ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 484

บทที่ 484 แช่น้ำร้อน

จ้าวอู่เจียงเผายันต์อีกหลายแผ่นอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็ยัดเข้าปากและกลืนลงไปทันที

นี่คือยันต์ของสำนักเต๋าที่ใช้ในการสาบานตนโดยเฉพาะ

คำสาบานมีความสำคัญอย่างยิ่ง ไม่อาจพูดไร้สาระได้

บุตรีแห่งสวรรค์หลินหลางมองอย่างนิ่ง ๆ นางรับยันต์มาใส่ปาก กลืนลงคอ จากนั้นก็พูดคำสาบานเช่นเดียวกับจ้าวอู่เจียง

หลังสาบานเสร็จสิ้น จ้าวอู่เจียงก็ถอดหมวกไม้ไผ่สานปีกกว้าง โยนออกไปอย่างไม่ใส่ใจ หมวกปีกกว้างลอยไปแขวนอยู่บนภาพวาดบนผนังห้อง

ทันใดชายหนุ่มก็พูดอย่างจริงจังว่า

“พวกเราจะเริ่มเมื่อไหร่?”

บุตรีแห่งสวรรค์หลินหลางในชุดคลุมสีแดงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้จะตอบอย่างไร ความรู้สึกแปลก ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ ความรู้สึกนี้เหมือนกับความเขินอายที่นางเคยเห็นสตรีคนอื่น ๆ เป็น

ริมฝีปากสีแดงของนางขยับเอื้อนเอ่ยเบา ๆ

“รอช้าไม่ได้แล้ว เดี๋ยวนี้เลย ที่นี่แหละ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวอู่เจียงก็เหลือบมองบ่อน้ำร้อนใส ก่อนจะผายมือเชิญ

ยามนี้บุตรีแห่งสวรรค์หลินหลางสูญเสียความเย็นชาดังเดิมไปแล้ว ความศักดิ์สิทธิ์จางหายไปหลายส่วน แทนที่ด้วยความเขินอายของหญิงสาว

ไม่เกินจริงที่จะเรียกนางว่าหญิงสาว ด้วยหลินหลางอายุเพิ่งยี่สิบต้น ๆ เท่านั้น เพียงแต่ทุกคนล้วนคุ้นเคยกับความสูงส่ง ท่าทีเป็นผู้ใหญ่ และล้วนนับถือในตัวนาง จึงคิดกันไปว่านางอายุมากกว่าอายุปัจจุบันหลายสิบปี

บุตรีแห่งสวรรค์สูดหายใจเข้าลึก ๆ เยื้องย่างอ่อนช้อยไปยังริมบ่อน้ำร้อน เท่าเปล่าก้าวลงไปในน้ำ น้ำท่วมเปียกถึงเพียงเอวบาง

ชุดกระโปรงสีแดงเพลิงยามเปียกน้ำก็แนบชิดไปกับร่างอรชร เผยส่วนเว้าส่วนโค้งอันเย้ายวนที่ซ่อนเร้นอยู่

แต่จ้าวอู่เจียงอยากจะช่วยให้นางชุ่มช่ำไปทั้งตัว ท่วงท่าของชายหนุ่มราวกับมังกรทะยาน กระโดดลงไปในบ่อน้ำร้อนอย่างแรงด้วยความจงใจ

ตู้ม!

น้ำในบ่อกระจาย ศีรษะของบุตรีแห่งสวรรค์เปียกจนผมลู่ หยดน้ำเกาะพราวอยู่บนใบหน้ามากเสน่ห์ ทำเอาหลินหลางไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ ได้แต่ยืนใจเต้นระทึกอยู่กับที่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน