บทที่ 460 นักรบใหญ่
การต่อสู้ระหว่างชาวเผ่าจินจางและชาวเผ่าอวี้จางนั้นไม่ได้ดุเดือดมากนัก
นักรบของชาวเผ่าอวี้จางเพียงป้องกันไม่ให้ชาวเผ่าจินจางทำอันตรายเจ้าหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋
เนื่องจากหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋เป็นทายาทของหมาป่าเทพเจ้า แต่ด้วยบัดนี้มันยังไม่ได้ปลุกพลังในตัวขึ้นมา จึงไม่ได้มีความสำคัญต่อชาวโหลวหลานแต่อย่างใด
ทว่าเจ้าหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋เป็นสัตว์เลี้ยงขององค์หญิงกู่หลีเขอลี่แห่งเผ่าอวี้จาง เมื่อชาวเผ่าอวี้จางพบตัวมัน ก็จำเป็นต้องปกป้องคุ้มครองเสี่ยวไป๋เป็นธรรมดา
ในเวลาเดียวกันนี้ พวกเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋เดินทางไปเป็นแขกของชาวเผ่าจินจางพร้อมกับองค์หญิงไม่ใช่หรือ แล้วมันมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? หรือว่าเกิดเรื่องขึ้นกับองค์หญิง?
ชาวเผ่าอวี้จางต่อสู้พลางสอบถามไปด้วย แต่ชาวเผ่าจินจางก็ไม่ยอมตอบคำใด นี่ยิ่งทำให้ชาวเผ่าอวี้จางรู้สึกประหลาดใจมากขึ้น เดิมทีนักรบของชาวเผ่าจินจางมักจะมีศักดิ์ศรีในตนเองเสมอ แต่วันนี้เกิดอะไรขึ้น?
ชาวเผ่าอวี้จางรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลาเดียวกันนี้ เสี่ยวไป๋ก็ส่งเสียงเห่าหอนอยู่ด้านข้าง แต่พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่ามันกำลังพูดอะไรอยู่
ความจริงสิ่งที่เสี่ยวไป๋กำลังพูดอยู่ก็คือองค์หญิงถูกชาวเผ่าจินจางคิดร้าย จึงต้องการให้นักรบของชาวเผ่าอวี้จางสังหารนักรบชาวเผ่าจินจางเหล่านี้ให้หมดสิ้น
แต่หลังจากส่งเสียงเห่าหอนอยู่ได้พักใหญ่ เสี่ยวไป๋ก็ต้องเงียบไปด้วยความหมดหวัง คงจะดีถ้าคนในเผ่าอวี้จางมีความสามารถเช่นเดียวกับจ้าวอู่เจียงผู้เป็นนายท่านของเสี่ยวหง พวกเขาจะได้เข้าใจว่ามันกำลังพูดอะไร
เสี่ยวไป๋ทำได้เพียงนั่งมองกลุ่มคนของทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน ฝ่ายหนึ่งพยายามสอบถาม ส่วนอีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเงียบ การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายไม่ได้หนักหน่วงอันใด เป็นเหมือนการทดสอบความแข็งแกร่งกันมากกว่า
เสี่ยวไป๋อยากจะวิ่งเข้าไปกระโดดกัดนักรบชาวเผ่าจินจางเหล่านั้นจริง ๆ แต่ก็ทำไม่ได้
ตอนนี้มันเข้าใจแล้วเช่นกันว่าเพราะเหตุใด ทั้งสองฝ่ายจึงไม่ได้เปิดฉากต่อสู้กันอย่างเต็มกำลัง
เพราะว่าชาวเผ่าอวี้จางคนหนึ่งยังไม่ได้ส่งสัญญาณ
คนคนนี้นั่งอยู่บนหลังม้าสีดำตัวใหญ่ สวมเสื้อคลุมหนา หมวกแพรไหม เป็นชายฉกรรจ์ร่างใหญ่เคราดก และเป็นหนึ่งในนักรบใหญ่ของชาวเผ่าอวี้จาง เขามีชื่อว่า ทาหนามู่ซัว
นักรบใหญ่เป็นตำแหน่งเฉพาะในเขตทุ่งกว้าง แตกต่างจากนักรบทั่วไป ผู้ที่ดำรงตำแหน่งนักรบใหญ่จะแข็งแกร่งทรงพลัง เทียบได้กับผู้ที่อยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ตอนต้นของแผ่นดินต้าเซี่ย



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า