ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 374

บทที่ 374 ความลับ

“ใช่แล้วขอรับ”

จ้าวอู่เจียงพยักหน้ารับด้วยรู้ว่าปฏิเสธไปก็เท่านั้น ยอดฝีมือระดับเจี๋ยอี ย่อมสามารถมองเห็นตัวตนที่แท้จริงผ่านพลังปราณได้อย่างง่ายดาย

ชายชราหรี่ตาลง แล้วหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ

“เจ้าช่างโชคดีจริง ๆ ข้าไม่รู้เลยว่าจ้าวโส่วใช้วิธีการใดถึงสามารถซ่อนเร้นปราณของเจ้า ไม่ให้คนเหล่านั้นพบได้นานถึงเพียงนี้”

เมื่อได้ยินเจี๋ยอีเอ่ยถึงจ้าวโส่วผู้เป็นอาสาม จ้าวอู่เจียงหัวใจกระตุกวูบ …หรือพวกเขาเคยรู้จักกันมาก่อน?

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เพียงรินน้ำชาใส่จอกและเลื่อนส่งไปให้เจี๋ยอี

เจี๋ยอีนั่งลงอย่างใจเย็น ชายชราไม่ได้รับน้ำชาที่จ้าวอู่เจียงเลื่อนส่งมาให้ แต่กลับจ้องมองด้วยความระมัดระวัง สีหน้าและแววตาปรากฏความรู้สึกอันหลากหลาย

“จ้าวอู่เจียง… นับว่าหมอดูผู้นั้นกล่าวไว้ไม่ผิด เจ้าแตกต่างจากคนทั่วไป…”

จ้าวอู่เจียงหัวใจเต็มเร็วขึ้นเล็กน้อย …เจี๋ยอีรู้จักหมอดูเทวดาผู้เป็นเจ้าสำนักศรัทธาราษฎรด้วยหรือ? อ้อ จริงด้วย เจี๋ยอีท่องยุทธจักรอยู่นาน การที่เขาจะได้เจอกับยอดฝีมือมากมายย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก… จ้าวอู่เจียงดวงตาเป็นประกายระยิบระยับขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจถามคำถามที่รบกวนจิตใจมาโดยตลอดออกไป

“ผู้อาวุโส ข้าน้อยรู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ตอนเซวียนหยวนอวี้เหิงออกอาละวาดสร้างความวุ่นวายในยุทธจักร เหตุใดบรรดายอดฝีมือถึงไม่ออกมาช่วยเหลือผู้บริสุทธิ์เล่าขอรับ?”

“แล้วตอนเซวียนหยวนอวี้เหิงบุกเข้ามาในนครหลวงท่านอยู่ที่ใด? ไยท่านไม่กลับมานครหลวง?”

เจี๋ยอียิ้มอย่างใจดี ความเย็นชาบนใบหน้าสลายหายไปหลายส่วน ชายชราชำเลืองมองจ้าวอู่เจียงอย่างมีความหมาย แย้มยิ้มและกล่าวว่า

“ในเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ ผู้ที่เป็นชนชั้นยอดฝีมือที่แท้จริงคือผู้ที่อยู่ในขอบเขตเทวะ แต่พวกเขาก็มุ่งมั่นอยู่กับการเก็บตัวหลอมรวมพลัง ซึ่งต้องใช้ระยะเวลาไม่ใช่น้อย”

“หากจะให้ละทิ้งการเก็บตัวออกมาจัดการกับเซวียนหยวนอวี้เหิง พวกเขาย่อมไม่ยินดีนัก ด้วยว่านั่นจะทำให้การเก็บตัวตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาสูญเปล่าทันที”

“ส่วนเหตุผลที่ข้าไม่กลับมานครหลวงครั้งเซวียนหยวนอวี้เหิงบุกเข้ามา นั่นก็ด้วยว่า ในเมื่อเจ้ากล้าล่วงเกินเซวียนหยวนอวี้เหิง เจ้าก็ควรมีวิธีรับมือเขาแล้วเช่นกัน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน