เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 500

บทที่ 500 คำพูดเพียงประโยคเดียว

บนกำแพงเมืองพลันเงียบงัน

กลุ่มผู้ต้องการแก้แค้นตกตะลึงและหวาดกลัวจนตัวสั่น

แต่ในไม่ช้าโยวซือก็ตั้งสติขึ้นมาได้ เขาส่งเสียงตะโกนด้วยความโกรธแค้นว่า

“ยิงอีก!”

โยวซือเคยพบเจอยอดฝีมือมามาก แม้จะไม่มีผู้ใดแข็งแกร่งเท่ากับจ้าวอู่เจียง แต่เขาก็รู้ดีว่าต่อให้แข็งแกร่งอย่างไร ในเมื่อยังเป็นมนุษย์ร่างกายย่อมมีความเหนื่อยล้าเช่นกัน

พวกเขาไม่ทราบเลยว่าจ้าวอู่เจียงทำได้อย่างไร แต่ถ้าพวกเขายังคงระดมยิงลูกธนูต่อ ด้วยหวังว่าบางทีอาจจะสังหารจ้าวอู่เจียงสำเร็จก็เป็นได้

กระนั้นทุกคนก็ทราบดีว่าไม่มีประโยชน์ที่จะลงไปต่อสู้แบบเผชิญหน้ากับยอดฝีมือขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสูงในสนามรบ

กลุ่มนายทหารผู้ต้องการแก้แค้นรีบยิงธนูออกไปอีกชุดใหญ่ ครั้นยิงออกไปแล้ว พวกเขาก็จะรีบประทับลูกธนูชุดใหม่ทันที ทุกคนตัดสินใจจะโจมตีจากบนกำแพงเมืองต่อไปเรื่อย ๆ ไม่หยุด จะไม่มีทางยอมให้จ้าวอู่เจียงได้ผ่านประตูเมืองเข้ามาทั้ง ๆ ที่ยังมีลมหายใจแน่นอน

ช่วงเวลาเดียวกันนี้ พวกเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเช่นกัน โชคดีที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่บนกำแพงเมืองห่างจากพื้นดินหลายจั้ง อีกทั้งยังมีหน้าต่างคอยคุ้มกัน จ้าวอู่เจียงจึงทำได้เพียงเงยหน้ามองขึ้นมาจากด้านล่าง ไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้

กลุ่มผู้แก้แค้นรู้ดีว่าผู้ฝึกยุทธขอบเขตปรมาจารย์สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ แต่ก็สามารถทำได้เพียงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ต่อให้ยอู่ในระดับสูงส่งก็ไม่สามารถบินอยู่กลางอากาศได้ตลอดเวลา

กำแพงเมืองจูเป่ยมีทั้งความสูงและความแข็งแรง แม้จ้าวอู่เจียงจะเป็นยอดฝีมือขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสูง แต่ก็คงไม่ได้แข็งแกร่งถึงขนาดบินขึ้นมาบนกำแพงเมืองได้กระมัง?

เมืองจูเป่ยไม่เหมือนเมืองอื่น ๆ กำแพงเมืองของที่นี่สูงกว่าสิบจั้ง

เรียกได้ว่าสูงเกินกว่ามนุษย์ผู้หนึ่งจะกระโดดขึ้นมาได้!

หลังจากกลุ่มผู้แก้แค้นยิงลูกธนูออกไปอีกสองชุดใหญ่ พวกเขาก็กำลังจะประทับลูกธนูชุดใหม่ ทว่าทันใดก็ต้องยืนตกตะลึงอยู่กับที่

นั่นเป็นเพราะว่าจ้าวอู่เจียงที่อยู่บนพื้นหน้าประตูเมืองสะกิดปลายเท้าลงไปบนหัวของเจ้าม้าสีน้ำตาลแดง และลอยตัวขึ้นไปกลางอากาศ ก่อนจะหายวับไปในท้องฟ้า

กลุ่มทหารชะโงกหน้าออกไปดูนอกหน้าต่างและก็เห็นว่าจ้าวอู่เจียงทิ้งตัวลงมายืนอยู่บนขอบกำแพงเมืองที่มีความสูงกว่าสิบจั้งได้อย่างสง่างาม

ทันใดเสียงอุทานก็ดังขึ้นบนกำแพงเมือง พวกเขาพลันรับรู้ถึงความหวาดกลัวที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้

ด้วยความสูงของกำแพงเมืองระดับนี้… กลุ่มนายทหารผู้แก้แค้นยืนตกตะลึงอยู่กับที่ ไม่กล้าเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

บทที่ 500 คำพูดเพียงประโยคเดียว 1

บทที่ 500 คำพูดเพียงประโยคเดียว 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า