ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 382

บทที่ 382 รวบรวมผู้คน เงินทอง และความรักที่มีต่อแคว้น

หลิวเจ๋อพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“สหาย ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะกล่าว”

เสียงการพูดคุยของบรรดาขุนนางในงานเลี้ยงเบาลง จนเงียบงันในที่สุด พวกเขาต่างก็จ้องมองหลิวเจ๋อ อยากรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะพูดอะไรออกมา

และก็มีหลายคนจ้องมองชายชราด้วยความเคารพ

ต้องไม่ลืมว่าหลิวเจ๋อเป็นขุนนางอาวุโสที่รับใช้ราชสำนักและฮ่องเต้มาแล้วสามรัชสมัย เขาอุทิศชีวิตของตนเองเพื่อรับใช้แคว้นต้าเซี่ย เป็นขุนนางผู้ซื่อสัตย์สุจริต ชายชราทำงานรับใช้แผ่นดินมาหลายสิบปี ทำให้มีลูกศิษย์ลูกหามากมายอยู่ในคณะบริหาร

“ข้านั้นแก่มากแล้ว…” หลิวเจ๋อมีหนวด ผมและคิ้วสีขาว ทั้งยังมีท่าทางใจดี ทว่าในเวลานี้กลับถอนหายใจออกมา

“อีกไม่กี่ปีก็คงต้องเกษียณอายุและกลับบ้านเกิด…”

กลุ่มขุนนางจำนวนมากรีบตอบสนองด้วยความเคารพ ทั้งยังพร้อมใจกันกล่าวว่า ท่านราชเลขาหลิวยังแข็งแรงและมีสุขภาพดี คณะบริหารไม่สามารถขาดท่านราชเลขาหลิวไปได้เด็ดขาด

หลิวเจ๋อส่ายหน้าพลางยิ้ม ก่อนจะกล่าวต่อไป

“ต้าเซี่ยกำลังเกิดสงคราม ทุกท่านย่อมทราบดีว่ามีโอกาสสูงมาก ที่ในปีหน้าพวกเราจะต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีจากสามหรือสี่ทิศทางในเวลาเดียวกัน นี่ถือว่าพวกเราเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างถึงที่สุด”

“สหายขุนนางทั้งหลาย ตัวข้าหลิวเจ๋อเกิดบนแผ่นดินต้าเซี่ย โตบนแผ่นดินต้าเซี่ย ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้ กินเงินเดือนจากภาษีของราษฎร บัดนี้จึงได้มีตำแหน่งใหญ่โตอยู่ภายในคณะบริหารแผ่นดิน”

“หลายปีที่ผ่านมาข้าร่วมเป็นสักขีพยานในความรุ่งเรืองและตกต่ำของแผ่นดินต้าเซี่ย บัดนี้แคว้นของพวกเราอ่อนแอ ข้ารู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก บ่อยครั้งได้แต่ถอนหายใจจนนอนไม่หลับ”

“วันนี้ข้ากับสหายขุนนางกลุ่มหนึ่งได้วิเคราะห์สถานการณ์ของต้าเซี่ยแล้ว และอดรู้สึกเป็นกังวลไม่ได้ ฉะนั้นข้าจึงตัดสินใจบริจาคเงินเดือนที่มีอยู่นับจากนี้และเงินเก็บที่ข้ามีตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เข้าสู่ท้องพระคลังเพื่อช่วยเหลือแคว้น!”

“บางทีแผ่นดินต้าเซี่ยอาจจะสามารถอยู่รอดได้ ก็ด้วยความช่วยเหลือจากพวกเราเช่นนี้เอง!”

หลังหลิวเจ๋อกล่าวจบ กลุ่มขุนนางที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงต่างก็สะดุ้งเล็กน้อย พวกเขารู้สึกตื้นตันใจในความเสียสละต่อแคว้นของหลิวเจ๋อ และหลายคนก็ยินดีบริจาคเงินด้วยเช่นกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน