ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 442

บทที่ 442 คำพูดและการจูงใจ

หลังจากรับฟังการคาดเดาของจ้าวเหยียนซือจบลง ภายในห้องก็เกิดความเงียบขึ้นมาเล็กน้อย ทุกคนรู้ดีว่าสงครามใกล้จะเกิดขึ้นแล้ว บรรยากาศในขณะนี้จึงคล้ายกับว่ากำลังจะมีสงครามอุบัติขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

ส่วนในกองทัพของคนเถื่อนแห่งโหลวหลานเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างนั้น พวกเขาก็สุดจะหยั่งรู้ได้

ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของเวลา สถานที่ ผู้คน ชาวเผ่าโหลวหลานต้องเจอกับความเปลี่ยนแปลงใดกันแน่?

บัดนี้เป็นช่วงปลายฤดูหนาว ใกล้ฤดูใบไม้ผลิเข้ามาเต็มที อากาศหนาวเหน็บ พื้นดินจับตัวเป็นน้ำแข็ง สมรภูมิข้างนอกนั่นสร้างความได้เปรียบให้กับชาวเผ่าโหลวหลานเป็นอย่างมาก หรือว่าพวกเขาจะมีปัญหาเรื่องกำลังคน?

“ข้าอยากออกไปนอกเมืองเพื่อสำรวจด้วยตนเองสักหน่อย” จ้าวอู่เจียงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เมื่อชายหนุ่มพูดจบ อีกสามคนที่เหลือก็หันมามองหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ

ตู๋กูเทียนชิงขมวดคิ้ว ส่ายหน้า และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ที่นี่เป็นเขตชายแดน ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป…”

“ใช่แล้ว น้องจ้าว หากท่านออกไปนอกเมืองจูเป่ย ผู้ใดจะคอยปกป้องคุ้มครองท่าน? ชาวเผ่าโหลวหลานเป็นพวกดุร้ายป่าเถื่อนมากกว่าชนชาติอื่น ยามเผชิญหน้ากัน ท่านจะตกอยู่ในอันตราย”

ซงจางก็พูดขึ้นมาด้วยความจริงใจ เขาคิดว่าความคิดของจ้าวอู่เจียงออกจะไร้เดียงสามากเกินไป อีกฝ่ายไม่เคยมีประสบการณ์ลาดตระเวนในพื้นที่ทำสงครามมาก่อน การรีบร้อนออกไปเช่นนี้ มีแต่จะเพิ่มความเสี่ยงให้ตนเองตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น

“นะ… น้องจ้าว” จ้าวเหยียนซือส่ายหน้าช้า ๆ พยายามเรียบเรียงคำพูดให้ดีที่สุด

“พื้นที่แถบนี้อันตรายเป็นอย่างยิ่ง ขอเพียงท่านมีรูปร่างหน้าตาแตกต่างไปจากชาวเผ่าโหลวหลานผู้หยาบกร้าน พวกมันก็จะยึดถือท่านเป็นชาวต้าเซี่ยและจะโจมตีเพื่อฆ่าท่านทันที …ฉะนั้น น้องจ้าว ถ้าออกไป ท่านจะตกอยู่ในอันตราย…”

“แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นท่านแม่ทัพตู๋กู ข้า หรือว่านายกองซง พวกเราย่อมรู้วิธีต่อสู้กับพวกมัน อีกอย่าง นอกจากพวกเราจะฝึกวิทยายุทธจนอยู่ในขอบเขตยอดยุทธ์หรือสูงมากกว่านั้นกันหมดแล้ว พวกเรายังสวมชุดเกราะ มีอาวุธคู่กาย หนึ่งคนสามารถต้านทานได้นับสิบ หากให้สู้จนตัวตายก็อาจจะฆ่าพวกมันได้เป็นร้อยคน”

“แต่สำหรับน้องจ้าว ท่านค่อนข้าง…ไม่ ไม่แข็งแกร่ง… เหนื่อยล้า… การเดินทางครั้งนี้ยากลำบากและอันตรายมากเกินไป ขนาดพวกเรายังไม่เห็นด้วยกับการส่งคนออกไปข้างนอกเลย นับประสาอะไรกับการเปิดประตูให้น้องจ้าวออกไปตามลำพัง ข้าเชื่อว่าท่านแม่ทัพตู๋กูกับนายกองซงก็น่าจะมีความคิดเห็นเช่นเดียวกัน…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน