ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 436

บทที่ 436 เปิดเผยความจริง

หลังขุนพลจ้าวเหยียนซือผู้เป็นรองแม่ทัพประจำเมืองจูเป่ยนำกำลังคนของตนเองตรงไปที่จวนของท่านแม่ทัพใหญ่เพื่อขอคำอธิบาย

บรรดาทหารในกองทัพก็ทราบข่าวนี้ พวกเขาต่างรีบเดินทางตรงไปยังจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ บางคนต้องการไปสนับสนุนจ้าวเหยียนซือ บางคนก็ต้องการไปขัดขวางการปิดล้อม

กลุ่มสายลับอย่างหลี่เอ้อร์อู่และพรรคพวกก็ไปยังจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ด้วยความสนใจเช่นกัน พวกเขาไม่ต่างจากอาชญากรที่กลับไปยังที่เกิดเหตุ สำหรับพวกเขาแล้ว การมาดูความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ ก็เปรียบเสมือนการได้มาชมผลงานความสำเร็จของตนเอง

พวกเขาย่อมอยากเห็นว่ากองทัพทั้งสองฝ่ายนั้นจะโจมตีกันเหมือนตัวตลกอย่างไร

ทหารกลุ่มใหญ่เดินขบวนตรงไปยังจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ ยกเว้นคนที่ต้องอยู่เวรเฝ้ากำแพงเมืองและหน่วยลาดตระเวนที่ยังไม่กลับมาจากการสืบข่าว นอกนั้นทหารทั้งหมดที่อยู่ตามค่ายต่าง ๆ ล้วนเดินทางไปจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ไม่มากก็น้อย

ส่วนที่เหลือก็รอฟังข่าวในค่ายของตนเองต่อไป

แม้กลุ่มทหารที่เดินขบวนไปยังจวนของท่านแม่ทัพใหญ่จะไม่ได้มีจำนวนมากมายอันใด แต่ก็มากพอที่จะปิดล้อมจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ เป็นกำแพงมนุษย์สามชั้นได้โดยไม่มีปัญหา

และเมื่อกลุ่มทหารเดินทางไปถึงจวนที่พักของท่านแม่ทัพใหญ่ พวกเขาก็ต้องประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งที่พบว่าท่านแม่ทัพตู๋กู พร้อมด้วยบุรุษหนุ่มหล่อเหลาซึ่งอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีดำทมิฬผู้หนึ่ง ได้ออกมานั่งรออยู่ที่หน้าโถงใหญ่ทางเข้าจวนอยู่ก่อนแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังพบว่าท่านแม่ทัพตู๋กูดูแข็งแรงดีเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่ได้มีลักษณะของคนที่กำลังเจ็บป่วยอยู่เลย ในทางกลับกัน เขาดูแข็งแรงมากกว่าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ

บางคนคิดว่าท่านแม่ทัพตู๋กูอาจจะกำลังเสแสร้ง นี่เป็นเพียงความพยายามปิดบังความลับครั้งสุดท้ายเท่านั้น

เมื่อมีเสียงโวยวายจากบรรดากลุ่มทหาร ตู๋กูเทียนชิงก็ก้าวออกมา ดวงตาของเขาลึกล้ำดั่งมหาสมุทร เขาจ้องมองทุกคนจากตำแหน่งอันสูงส่ง หลังจากนั้นแววตาก็เปลี่ยนแปลงไปขณะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกับจ้าวเหยียนซือที่จ้องมองตนเองด้วยความโกรธแค้นว่า

“ท่านรองแม่ทัพ ท่านมาแล้วหรือ”

ตู๋กูเทียนชิงพูดไม่ดังนัก แต่คำว่า ‘รองแม่ทัพ’ ก็ทำให้บรรดาผู้สนับสนุนจ้าวเหยียนซือเงียบเสียงไปด้วยความเหลือเชื่อ ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มส่งเสียงตะโกนออกมาอีกครั้ง

ทุกคนย่อมรู้ดีว่าท่านแม่ทัพตู๋กูมีเรื่องบาดหมางอยู่กับท่านขุนพลจ้าวเหยียนซือ แต่แล้วทำไมท่านแม่ทัพตู๋กูถึงยังจะเรียกหาท่านขุนพลจ้าวเหยียนซือว่าเป็นรองแม่ทัพของตนเองอีกเล่า?

เกิดอะไรขึ้น? กลุ่มคนสับสน จ้าวเหยียนซือเองก็มึนงงไม่น้อย แต่แล้วความโกรธแค้นก็รุนแรงมากขึ้น ไม่ใช่ทุกคนจะมาเรียกเขาว่ารองแม่ทัพได้ตามใจชอบ ตู๋กูเทียนชิงเรียกเขาว่ารองแม่ทัพต่อหน้าคนอื่น คงต้องการจะทำให้เขาขายหน้าใช่หรือไม่?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน