ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 485

บทที่ 485 ความในใจของหญิงสาว

ณ เชิงเขาเทียนซาน

พระราชวังเผ่าอวี้จาง

องค์หญิงน้อยได้เล่าถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ให้บิดาฟัง

บิดาขององค์หญิงผู้เป็นหัวหน้าเผ่าอวี้จางกริ้วมาก เร่งเรียกเหล่าผู้อาวุโสของเผ่ามาปรึกษาหารือเรื่องเผ่าจินจาง

ส่วนองค์หญิงก็ออกจากพระราชวัง มุ่งหน้าไปหาองค์หญิงใหญ่

หลังเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นมากมาย องค์หญิงน้อยก็ปรารถนาจะได้ใกล้ชิดกับเหล่าพี่น้อง อยากสนทนาและใช้เวลาร่วมกันให้มากยิ่งขึ้น

ขณะเดียวกัน นางก็หวังว่าองค์หญิงใหญ่ที่แต่งงานแล้วจะช่วยคลายข้อสงสัยในใจนางได้

ความจริงแล้ว ตอนนี้นางมีเรื่องค้างคาใจมากมายนัก

ช่วงเวลาที่ได้อยู่ร่วมกับจ้าวอู่เจียง นางรู้สึกผูกพันกับเขา แม้จะไม่มากมาย แต่ก็ไม่น้อยเลย

อีกทั้งนางก็ได้กลายเป็นผู้หญิงของจ้าวอู่เจียงไปแล้ว

ครั้นตอนเล่าเรื่องเผ่าจินจางให้บิดาฟัง นางก็ได้เล่าเรื่องระหว่างตนเองกับจ้าวอู่เจียงไปด้วย

อย่างไรก็ตาม นางได้กล่าวเพิ่มเติมกับบิดาว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นด้วยสุดวิสัย

กระนั้นเมื่อบิดาทราบว่าจ้าวอู่เจียงเป็นบุรุษแห่งแคว้นต้าเซี่ย ใบหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา ท่านโกรธขึ้นมาทันที

แม้จะไม่มีการซักไซ้ไล่เลียงหรือคัดค้านแต่อย่างใด แต่ก็ไม่แสดงความเห็น มีเพียงสีหน้าที่ทำให้องค์หญิงน้อยรู้ว่า บิดาไม่เห็นชอบ เพียงแต่ท่านก็รักนางมาก จึงไม่ได้พูดอะไร และด้วยกลัวว่าจะพาลระบายความโกรธใส่นาง สุดท้ายจึงให้นางกลับไปพักผ่อนก่อน

ทว่าในเมื่อบิดาไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของนางกับจ้าวอู่เจียง แล้วนางควรจะทำอย่างไรต่อไปดีเล่า?

หนีตามกันไปดีหรือไม่？

ทว่าความรู้สึกของนางกับจ้าวอู่เจียงก็ยังไม่ลึกซึ้งถึงขนาดจะหนีตามกันไป

อีกทั้งนางยังรู้สึกว่าจ้าวอู่เจียงไม่ได้ชอบนางมากขนาดนั้น เขาเหมือนรู้สึกเพียงว่าต้องรับผิดชอบนางเสียส่วนใหญ่

กระนั้นนางก็สัมผัสได้ว่าจ้าวอู่เจียงมีความรู้สึกดี ๆ ต่อตัวนางอยู่บ้าง

ยามนี้นางจึงรู้สึกสับสนมากนัก

กู่หลีเขอลี่ครุ่นคิด เหม่อลอย กระทั่งเดินมาถึงกระโจมขององค์หญิงใหญ่ถึงเพิ่งรู้สึกตัว นางเรียกผู้เป็นพี่อยู่หน้ากระโจม ก่อนจะเปิดม่าน เดินเข้าไปด้านใน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน