ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 341

บทที่ 341 กลับสู่วังหลวง

ระหว่างการเดินทางจากแดนตะวันตกขึ้นสู่ทางตอนเหนือ

กระดิ่งม้าส่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊ง จ้าวอู่เจียงนั่งสะเทือนอยู่บนหลังม้า ต้นไม้ใบหญ้าข้างทางไหวเอนตามสายลม

นครหลวงปรากฏอยู่ในสายตาแล้ว สายลมและหิมะโหมกระหน่ำลงมาหนักมากขึ้น

ชายหนุ่มสวมชุดเสื้อคลุมสีดำ เจ้าม้าสีแดงห้อตะบึงไปข้างหน้า คนชุดดำกับม้าสีแดงตัดกับท้องฟ้าสีเทาและผืนดินสีขาวเป็นอย่างยิ่ง

ผู้คนที่อยู่สองข้างทางต่างก็หยุดมองชายหนุ่มผู้หล่อเหลาด้วยความประหลาดใจ ทุกคนต่างก็สงสัยว่าหิมะตกหนักเช่นนี้ เหตุไฉนชายหนุ่มจึงไม่หาที่พักข้างทาง แต่กลับยังออกเดินทางต่อไปด้วยท่าทางสบายใจ

จ้าวอู่เจียงปลดขวดน้ำเต้าจากข้างเอวขึ้นมาดื่มเล็กน้อย สุราไหลลงคอและเข้าสู่กระเพาะ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความอบอุ่นมาหล่อเลี้ยงร่างกาย

นี่คือสุราดอกท้อที่ผ่านการหมักในฤดูใบไม้ผลิประจำปีนี้

ระหว่างเดินทางกลับนครหลวง จ้าวอู่เจียงผ่านหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง กลิ่นสุราของที่นั่นลอยตลบอบอวลมาเตะจมูกเขาเข้าอย่างจัง ชายหนุ่มจึงแวะซื้อใส่ขวดน้ำเต้ากลับมาด้วย

อีกทั้งราคายังไม่แพง เพียงสองตำลึงเงินเท่านั้น

เจ้าของร้านสุราเป็นคนเรียบง่ายและกระตือรือร้น เขาพูดว่าปีนี้หิมะตกหนักกว่าทุกปี เช่นนั้นก็แสดงว่าปีหน้าย่อมเป็นปีที่ดี และหากการเพาะปลูกเป็นไปด้วยดี การขายสุราก็จะเป็นไปด้วยดีเช่นกัน

แต่สิ่งที่เจ้าของร้านไม่ทราบก็คือแม้สภาพอากาศจะเป็นลางดีของการเก็บเกี่ยว แต่หากเกิดสงครามขึ้นก็คงไร้ประโยชน์

เมื่อฤดูหนาวจบลง แคว้นต้าเซี่ยก็ต้องเผชิญหน้ากับสงครามอย่างแน่นอน

มีเพียงการชนะสงครามเท่านั้นที่จะทำให้เป็นปีที่ดีสำหรับการเก็บเกี่ยว มิฉะนั้นแล้ว แม้แต่การเอาชีวิตรอดก็คงยากลำบากยิ่ง

บางครั้งการเกิดเป็นคนธรรมดาก็เป็นเรื่องดีเช่นกัน แม้บ้านเมืองจะเกิดความเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง ทว่าพวกเขาก็ไม่มีอันใดให้ต้องรับผิดชอบ

บางทีการเกิดมาเป็นคนธรรมดานับว่าเป็นโชคดีแล้ว อย่างน้อยเมื่อฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย ก็ยังมีเหล่าทหารกล้าคอยดูแลปกป้องอยู่เสมอ

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ แผ่นดินกว้างขวาง สายลมและหิมะโปรยปรายลงมาหนาตัว จ้าวอู่เจียงระบายลมหายใจยาวแรง สายบังเหียนพันอยู่รอบมือ ควบคุมเจ้าม้าคู่ใจ เมื่อเจ้าม้าถูกกระตุ้น มันก็ส่งเสียงฟืดฟาด พลางเร่งความเร็วของฝีเท้า พุ่งทะยานฝ่าสายลมและหิมะไปข้างหน้า

ในไม่ช้าคนชุดดำและม้าสีแดงก็กลายเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ หายลับเข้าไปในม่านหิมะในที่สุด

…

จ้าวอู่เจียงกลับมาถึงนครหลวงในสภาพเนื้อตัวมอมแมม

เมื่อผ่านเข้าสู่ประตูวังหลวง ชายหนุ่มก็สังเกตเห็นว่ามีการวางกำลังเวรยามอารักขาแน่นหนามากกว่าเดิม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน