ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 51

บทที่ 51 รายงานความผิดของจ้าวอู่เจียง

ดวงตะวันขึ้นสู่ฟ้า เสียงย่ำกลองเรียกตัวขุนนางเข้าประชุมก็ดังขึ้น บรรดาขุนนางน้อยใหญ่ทั้งหลายต่างก็รีบเร่งไปยังท้องพระโรง เพื่อเข้าร่วมการประชุมตั้งแต่รุ่งเช้า

ด้านในท้องพระโรง ฮ่องเต้นั่งอยู่บนบัลลังก์ ดวงตาเป็นประกายแวววาว รับฟังรายงานเรื่องราวน้อยใหญ่จากบรรดาขุนนางด้วยความตั้งใจ

จนกระทั่งมีการรายงานถึงสถานการณ์ทางชายแดนเหนือของแคว้นต้าเซี่ย องค์ฮ่องเต้จึงได้ส่งเสียงกระแอมไอออกมาเล็กน้อย

ขันทีเฒ่าผู้ดูแลท้องพระโรงรู้ดี นี่คือสัญญาณ จึงโบกสะบัดแขนเสื้อให้ขุนนางทุกคนอยู่ในความสงบ

ความเงียบปกคลุมบรรยากาศในทันใด

ขุนนางน้อยใหญ่ต่างก็จ้องมองไปที่ฮ่องเต้ รอคอยให้พระองค์ถ่ายทอดคำสั่งออกมา

ขันทีผู้หนึ่งเข้าไปรับพระราชโองการ ก่อนจะนำม้วนกระดาษนั้นมากางออกอย่างช้า ๆ และอ่านด้วยเสียงแหลมสูงว่า

“พระราชโองการจากฮ่องเต้!”

“หลังไตร่ตรองเรื่องนี้มาหลายวัน ข้าพเจ้ามีราชวินิจฉัยว่า กองกำลังทางชายแดนเหนือไม่สามารถคงอยู่ได้โดยปราศจากแม่ทัพ จึงขอประกาศแต่งตั้งให้ ตู๋กูเทียนชิง ดำรงตำแหน่งเป็นแม่ทัพคนใหม่ นำทัพสู้ศึกที่เขตชายแดนเหนือ โดยให้เดินทางไปประจำการอยู่ที่นั่นนับจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป!”

“…”

เมื่อพระราชโองการถูกประกาศออกมา เสียงอุทานด้วยความตกใจก็ดังขึ้นในท้องพระโรง ตามมาด้วยเสียงของการกระซิบกระซาบกันอย่างเผ็ดร้อน

“นี่มันอะไรกัน เป็นตู๋กูเทียนชิงจริง ๆ หรือ ข้าไม่ได้หูฝาดไปใช่หรือไม่?”

“เดิมทีข้านึกว่าฝ่าบาทจะทรงเลือกคนอื่นแล้วนะนี่”

“สงสัยต้องไปแสดงความยินดีกับท่านพี่อี้เหอเสียหน่อยแล้ว”

ตู๋กูอี้เหอเป็นขุนนางที่อยู่แถวหน้าสุดในท้องพระโรง ขณะนี้ เขายืนอย่างโดดเด่นเป็นสง่า สีหน้าบอกชัดถึงความพิศวงเล็กน้อย และไม่คาดฝันกับพระราชโองการที่เพิ่งถูกประกาศออกมา

เมื่อได้ยินเสียงแสดงความยินดีจากรอบกาย ขุนนางชราก็กลับมาได้สติอีกครั้ง พร้อมดวงตาเป็นประกาย เมื่อวานนี้ จ้าวอู่เจียงบอกว่าจะหาทางช่วยผลักดันบุตรชายของตน ผ่านไปเพียงวันเดียว ฮ่องเต้ก็ทรงแต่งตั้งบุตรชายตนไปเป็นแม่ทัพใหญ่คุมอำนาจอยู่ทางแดนเหนือจริง ๆ!

นับว่า… จ้าวอู่เจียงคนนี้มีความสามารถโดยแท้!

มุมปากของชายชรายกตัวเป็นรอยยิ้ม ตามมาด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข

ในเวลาเดียวกันนี้ อวี้ฉื่อเจิ้นอู๋ขุนนางเส้าชิงแห่งศาลต้าหลี่กำลังขมวดคิ้ว เขาได้แต่ยิ้มออกมาแห้ง ๆ พร้อมกับส่ายศีรษะ นับว่าตนประเมินจ้าวอู่เจียงต่ำเกินไป

เฉินอันปังเสนาบดีกรมกลาโหมชะงักงันด้วยความตกตะลึง เขาไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน แล้วภาพงานเลี้ยงในจวนตระกูลตู๋กูก็ปรากฏขึ้นในความทรงจำทันที

เขาต้องรีบหาทางกำจัดจ้าวอู่เจียงให้ได้! เฉินอันปังสูดหายเข้าใจลึก หนวดเคราสั่นไหวด้วยความไม่สบอารมณ์

จังหวะที่การซุบซิบพูดคุยระหว่างกลุ่มขุนนางน้อยใหญ่หยุดชะงัก เฉินอันปังก็สะบัดเสื้อคลุม และก้าวเดินออกไปข้างหน้า

“ถวายบังคมฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรอย่างสง่างาม ตอบรับด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“เสนาบดีเฉินมีอะไรหรือ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน