีนามว่าอวี้เอ๋อร์นั่นเอง

ในมือของนางถือกล่องไม้แกะสลักอย่างดีมาด้วย อวี้เอ๋อร์วิ่งเข้ามาใกล้ ด้านหลังนางยังมีนางกำนัลหน้าตาสะสวยอีกสองคน พร้อมด้วยขันทีอีกสี่คนช่วยกันยกหีบไม้ใบใหญ่ ในลักษณะที่กำลังวิ่งไล่ตามอวี้เอ๋อร์มาติด ๆ

“ท่านพี่อวี้เอ๋อร์”

“ท่านพี่อวี้เอ๋อร์” กลุ่มขันทีและนางกำนัลพากันประสานมือคำนับ อวี้เอ๋อร์เป็นคนรับใช้ส่วนตัวของเซียวซูเฟย สถานะของนางย่อมสูงส่งมากกว่านางกำนัลทั่วไป

เส้นผมของอวี้เอ๋อร์เปียกชื้นด้วยหยาดเหงื่อ ใบหน้างดงามเป็นสีแดงเรื่อ นางรีบเดินแหวกกลุ่มผู้คน ตรงเข้ามาหาจ้าวอู่เจียง ยื่นส่งกล่องไม้ในมือให้พร้อมกับหอบหายใจหนักหน่วง

จ้าวอู่เจียงรับกล่องไม้มาดูด้วยความสงสัย กำลังจะถาม ก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้นอีกสองครั้ง

“ใต้เท้าจ้าว!”

“ท่านกงกง!”

จ้าวอู่เจียงจ้องมองไปยังทิศทางที่อวี้เอ๋อร์วิ่งเข้ามา พบว่าในขณะนี้มีนางกำนัลหน้าตางดงามอีกสองคน และขันทีอีกสี่คนกำลังช่วยกันยกหีบไม้เข้ามาหาตนอีกเช่นกัน

“ท่านพี่เยี่ยนเอ๋อร์! ท่านพี่ชิงเอ๋อร์!” บรรดานางกำนัลและขันทีต่างประสานมือทำความเคารพแล้วหลีกทางให้ พวกเขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมทุกคนถึงต้องมีท่าทางรีบร้อนถึงเพียงนี้?

ชิงเอ๋อร์กับเยี่ยนเอ๋อร์พร้อมด้วยผู้ติดตามรีบวิ่งเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าขันทีหนุ่ม

เยี่ยนเอ๋อร์ยืนหอบหายใจอยู่ในชุดกระโปรงสีชมพู และด้วยความรีบร้อน หน้าตาอันงดงามจึงกลายเป็นสีแดงก่ำ นางยื่นกล่องไม้มาให้พร้อมกับหอบหายใจหนักหน่วง

“ใต้เท้าจ้าว ข้าน้อยขอมอบให้แก่ท่าน”

ชิงเอ๋อร์มีความสนิทสนมคุ้นเคยกับจ้าวอู่เจียงมากกว่าผู้ใด นางจึงดึงมือเขาออกมา และยัดกล่องไม้ใส่มือด้วยตนเอง “องค์ฮองเฮา นายหญิงของข้าให้นำสิ่งนี้มามอบให้ท่าน ได้โปรดรับของขวัญด้วย”

“รับของข้าด้วยเจ้าค่ะ!” อวี้เอ๋อร์ยังคงหอบหายใจไม่หายเหนื่อย พูดออกมาอย่างยากลำบาก

จ้าวอู่เจียงโอบเอวนุ่มนิ่มของชิงเอ๋อร์อย่างเป็นธรรมชาติด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนจะใช้มืออีกข้างโอบเอวอวี้เอ๋อร์โดยไม่ทันให้นางได้มีเวลาถอยหนี

ชายหนุ่มใช้แขนเสื้อของตนซับเหงื่อบนหน้าผากให้แก่ชิงเอ๋อร์ ก่อนจะจัดแต่งทรงผมให้อวี้เอ๋อร์ด้วยความอ่อนโยน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน