ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 465

บทที่ 465 การโต้เถียง

จ้าวอู่เจียงมองอาถู่ปู้ที่ลุกขึ้นมาอย่างเฉยเมย ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สนใจถ้อยคำยั่วยุของอีกฝ่าย ด้วยไม่เห็นอยู่ในสายตา และเห็นแก่กู่หลีเขอลี่ด้วย เขาไม่อยากทำให้ความสัมพันธ์ตึงเครียด

ถึงเมื่อครู่เขาจะลงมือ แต่ก็ยังนั้งมือ ไว้ชีวิตอาถู่ปู้ ทั้งหมกก็ล้วนเห็นแก่องค์หญิงน้อย

แต่อาถู่ปู้กลับไม่รู้จักแยกแยะ ไม่รู้ประมาณตน เขาตรงเข้าหาจ้าวอู่เจียง หมายจะสังหารโดยตรง จ้าวอู่เจียงได้แต่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

บางคนก็รู้จักหาทางตายให้ตัวเองดีจริง ๆ

“พอที!” ทาหนามู่ซัว นักรบผู้ยิ่งใหญ่คำราม ก้าวเข้าขวางหน้า แย่งดาบโค้งในมืออาถู่ปู้มา แล้วตบหน้าเขาอย่างแรง

“เจ้าเสียมารยาทเกินไปแล้ว ทำเช่นนี้ได้รึ เราเป็นนักรบแห่งทุ่งหญ้า หาใช่คนป่าบ้าใบ้!”

อาถู่ปู้ถูกตบจนมึนงง แก้มสองข้างบวมแดง เลือดไหลออกจากจมูกและปากไม่หยุด

เขาก้มศีรษะลงอย่างหมดแรง หลังจากตกใจ ความกลัวก็เข้าแฝงในใจ เหงื่อเย็นซึมไหลเต็มแผ่นหลัง

เขาเป็นนักรบที่โดดเด่น แต่กลับถูกจ้าวอู่เจียง ชายหนุ่มชาวต้าเซี่ยตบหน้าจนกระเด็นลอยไป

อาถูปู้เป็นผู้แข็งแกร่งรัดับพลังอยู่ในขั้นที่สี่ แต่การตบของจ้าวอู่เจียงครั้งนี้ ไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ ทำให้เขาไม่ทันตั้งตัว จนถูกตบเข้าเสียเต็มหน้า นั่นหมายความว่าอย่างไร? ก็หมายความว่าพลังฝีมือของจ้าวอู่เจียงเหนือกว่าเขามากนัก

อย่าว่าแต่จะฆ่าเลย ด้วยแม้แต่การตบหน้า เขาก็ยังไม่มีพละกำลังจะต่อสู้

เมื่อครู่เขาโกรธจัด โวยวายจะฆ่าจ้าวอู่เจียง แต่ตอนนี้เมื่อนึกถึงก็พลันรู้สึกกลัว ถ้าลุงทาหนาไม่เข้ามาห้าม บัดนี้ตัวเขาอาจกลายเป็นศพไปแล้วกระมัง

ฝ่ามือหนัก ๆ ของทาหนามู่ซัวเป็นฝ่ามือที่ช่วยชีวิตเขา ในขณะเดียวกันก็ให้เหตุผลแก่จ้าวอู่เจียงด้วย

ทาหนามู่ซัวพยักหน้าให้จ้าวอู่เจียง กระทั่งได้รับการตอบกลับจากอีกฝ่าย เขาถึงได้พอรู้สึกโล่งใจ

เมื่อครู่ทานามู่ซัวตบอาถู่ปู้ก็เพื่อให้เหตุผลกับจ้าวอู่เจียง โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่า เขาได้แสดงความอ่อนแอต่อหน้าจ้าวอู่เจียง

ทานามู่ซัวในฐานะนักรบผู้ยิ่งใหญ่ เขามีพลังเทียบเท่ากับผู้ฝึกวิทยายุทธขอบเขตปรมาจารย์ของต้าเซี่ย มุมมองย่อมกว้างไกลและเข้าใจอะไรได้มากกว่านักรบทั่วไปในเผ่าอวี้จาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน