บทที่ 47 ฮ่องเต้อาบน้ำ
ตึง!
เฉินอันปังเสนาบดีกรมกลาโหมตบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโกรธเกรี้ยว
“ก็ในเมื่อข้ายังทำไม่ได้ แล้วเจ้าจะทำได้อย่างไร?”
“ขนาดบุตรชายของท่านยังทำให้องค์หญิงยิ้มไม่ได้ แต่ข้าน้อยก็ยังทำสำเร็จมาแล้วไม่ใช่หรือ”
จ้าวอู่เจียงพูดพร้อมกับจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเฉินอันปังอย่างไม่เกรงกลัว
กล้ามเนื้อทั่วร่างของเสนาบดีกรมกลาโหมปูดโปนด้วยความเดือดดาล บาดแผลในใจถูกตอกย้ำซ้ำจนกลัดหนอง
หากจ้าวอู่เจียงสามารถมีลูกหลานได้ก็คงน่าสนใจไม่น้อย แต่น่าเสียดายที่เขาเป็นขันที… เฉาฉางชิงใช้นิ้วมือเคาะที่วางแขนของเก้าอี้ จ้องมองอีกฝ่ายอย่างใช้ความคิด
“ไม่เป็นไร น้องเฉิน ใจเย็นก่อนเถอะ” ตู๋กูอี้เหอยิ้มแย้มพลางพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“การหารือในวันนี้น่าเบื่อเสียจริง จวนของข้าเตรียมงานเลี้ยงอาหารค่ำเอาไว้แล้ว คืนนี้ขอเชิญพวกท่านกินดื่มให้อิ่มหนำ ส่วนตอนนี้ออกไปเดินเล่นกันสักหน่อยเถอะ”
“เฮอะ” เฉินอันปังคำรามในลำคอด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะลุกขึ้น และเดินออกไป แต่ก็ยังไม่ลืมหันมาชำเลืองมองจ้าวอู่เจียงพร้อมกับคิดด้วยความอาฆาตแค้นอยู่ในใจ
เจ้าขันทีคนนี้ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเก่งไปได้สักแค่ไหนกันเชียว!
อวี้ฉื่อเจิ้นอู๋ส่ายศีรษะด้วยความเหนื่อยใจ ท่าทางตู๋กูอี้เหอคงเลอะเลือนจริง ๆ… เขาลุกขึ้นยืน และเดินออกไปด้านนอก สำหรับผู้ฝึกวิทยายุทธ์ ความแข็งแรงของร่างกายคือสิ่งสำคัญที่สุด ฉะนั้น เขาสมควรไปรับประทานอาหารค่ำก่อนสิ
เฉาฉางชิงลุกขึ้นยืน แล้วยิ้มเหยียดหยาม
“เป็นสุราเขียวใช่หรือไม่?”
“ใช่แล้ว” ตู๋กูอี้เหอยิ้มตอบกลับไป “ยังมีบุปผาแกะสลักอย่างที่ท่านชอบอีกด้วย”
“ดียิ่ง งั้นพวกท่านก็คุยกันต่อไปเถอะ…” เฉาฉางชิงชำเลืองมองจ้าวอู่เจียง ซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะ พอมองออกว่าหัวหน้าขันทีผู้นี้กับท่านประมุขตระกูลตู๋กูยังคงมีเรื่องราวบางอย่างต้องพูดคุยกันต่อ
เมื่อขุนนางใหญ่ทั้งสามออกไปแล้ว จ้าวอู่เจียงก็ค่อย ๆ ยื่นส่งกล่องไม้บรรจุสมุนไพรให้แก่ตู๋กูอี้เหอ
“ข้าน้อยมีเรื่องต้องรบกวนความช่วยเหลือจากท่านประมุขตู๋กูขอรับ”
ตู๋กูอี้เหอรับกล่องไม้มาถือไว้ “เรื่องอันใดหรือ?”
“กู่พิษของพวกโหลวหลาน!” ขันทีหนุ่มตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ
จ้าวอู่เจียงต้องการอะไรกันแน่… ตู๋กูอี้เหอหรี่ตาลงเล็กน้อย
“ข้าเคยพยายามสืบเรื่องนี้ดูแล้ว ในเมื่อเจ้ามาร้องขอความช่วยเหลือจากข้า หมายความว่าเจ้าคงพบผู้ต้องสงสัยแล้วใช่หรือไม่?”
ชายหนุ่มสั่นศีรษะตอบกลับไป


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า