ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 481

บทที่ 481 องค์หญิงน้อย

“จ้าวอู่เจียงจากต้าเซี่ยคารวะบุตรีแห่งสวรรค์ของเผ่าอวี้จาง”

จ้าวอู่เจียงประสานมือคำนับอย่างสุภาพ

บุตรีสวรรค์พยักหน้าพลางแย้มยิ้มเล็กน้อย ดวงตาสีนิลวาววับ กวาดสำรวจจ้าวอู่เจียงอย่างเงียบ ๆ

ในที่สุดจ้าวอู่เจียงก็นึกออกว่าเขาเคยเห็นผู้มีรูปโฉมคล้ายบุตรีแห่งสวรรค์ผู้นี้จากที่ใด…

ที่ดาวสีคราม

บุตรีแห่งสวรรค์มีรูปโฉมละม้ายคล้ายกับนักแสดงชาวจีนที่รับบทเป็นเซียวเหล่งนึ่ง จากนวนิยายของกิมย้ง ที่แฟน ๆ ต่างเรียกว่า ‘หลิวเทียนเซียน’

แม้องค์ประกอบบนใบหน้าจะไม่ได้โดดเด่นนัก แต่หน้าตาโดยรวมแล้วกลับทำให้ไม่อาจละสายตา

บุตรีแห่งสวรรค์ผู้นี้มีคิ้วโก่งราวภูเขาเทียนซาน ดวงตาคมกริบเฉียบขาด แสนเย็นชาและเย่อหยิ่ง

ทว่ารอยยิ้มที่มุมปากกลับอบอุ่นราวกับจะทำให้ภูเขาน้ำแข็งละลาย กลายเป็นธารเย็น ชุ่มชื่นหัวใจ

ครั้นความขัดแย้งทั้งสองอยู่ด้วยกันบนดวงหน้า ก็ให้ความรู้สึกที่ไม่อาจเอื้อมถึงและไม่อาจล่วงเกินได้ ราวกับดอกบัวสีเขียวกลางหนองน้ำ งดงามเย้ายวน ทว่าไม่อาจครอบครอง หากเข้าใกล้โดยประมาท ก็มีแต่จะติดหล่มโคลน

“องค์หญิงน้อย ท่านไปหาบิดา แล้วเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ท่านฟังเสียเถิด” บุตรีแห่งสวรรค์เอ่ยเสียงนุ่มนวล แต่ก็แฝงไปด้วยอำนาจและความเย็นชา

“เจ้าค่ะ” องค์หญิงน้อยเคารพในตัวบุตรีแห่งสวรรค์ยิ่ง เดิมทีนางปรารถนาจะเป็นหญิงแกร่งดั่งบุตรีแห่งสวรรค์ คอยพิทักษ์เผ่าอวี้จาง

แต่ต่อมาเมื่อนางได้อ่านบางอย่างหาในม้วนหนังแกะ นางก็มีความฝันใหม่ นางอยากไปยังแคว้นต้าเซี่ย นั่นทำให้เกิดความลังเลขึ้นในใจ ด้วยว่าการเป็นบุตรีแห่งสวรรค์หาได้มีอิสระ ย่อมไม่อาจเดินทางไปยังต้าเซี่ยได้โดยง่าย

องค์หญิงน้อยเหลือบมองจ้าวอู่เจียง นางรู้ดีว่าบุตรีแห่งสวรรค์คงมีเรื่องมากมายอยากปรึกษากับจ้าวอู่เจียง ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์สงครามระหว่างแคว้นต้าเซี่ยกับเผ่าโหลวหลาน เรื่องราวระหว่างนางกับจ้าวอู่เจียง และก็อาจจะยังมีเรื่องอื่น ๆ อีก ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องใหญ่ทั้งสิ้น

กู่หลีเขอลี่จึงคารวะบุตรีแห่งสวรรค์ แล้วขอตัว เดิมทีนางตั้งใจจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น รวมถึงแผนลับที่เผ่าจินจางกำลังจะดำเนินการให้บุตรีแห่งสวรรค์ฟัง แต่เมื่อบุตรีแห่งสวรรค์สั่งให้นางไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้บิดาฟัง นางก็ยินดี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน