ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 461

บทที่ 461 ความตั้งใจแอบแฝง

หมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋กล่าว

“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง! (พวกนักรบโง่ พวกเจ้าปล่อยให้ศัตรูหลุดมือไปได้อย่างไร)”

“นำทางไป” นักรบใหญ่ทาหนามู่ซัวกล่าวเสียงทุ้มต่ำ เขามักจะรู้สึกว่าหมาป่าหิมะตัวนี้ปากคอเราะร้าย ดูอย่างตอนนี้ก็เหมือนมันกำลังเสียดสีพวกตนอยู่

เจ้าหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋ส่ายหัวไปมา หันหลังให้นักรบใหญ่ หางยาวปุกปุยชี้ขึ้น ก่อนที่มันจะออกตัววิ่งไปทางถ้ำที่กู่หลีเขอลี่และจ้าวอู่เจียงพักอยู่

ขณะวิ่งมันก็ส่งเสียงร้อง ‘บรู๊ว!’ ไม่หยุด ราวกับกำลังบ่นพวกนักรบเผ่าอวี้จาง

“รีบนำทางเถิด เมื่อมีทาหนามู่ซัวอยู่ องค์หญิงจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน” นักรบหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งในกลุ่มนักรบเผ่าอวี้จางกล่าวขึ้น

เขาชื่ออาถู่ปู้

อาถู่ปู้คนนี้แตกต่างกับนักรบคนอื่น ๆ เขาชายผู้แข็งแกร่ง ตรงเอวมีดาบโค้งสีเงินเหน็บอยู่เล่มหนึ่ง

แม้เขาจะเป็นเพียงนักรบธรรมดา แต่กลับมีพลังเก่งกาจที่สุด เขามีพลังการต่อสู้อยู่ในขั้นที่สี่ ส่วนนักรบคนอื่น ๆ อยู่ราวขั้นห้าหรือขั้นหกเท่านั้น*[1]

ภายในหมู่คนรุ่นเยาว์แห่งชาวเผ่าโหลวหลาน พรสวรรค์ของอาถู่ปู้อยู่ในอันดับต้น ๆ ทั้งยังได้รับพรอันยิ่งใหญ่จากหมาป่าเทพเจ้าด้วย

บิดาของอาถู่ปู้ผู้นี้เป็นหนึ่งในนักรบผู้กล้าหาญแห่งเผ่าอวี้จาง อีกเพียงก้าวเดียวเขาก็จะบรรลุสู่ขอบเขตนักรบสวรรค์

หากกล่าวถึงเหล่านักรบสวรรค์ พวกเขามีพละกำลังเทียบเท่ากับขอบเขตปรมาจารย์ของแผ่นดินต้าเซี่ย ในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ ไม่ว่าจะเผ่าจินจางหรืออวี้จาง นักรบสวรรค์จะได้รับการยกย่องสูงสุด

ด้วยความสามารถของบิดา อาถู่ปู้จึงเป็นที่คาดหวังของเผ่าอวี้จาง อีกทั้งบิดาของอาถู่ปู้ก็ตั้งความหวังไว้ว่า ในวันข้างหน้าอาถู่ปู้จะได้รับความเมตตาจากผู้นำหรือที่ปรีกษาของเผ่า แล้วได้แต่งงานกับองค์หญิง

ในบรรดาองค์หญิงทั้งสามพระองค์ เขาชอบองค์หญิงกู่หลีเขอลี่มากที่สุด

ด้วยองค์หญิงกู่หลีเขอลี่มีดวงตาสีฟ้าสดใสราวกับหยาดธาราในสระสวรรค์ เส้นผมสีเงินบริสุทธิ์ราวกับหิมะบนเทือกเขาเทียนซาน ใบหน้างดงามหาใดเปรียบ เข้าหาผู้คนด้วยความเป็นมิตรและอ่อนโยน และยิ่งยามองค์หญิงน้อยทำตัวเอาแต่ใจก็ยิ่งน่ารัก

อาถู่ปู้ควบม้าพลางนึกถึงรูปโฉมงามบริสุทธิ์ขององค์หญิง แล้วก็ถอนหายใจ เพราะเขาได้ยินมาว่า องค์หญิงอาจจะต้องแต่งงานกับองค์ชายผุ้หยิ่งผยองและสำส่อนแห่งเผ่าจินจาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน