ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 513

บทที่ 513 ต่อให้ขวางทางเป็นพันคน ข้าก็จะไป

ความแข็งแกร่งแท้จริงของจ้าวอู่เจียงเป็นสิ่งที่ไม่สามารถมองข้ามได้เป็นอันขาด กระทั่งตัวเขายังรู้สึกว่า ต่อให้เขาเผชิญหน้ากับหมาป่าเทพเจ้าของชาวโหลวหลาน หนอนศักดิ์สิทธิ์ของชาวหนานเจียง หรือหนี่ผูซาของชาวต้าเซี่ย เขาก็พอจะสู้ได้อยู่บ้าง

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่จ้าวอู่เจียงคิดไปเอง

แม้ชายหนุ่มจะเพิ่งบรรลุขอบเขตเทวะ แต่เขาหาใช่ผู้อยู่ในขอบเขตเทวะระดับต้น

เมื่อเปรียบเทียบพลังทำลายล้างแล้ว ข้อแตกต่างของผู้อยู่ขอบเขตเทวะระดับต้นกับระดับสูงอยู่ที่รากฐานพลัง

หลังจากจ้าวอู่เจียงฝึกวิชาสองผสานกับบุตรีแห่งสวรรค์หลินหลางแห่งเผ่าอวี้จาง พวกเขาก็บรรลุขอบเขตเทวะ กระนั้น จ้าวอู่เจียงกลับมีความแข็งแกร่งมากกว่าหลินหลางหลายเท่า ทั้งเขายังดูดพลังมาจากนางไม่น้อยด้วย

ร่างกายจ้าวอู่เจียงจึงสามารถปรับตัวเข้ากับขอบเขตใหม่ได้อย่างราบรื่น

นับแต่บรรลุขอบเขตเทวะ จ้าวอู่เจียงก็เหมือนได้รับพรจากฟ้าดิน เขารับรู้ถึงมวลพลังมากมายที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายอย่างบ้าคลั่ง

ระหว่างเดินทางมาที่นี่ จ้าวอู่เจียงเผชิญหน้ากับพายุหิมะรุนแรง และช่วงขณะนั้นเขาก็ได้ดูดซับพลังฟ้าดินอย่างต่อเนื่อง

กระทั่งมาถึงเมืองตงเฉินในมณฑลฉางตงทางตะวันออกของต้าเซี่ย ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ว่าร่างกายอัดแน่นไปด้วยพลัง

นี่ยังไม่รวมปราณกระบี่มหาศาลในร่างกายของเขาที่รอวันจะได้ระเบิดออกมา

ด้วยเหตุนี้ จ้าวอู่เจียงจึงมีความมั่นใจในตัวเองยิ่ง

อีกทั้งเมื่อครู่เขาสามารถยืมพลังฟ้าดินได้ นี่แสดงให้เห็นว่าเขาอยู่ในขอบเขตเทวะอย่างแท้จริง

จ้าวอู่เจียงอยากจะเห็นนักว่าเทพเจ้าหนี่ผูซาอะไรนั่นจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับเรื่องนี้?

ทว่าจ้าวอู่เจียงไม่พบมวลพลังผิดปกติเลย นี่ทำให้เขารู้สึกฉงนนัก…

เพียงชั่วพริบตา จ้าวอู่สงบใจลง หันกลับมาจ้องมองกลุ่มชาวโพ้นทะเลที่พุ่งเข้ามา

ต้องทราบว่าการเผชิญหน้ากับกำลังพลนับพันคน แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตเทวะระดับสูงก็ยังคิดหลีกเลี่ยง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน