ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 580

บทที่ 580 สำนักเทพโลหิต

ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านตระกูลจ้าว

ใต้ต้นไม้ใหญ่อายุร้อยปีที่ชาวบ้านมักจัดประชุมกันเป็นประจำ กำลังเกิดการโต้เถียงขึ้น

เสียงโต้เถียงดังสะเทือนจนใบไม้บนกิ่งก้านสาขาของต้นไม้ใหญ่สั่นไหวเป็นพัลวัน

เนื้อหาของการโต้เถียงนั้น เกี่ยวข้องกับเรื่องของเหล่าเทพเซียนที่ชาวบ้านมักจะหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงในยามปกติ

หัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฝูกุ่ยบอกกับชาวบ้านว่า สำนักเทพโลหิตได้ส่งคนมาเก็บเครื่องบรรณาการแล้ว

สำนักเทพโลหิต เป็นสำนักบำเพ็ญเพียรที่อยู่ใกล้กับหมู่บ้านหลายสิบแห่ง ทุกปีจะรับเครื่องบรรณาการจากหมู่บ้านใกล้เคียง ไม่ว่าจะเป็นธัญพืช ผลไม้ ผ้าผืน ฯลฯ ส่วนสำนักเทพโลหิตก็จะคอยช่วยหมู่บ้านขจัดสัตว์ป่าและโจรผู้ร้ายเป็นครั้งคราว

แม้ว่าสำนักเทพโลหิตจะมีคำว่า “เทพ” อยู่ในชื่อ แต่ผู้บำเพ็ญเพียรในสำนักนั้นมีวิชาไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก ไม่เช่นนั้นก็คงไม่จำเป็นต้องพึ่งพาธัญพืชและผลไม้จากหมู่บ้านหลายสิบแห่ง สามารถกินอากาศหรือดื่มน้ำค้างยามเช้าเพื่อบำรุงชีวิตได้อยู่แล้ว

แต่เดิมการเก็บเครื่องบรรณาการก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หมู่บ้านตระกูลจ้าวแม้จะไม่ถือว่าเป็นหมู่บ้านใหญ่ แต่ก็ถือว่าค่อนข้างมั่งคั่ง เครื่องบรรณาการที่ต้องมอบให้แก่สำนักเทพโลหิตนั้นสามารถจ่ายได้สบาย ๆ

แต่ครั้งนี้ สำนักเทพโลหิตไม่ต้องการธัญพืชผลไม้ ไม่ต้องการทองเงินผ้าผืน แต่ต้องการคน สิบคนที่แข็งแรงและมีชีวิตชีวา

นี่ทำให้หัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฝูกุ่ยและชาวบ้านทั้งหลายลำบากใจ

เพียงแค่บอกว่าต้องการคน แต่ไม่บอกว่าต้องการคนไปทำอะไร หากเป็นเหมือนตำนานโบราณของหมู่บ้านที่ว่า ต้องการคนไปเสริมธาตุในร่างกายบำรุงพลังหรือกินคนเพื่อบำเพ็ญเพียรล่ะ?

สิบคนที่ถูกเลือกออกไป จะไม่ใช่การส่งไปตายหรอกหรือ?

แต่หากเป็นการรับสมัครเป็นศิษย์ของสำนัก กลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียร ต่อไปก็จะสามารถเหาะเหินเดินอากาศ เป็นที่เคารพนับถือของผู้คนนับหมื่นได้ไม่ใช่หรือ?

นี่ย่อมเป็นเรื่องดีอย่างไม่ต้องสงสัย

ขณะที่ทุกคนกำลังลังเลใจอยู่นั้น ชาวบ้านคนหนึ่งที่มักจะวิ่งวุ่นไปมาระหว่างหมู่บ้านอื่น ๆ เป็นประจำ ได้บอกกับทุกคนว่า หมู่บ้านตระกูลหวังที่อยู่ติดกับหมู่บ้านข้าง ๆ นั้น เมื่อราวครึ่งปีก่อนก็ถูกสำนักเทพโลหิตเรียกตัวคนไปแล้ว

หลังจากนั้น ไม่มีใครในพวกนั้นกลับมาที่หมู่บ้านอีกเลย ไม่มีใครได้ยินข่าวคราวใด ๆ อีก ไม่มีใครเห็นพวกเขาอีก ราวกับว่าพวกเขาหายตัวไปในอากาศ

เมื่อได้ยินดังนั้น ชาวบ้านที่มาชุมนุมกันใต้ต้นไม้ใหญ่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านก็พากันส่งเสียงอึกทึกครึกโครม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน