ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 359

บทที่ 359 จุดประทัด

กว่าผู้ดูแลโรงหมอหลวงจะกลับไปยังที่ทำงานก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว

ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน เขาได้สั่งให้เหล่าเจ้าหน้าที่ประจำโรงหมอหลวงไปเคลื่อนย้ายสมุนไพรในโรงเก็บออกมาให้หมด

เหตุผลที่เขาสั่งให้มีการเคลื่อนย้ายก็ด้วยว่าผู้ดูแลโรงหมอหลวงไม่เชื่อในทฤษฎีการทำดินปืนของจ้าวอู่เจียง การผสมกำมะถัน ดินประสิวและผงถ่านในอัตราส่วนจำนวนมาก อาจก่อให้เกิดการระเบิดที่สร้างความเสียหายเป็นวงกว้างได้ตลอดเวลา

ฉะนั้นในสายตาของผู้ดูแลโรงหมอหลวง การเก็บวัตถุดิบเหล่านั้นไว้ด้วยกันจึงเป็นเรื่องที่เสี่ยงมากเกินไป

ตอนเดินไปยังห้องอ่านตำราของฮ่องเต้ ผู้ดูแลโรงหมอหลวงได้ยินเสนาบดีกรมกลาโหมกล่าวว่า จ้าวอู่เจียงเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมาหลังได้รับรายงานเรื่องการทดลองที่ล้มเหลว

กล่าวคือการทดลองในครั้งนี้กำลังจะพัฒนาต่อจากการทดลองที่ล้มเหลวในขั้นแรก และนั่นก็หมายความว่าทุกสิ่งเป็นเพียงทฤษฎีที่ไร้ภาคปฏิบัติ

ไม่มีสิ่งใดรับประกันเลยว่า การทดลองจะเป็นไปอย่างปลอดภัย สมุนไพรจำนวนมากจึงถูกเคลื่อนย้ายออกจากโรงเก็บโอสถเพื่อเป็นการป้องกันเอาไว้ก่อน

เวลานี้เจ้าหน้าที่ของโรงหมอหลวงกำลังทำงานกันอย่างเร่งรีบ

ทำไมถึงต้องสร้างเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ขึ้นมาด้วยนะ? ผู้ดูแลโรงหมอหลวงได้แต่บ่นอยู่ในใจขณะทานอาหารต่อไป

เขารู้ดีว่าเสนาบดีกรมโยธาธิการก็คงอยากจะรู้ผลลัพธ์ของการทดลองในครั้งนี้เช่นกัน

ก่อนหน้านี้ผู้ดูแลโรงหมอหลวงได้ให้คนนำกำมะถัน ดินประสิวและผงถ่านไปมอบให้แก่เสนาบดีกรมโยธาธิการเรียบร้อยแล้ว

แต่ในมุมมองของผู้ดูแลโรงหมอหลวง สิ่งที่เรียกว่าดินปืนนี้น่าจะใช้ได้ผลแค่ในทางทฤษฎี และคงไม่สามารถนำมาใช้งานในทางปฏิบัติได้จริง

เขาไม่รู้เลยว่าจ้าวอู่เจียงกำลังคิดอะไรอยู่ เหตุใดอีกฝ่ายจึงเชื่อมั่นในการทดลองของเสนาบดีกรมโยธาธิการถึงเพียงนี้

เช่นเดียวกับฮ่องเต้ การโปรดปรานจ้าวอู่เจียงนั้นเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ความเชื่อมั่นในคำแนะนำก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าในขณะนี้ ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานและเชื่อมั่นในตัวจ้าวอู่เจียงเป็นอย่างมาก

สงสัยคงเป็นด้วยว่าฝ่าบาทกับจ้าวอู่เจียงเป็นคนหนุ่มด้วยกันทั้งคู่… ผู้ดูแลโรงหมอหลวงได้แต่ส่ายหน้า คนหนุ่มมักจะใจร้อนวู่วามมากเกินไป ทั้งยังไม่มีประสบการณ์โชกโชนอย่างคนชราเช่นพวกเขา

…

จ้าวอู่เจียงได้ส่วนผสมที่ต้องการสำหรับทำดินปืนมาจากโรงเก็บโอสถของโรงหมอหลวงแล้ว เขาขนพวกมันไปยังเรือนรับรองที่ไม่ค่อยถูกใช้งานในวังหลวง

จากนั้นชายหนุ่มก็จัดการผสมกำมะถัน ดินประสิว ผงถ่าน เศษไม้ และอื่น ๆ ในอัตราส่วนที่ถูกต้อง ก่อนจะยัดใส่ลงไปในกระบอกไม้ไผ่ ปิดผนึกด้านบนและด้านล่างด้วยก้อนดิน

ในเวลาเดียวกันก็นำเชือกมาทำเป็นสายจุดชนวนอย่างเรียบง่าย เพื่อควบคุมการเผาไหม้และระยะเวลาในการระเบิดของดินปืน

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว จ้าวอู่เจียงก็ยัดกระบอกไม้ไผ่ลงไปในพื้นหิมะ เขาทำเชือกสำหรับการจุดชนวนไว้ยาวประมาณสิบสองชุ่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน