ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 483

บทที่ 483 ฝึกวิชาสองผสานร่วมกับข้า!

“เหตุใดต้องเป็นท่านน่ะหรือ?”

บุตรีแห่งสวรรค์หลินหลางหรี่ตาลงเล็กน้อย ไตร่ตรองครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง

“คำถามนี้ยากจะตอบนัก ด้วยข้าไม่รู้ว่าบัดนี้ท่านสมควรล่วงรู้แล้วหรือไม่ แต่บางทีท่านอาจรู้สึกได้เองถึงความพิเศษบางอย่างของท่านอยู่แล้ว”

“ข้าบอกได้เพียงว่า ท่านเป็นคนที่เจ้าสำนักแห่งสำนักศรัทธาราษฎรของแคว้นต้าเซี่ยบอกกับข้า”

เจ้าสำนักศรัทธาราษฎร… ดวงตาจ้าวอู่เจียงลุ่มลึก ดั่งราตรีประดับดวงดาว

“ในอดีตข้ารับรู้ถึงการมีอยู่ของท่าน แต่หาได้ทราบไม่ว่าท่านเป็นผู้ใด” บุตรีแห่งสวรรค์หลินหลางกล่าวเนิบช้า

“ต่อมาข้าจึงรู้ว่าท่านมีนามว่าจ้าวอู่เจียง และกำลังมายังเผ่าโหลวหลาน ดังเช่นที่เจ้าสำนักแห่งสำนักศรัทธาราษฎรเคยกล่าวไว้จริง ๆ”

“นี่มิใช่คำอธิบายถึงเหตุผลที่เป็นข้า” จ้าวอู่เจียงกล่าวเรียบเฉย ทว่าในใจสั่นไหว เจ้าสำนักศรัทธาราษฎรคิดวางกลใดแก่เขา เหตุใดจึงทำเช่นนี้?

“ข้าอยากได้บางสิ่งบางอย่างจากตัวท่าน” บุตรีแห่งสวรรค์ขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะอย่างจริงจัง

ยามนี้จ้าวอู่เจียงรวมพลังปราณที่มองไม่เห็นในมือ ก่อนจะถามว่า

“แล้วนั่นก็คือสิ่งที่ข้าจะสูญเสียไปมิใช่หรือ?”

“ไม่ใช่” บุตรีแห่งสวรรค์ส่ายหน้า “ท่านอาจไม่เข้าใจ ทว่านี่เป็นเรื่องของโชคชะตา”

“ข้าเพียงจะดึงเอาส่วนหนึ่งของโชคชะตาท่านมา ท่านจะไม่รู้สึกอะไรเลย และโชคชะตาของท่านก็ฟื้นฟูได้เอง”

“โชคชะตาคือรากฐานของชะตากรรมบ้านเมือง” สายตาชายหนุ่มลึกล้ำ “หากข้าถูกท่านพรากโชคชะตาบางส่วนไป เช่นนั้นต้าเซี่ยของข้าคงต้องตกต่ำลงหลายระดับกระมัง” จ้าวอู่เจียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“โชคชะตาท่านเป็นส่วนหนึ่งของโชคชะตาต้าเซี่ยก็จริง ทว่าก็แยกออกจากกันด้วย” บุตรีแห่งสวรรค์จ้องมองใบหน้าโกรธเกรี้ยวของจ้าวอู่เจียง นางรู้ว่าเขากำลังเข้าใจผิด จึงอธิบายอย่างจริงจังว่า

“ความผันผวนของโชคชะตาต้าเซี่ย ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนขึ้นอยู่กับสองสิ่งเท่านั้น”

“สิ่งแรกคือ ความเป็นความตายของจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ย ส่วนอีกสิ่งก็คือ ความรุ่งโรจน์และความเสื่อมทรามของประชาราษฎร์”

“เทียบกับท่านแล้ว ท่านจึงไม่เกี่ยวข้องกับโชคชะตาของแคว้นต้าเซี่ยมากนัก”

“แล้วได้รับสิ่งใด” จ้าวอู่เจียงยังคงเย็นชา เขาเริ่มลากเส้นบนอากาศด้วยมือซ้าย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน