ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 474

บทที่ 474 ความหวาดกลัว

ในบรรดานักรบเผ่าอวี้จางที่เงียบราวกับถูกน้ำแข็งปิดปาก ผู้ที่ตัวสั่นมากที่สุดก็คืออาถู่ปู้

เป็นไปได้เขาก็ไม่อยากเป็นเช่นนี้ เขาอยากจะตั้งสติให้มั่นคง องอาจ กล้าหาญ แต่ร่างกายเขากลับไม่เชื่อฟัง เขาเองก็ไร้หนทางยับนั้งแล้ว

เมื่อครู่กงปู้หนีหม่าองค์ชายแห่งเผ่าจินจางยังจ้องมองพวกเขาด้วยความเย่อหยิ่งอยู่เลย ทว่าเพียงชั่วพริบตา จ้าวอู่เจียงก็ทำให้กงปู้หนีหม่าผู้นั้นกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง และแตกสลายกระจายไปในพายุหิมะ

ภาพแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว ยังคงตรึงอยู่ในความทรงจำของเขา ชัดเจนราวกับกำลังเกิดขึ้น

และที่น่าขนลุกไปกว่านั้นก็คือ ตั้งแต่ต้นจนจบบุรุษแคว้นต้าเซี่ยผู้นั้นมีรอยยิ้มบางเบาประดับใบหน้าอยู่ตลอด เหมือนกำลังทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น

ภาพลักษณ์เรียบง่ายและสงบนิ่งนี้ ทำให้อาถู่ปู้นึกถึงตอนก่อนออกเดินทาง เขาเคยเยาะเย้ยท้าทายอีกฝ่าย และชายผู้นั้นก็ลงมือกับเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เพียงแต่ครั้งนั้นเป็นเพียงการตบหน้า ส่วนครั้งนี้เป็นการพรากชีวิตเหล่านักรบและองค์ชายเผ่าจินจาง

และในบรรดาคนเหล่านั้นยังมีจาซีผู่ปู้ผู้เป็นนักรบสวรรค์อีกด้วย

พึงรู้ไว้ว่า การเผชิญหน้ากับนักรบสวรรค์ หากไม่มีจ้าวอู่เจียงอยู่ที่นี่ แม้พวกเขาจะรวมพลังกัน ก็ไม่สามารถเอาชนะได้

แต่นักรบสวรรค์ที่แข็งแกร่งเพียงนั้น กลับตกตายง่ายดายเหลือเกิน

อาถู่ปู้ยังจำสีหน้าก่อนตายของนักรบสวรรค์ได้ดี สีหน้านั้นราวกับกำลังอ้อนวอนขอความเมตตา และต้องการปกป้ององค์ชายเผ่าจินจาง แต่ก็ถูกตรึงไว้ในพายุหิมะในพริบตา ไร้ซึ่งกำลังต่อต้านใด ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น อาถู่ปู้รู้สึกว่านักรบสวรรค์ผู้นั้นไม่มีคุณสมบัติจะต่อต้านเลยมากกว่า

เช่นเดียวกับเขาตอนนี้ ยามนึกถึงตอนตัวเองตะโกนหาเรื่องบุรุษต้าเซี่ยผู้นี้ อาถู่ปู้ก็อยากจะตบหน้าตัวเองสักครั้ง เขาอำนาจใดไปท้าทายจ้าวอู่เจียงเช่นนั้น? เขาคุณสมบัติใดกัน? นี่เขาเบื่อชีวิตแล้วหรือไร?

อาถู่ปู้รู้แก่ใจ หากไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์อันใกล้ชิดระหว่างองค์หญิงน้อยกับจ้าวอู่เจียง และทาหนามู่ซัวที่เข้ามาตบหน้าเขาไปหนึ่งที เขาก็คงกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งและแตกเสี่ยง ๆ กลายเป็นหนึ่งเดียวกับทุ่งน้ำแข็งแห่งนี้แล้ว

เขาเกลียดอีกฝ่ายไม่น้อย แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นกลับหายไปแล้ว ในที่สุดเขาก็ได้รู้สึกตัวอย่างแท้จริง

เขาชังความไร้ปัญญาของตนเองนัก ชังที่เมื่อครู่ตอนกำลังเดินทาง เขาคิดจะไปขอให้บิดาลงมือกับชายผู้นี้หากกลับถึงอวี้จาง

เขาไม่อยากจินตนาการเลยว่า หากบิดาของเขาผลุนผลันลงมือ หรือไปขอความช่วยเหลือ ร่วมมือกับนักรบคนอื่น ๆ ของเผ่าอวี้จาง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะจบเช่นไร

อาถู่ปู้สะดุ้งตัวสั่นอย่างกะทันหันเมื่อจ้าวอู่เจียงหันมอง เขาหวาดกลัวจนต้องก้มหน้าลง ร่างกายสั่นระริก ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน