ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 534

บทที่ 534 ศรีษะอันยอดเยี่ยม

การรวมตัวกันอย่างกะทันหันของเผ่าเหมี่ยวเจียง ทำให้เซียวหยวนซานรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูน่าเกรงขาม แต่พวกเหมี่ยวเจียงกลับไม่ได้บุกโจมตีในทันทีราวกับรอคอยบางสิ่งอยู่

ท่ามกลางฝูงชนเผ่าเหมี่ยวเจียงที่ได้รับการคุ้มครองจากหนอนศักดิ์สิทธิ์ มีคนสามคนที่โดดเด่นเป็นพิเศษ

คนหนึ่งคือซูหยานาชี ธิดาเทพแห่งเผ่าเหมี่ยวเจียงผู้มีรูปโฉมงดงามราวกับนางสวรรค์ นางสวมชุดสีสันสดใส คนหนึ่งคือผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าเหมี่ยวเจียง และอีกคนคือ เด็กสาวร่างเล็กผู้หนึ่ง

ยามนี้เด็กสาวตัวเล็กนั่งอยู่บนบ่าของผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์ สวมรองเท้าผ้าสีคราม ลายปักสีขาว ชุดยาวสีน้ำเงินเข้มสลับดำ

นางถักผมเปียยกสูง ใบหน้างดงาม ดวงตากลมโตมีชีวิตชีวาและแฝงไปด้วยความไร้เดียงสา

ไม่ว่าจะเป็นธิดาเทพหรือผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าเหมี่ยวเจียง ยามมองเด็กสาวผู้นั้นดวงตาล้วนเต็มไปด้วยความเคารพเกรงกลัว

เหตุผลไม่มีอื่นใด นอกจากเด็กสาวผู้นี้คือบรรพบุรุษเซียนอมตะแห่งเผ่าเหมี่ยวเจียง หรือหนอนศักดิ์สิทธิ์ตามปรากฏบนม้วนหนังแกะและในคำบอกเล่าของเจ้าสำนักศรัทธาราษฎเป็นผู้ทรงพลังซึ่งเดินทางมายังโลกใบนี้เพื่อเสาะหาบางสิ่ง

ไม่ว่าจะบรรพบุรุษเซียนอมตะหรือหนอนศักดิ์สิทธิ์ ล้วนไม่ใช่ชื่อที่แท้จริงของนาง

เป็นเพียงคำเรียกขานตามกฎเมื่อนางมายังในโลกใบนี้

เดิมทีนางเป็นศิษย์แห่งสำนักพิษสวรรค์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งยังเป็นผู้มีฐานะสูงส่งของสำนัก เมื่อมายังโลก นางจึงถูกเรียกว่าหนอนศักดิ์สิทธิ์

ถึงนางจะไม่ชอบสมญานามนี้ แต่ก็ทำได้เพียงยอมรับเท่านั้น

เช่นเดียวกับหมาป่าเทพเจ้า แท้จริงแล้วเจ้านั่นก็เป็นเพียงปีศาจสุนัขตัวหนึ่งเท่านั้น แต่พอมายังโลกใบนี้กลับถูกนับถือเป็นเทพเจ้าเสียได้

ส่วนหนี่ผูซาแห่งแคว้นต้าเซี่ย…

นับว่าเขาเป็นเพียงผู้ประสบเคราะห์กรรม ล้มเหลวในการเอาชนะทัณฑ์สวรรค์ จิตใจกำลังจะล่มสลาย เดินทางมายังโลกใบนี้ก็เพื่อแสวงหาโอกาสเท่านั้น

ด้วยไม่อาจก้าวข้ามตัวตนของตนเอง จึงได้ชื่อว่าหนี่ผูซา

เขารักษาตัวเองไม่ได้ กำลังจะตายอยู่รอมร่อ ตัวเขาคงคิดว่าไม่มีอะไรจะเสียแล้ว จึงเป็นพวกจัดการยากที่สุด เพราะไร้กฎเกณฑ์ใด ๆ ทำให้ผู้คนเกรงขาม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน