ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 371

บทที่ 371 จดหมาย!

เข้าสู่ช่วงปลายฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิเข้ามาใกล้มากขึ้นทุกที

ช่วงนี้มีหิมะตกหนัก ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน สภาพแวดล้อมล้วนปกคลุมด้วยหิมะจนหนาตา

วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบของเดือนสิบสอง ความหนาวเย็นชำแรกผ่านกำแพงบ้านเรือนผู้คน หอบความหนาวเหน็บไปเยือนทุกหย่อมหญ้า

คนผู้หนึ่งขี่ม้าผ่านทางประตูเมืองทางทิศตะวันออกอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าเข้าสู่นครหลวง ครั้นมาถึงหน้าประตูวังหลวง ก็กระโดดลงจากหลังม้า เดินเข้าสู่วังหลวง แสดงป้ายอาญาสิทธิ์ ก่อนจะใช้วิชาตัวเบาเร่งไปยังตำหนักหย่างซิน

“เจี๋ยสือจิ่วขอคารวะใต้เท้าจ้าวขอรับ” สมาชิกหน่วยองครักษ์มังกรนามว่าเจี๋ยสือจิ่วได้เดินทางกลับมาพร้อมด้วยจดหมายฉบับหนึ่ง

“ต้องขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของท่าน” จ้าวอู่เจียงเลื่อนจอกน้ำชาไปให้อย่างนุ่มนวล ก่อนจะจ้องมองไปยังจดหมายที่รับมาด้วยแววตาอ่อนโยน

ก่อนหน้านี้เขาให้เจี๋ยสือจิ่วเดินทางไปยังสำนักศรัทธาราษฎร เพื่อนำจดหมายไปมอบให้แก่หยางเมียวเจิ้น จ้าวอู่เจียงต้องการให้หญิงสาวขอร้องหมอดูเทวดาประจำสำนักของนาง ให้หมอดูเทวดาช่วยหาวิธีแก้คำสาปให้แก่เซวียนหยวนจิ้ง ไม่กี่วันให้หลัง ในที่สุดเขาก็ได้รับจดหมายตอบกลับ

“ขอบคุณใต้เท้าสำหรับความห่วงใย ข้าน้อยขอตัวก่อนขอรับ!”

หลังเจี๋ยสือจิ่วดื่มชาอุ่น ๆ ด้วยสีหน้าแสดงความเคารพ เขาก็โค้งตัวลง ก้าวถอยหลังและปิดประตู

เจี๋ยสือจิ่วกำลังนึกถึงการเดินทางไปยังสำนักศรัทธาราษฎร ความจริงบรรดานักพรตภายในสำนักนั้นล้วนแสดงท่าทีเย็นชาไม่รับแขก แต่เมื่อได้ยินว่าเจี๋ยสือจิ่วมาพร้อมกับคำสั่งของจ้าวอู่เจียง นักพรตเหล่านั้นก็เปลี่ยนสีหน้าไป ทันใดก็เปลี่ยนท่าที กลายเป็นรีบต้อนรับขับสู้ด้วยความกระตือรือร้น

เจี๋ยสือจิ่วไม่คิดเลยว่า จ้าวอู่เจียงจะมีมิตรสหายกว้างขวางถึงเพียงนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาอายุยังน้อย เห็นได้ชัดว่าคนสำนักเต๋ายี้ให้ความเคารพใต้เท้าจ้าวเป็นอย่างสูง

เมื่อเจี๋ยสือจิ่วเดินกลับออกมาจากตำหนักหย่างซิน หิมะทางด้านนอกยังคงตกหนัก เจี๋ยสือจิ่วกำลังจะกลับไปพักผ่อน แต่ทันใดนั้นเอง ตาเขาพลันกระตุก สายตาหยุดชะงัก ครั้นเขาหันไปมองก็พบเข้ากับคนผู้หนึ่งที่ไม่ได้เจอกันนาน คนผู้นั้นกำลังกระโดดข้ามขอบกำแพงเข้ามา

“ท่านกลับมาแล้วหรือ?” เจี๋ยสือจิ่วมีสีหน้าตื่นเต้น เขาแตพปลายเท้าลงบนพื้นแผ่วเบา ส่งตัวเองลอยขึ้นไปบนหลังคา จ้องมองไปยังทิศใต้ของวังหลวง

…

เตาไฟขนาดเล็กในตำหนักกำลังทำหน้าที่อุ่นสุรา

เซวียนหยวนจิ้งมอบราชโองการและกำลังปรึกษาหารือเรื่องราวบ้านเมืองอยู่กับคณะขุนนางเฒ่าภายในห้องอ่านตำราส่วนพระองค์

จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ เปิดจดหมายของหยางเมียวเจิ้นออกอ่าน

เมื่อเปิดซองจดหมาย เขาก็พบกับข้อความพรรณนาความคิดถึงอยู่หลายประโยค

หยางเมียวเจิ้นบอกว่านางเป็นห่วงจ้าวอู่เจียงตั้งแต่เขาเดินทางออกมาจากสำนัก และรู้สึกโล่งใจมากที่ได้ทราบว่าเขาปลอดภัยดี

นอกจากนี้ก็ยังมีเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับคำสาปของเซวียนหยวนจิ้ง โชคดีที่อาจารย์ของนางกลับมายังสำนักแล้ว หญิงสาวจึงสามารถไปขอร้องอาจารย์ได้…

…

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน