บทที่ 433 แผนการและความเปลี่ยนแปลง
ในฐานะว่าวที่ไร้ผู้ควบคุม หลี่เอ้อร์อู่ผู้เป็นสายลับย่อมไม่อาจลืมเลือนคำสัญญาที่ตนให้ไว้แก่มารดาก่อนจะออกมาจากแคว้นหนานเจียงได้
เขาต้องการบดขยี้แผ่นดินต้าเซี่ยให้แหลกเป็นผุยผง เขาจะไม่ทำให้ความทุ่มเทตลอดระยะเวลาอันยาวนานของมารดาต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ เช่นเดียวกับสิ่งที่ชาวเผ่าเสียสละให้เขามาตลอดหลายปี
เขา หลี่เอ้อร์อู่ จะทวงคืนความยิ่งใหญ่กลับสู่เผ่า!
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหัวเเหยียดหยันสหายสายลับร่วมแผ่นดินเกิดอีกสามคนที่ขอถอนตัวกลับไป
นอกจากนี้หลี่เอ้อร์อู่ยังค้นพบหลักฐานว่า ตู๋กูเทียนชิงไม่ได้ปลอดภัยตามที่มีการรายงานข่าวออกมา มีความเป็นไปได้สูงที่อีกฝ่ายจะไม่สามารถกำจัดพิษออกไปได้หมด และในขณะนี้ก็กำลังใกล้ตายแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา ในที่สุดหลี่เอ้อร์อู่ก็ได้รับคำยืนยันว่าบรรดาหมอทหารและหมอผู้เฒ่าจากในเมืองจูเป่ย พวกเขาต่างก็ไร้ความหวังที่จะขับพิษออกไปจากร่างกายของตู๋กูเทียนชิง สังเกตได้จากสีหน้าไม่สู้ดีของหมอทหารทั้งสองท่านนั้น
ไม่ว่านี่จะเป็นจุดจบของแผ่นดินหรือไม่ แต่นี่จะต้องเป็นจุดจบของแผ่นดินต้าเซี่ยอย่างแน่นอน…หลี่เอ้อร์อู่คิดกับตนเองในเวลานั้น
หลี่เอ้อร์อู่จึงวางแผนการอยู่ในใจ เขาและสายลับที่เหลืออยู่อีกสี่คนยังถือว่าแข็งแกร่งมากพอ เขาตั้งใจจะทำการปล่อยข่าวลือ กวนน้ำให้ขุ่น สร้างความสั่นคลอนให้เกิดขึ้นในค่ายทหารของเมืองจูเป่ย
เดิมทีหลี่เอ้อร์อู่วางแผนจะเพิ่มระดับการใส่ไฟและเริ่มปล่อยข่าวลือในอีกวันสองวันนี้ เป็นการกระตุ้นให้ท่านขุนพลราชองครักษ์จ้าวเหยียนซือ ซึ่งมีความบาดหมางอยู่กับตู๋กูเทียนชิงเป็นทุนเดิมลงมือเคลื่อนไหวแย่งชิงอำนาจ
จากนั้นสิ่งที่หลี่เอ้อร์อู่ต้องทำก็คือยืนมองอยู่ด้านหลัง ค่อย ๆ ใส่เชื้อไฟเข้าไปในข่าวลือให้ร้อนระอุขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการ
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหลี่เอ้อร์อู่ไม่ต้องทำสิ่งใดทั้งสิ้น เรื่องราวกลับดำเนินไปจนกลายเป็นผลลัพธ์ที่เขาต้องการเสียอย่างนั้น นอกจากนี้หลี่เอ้อร์อู่ยังมีโอกาสตัดเสบียงอาหารของกองทัพเมื่อถึงเวลาทำสงครามอีกด้วย
หลังจากวางแผนมาหลายปี หลี่เอ้อร์อู่ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าทุกอย่างจะพังทลายลงไปในเวลาเพียงวันเดียว
สุดท้ายนี่ก็เหมือนกับสำนวน ‘สวรรค์ย่อมเมตตาคนที่มีความตั้งใจ’ มิใช่หรือ?!
ใช่แล้ว สวรรค์ย่อมเมตตา… ขณะนี้หลี่เอ้อร์อู่ได้รู้ซึ้งถึงประวัติศาสตร์อันยาวนานของแผ่นดินต้าเซี่ย ถ้าไม่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน แล้วดินแดนแห่งนี้จะมีสำนวนและคำสอนมากมายได้อย่างไร?
หลี่เอ้อร์อู่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกของตนเองยังไม่ทันลงมือทำสิ่งใด ก็มีคนเริ่มพูดคุยกันในค่ายทหารจนเกิดเป็นข่าวลือ ว่าตู๋กูเทียนชิงกำลังล้มป่วยอย่างหนัก


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า