บทที่ 59 เรียกร้องผลประโยชน์
โรงหมอหลวง ห้องลับของผู้ดูแล
ซุนอี้ขู่กำลังใช้พัดโบกสะบัดใส่เตาไฟ เพื่อให้น้ำยาในหม้อต้มร้อนเดือดได้ที่
ทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เด็กหนุ่มในชุดดำวิ่งเข้ามา
“ใต้เท้าขอรับ! ล้มเหลวแล้ว!”
เขายังคงเหลียวมองไปทางด้านหลังอย่างตื่นกลัว เพราะกำลังตระหนกว่าจ้าวอู่เจียงจะติดตามมาหรือไม่
“อะไรนะ!” ซุนอี้ขู่ตกตะลึง “มีคนคอยอารักขามันอยู่หรือ?”
“ไม่ใช่ขอรับ… ไม่ใช่ แต่เป็นจ้าวอู่เจียงแข็งแกร่งมากเกินไป เขาสามารถฆ่าคนของพวกเราได้ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจเท่านั้น…” เด็กหนุ่มในชุดดำยังคงตัวสั่น ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกกลัวมากเท่านั้น
“เป็นไปไม่ได้…” ซุนอี้ขู่ไม่อยากเชื่อ
“มันจะมีฝีมือต่อสู้สูงส่งขนาดนั้นได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”
เด็กหนุ่มในชุดดำยกมือกุมหน้าอกตัวเอง ใบหน้าซีดขาวขึ้นเรื่อย ๆ
“ใต้เท้าขอรับ ข้าน้อย…”
พรึ่บ!
ฉับพลันหัวใจของเขาระเบิดออก ม่านหมอกโลหิตสาดกระจาย ตัวคนยังพูดไม่ทันจบ ก็ล้มลงไปกระแทกกับพื้นห้องเสียแล้ว
ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!
เข็มแหลมสี่เล่มพุ่งออกมาจากหน้าอกของเด็กหนุ่มชุดดำ ทำเอาซุนอี้ขู่ตาเบิกโพลง พยายามจะหมุนกายหนี แต่สายเกินไป!
ผู้ดูแลโรงหมอหลวงรีบระเบิดพลังลมปราณห่อหุ้มกาย แต่เข็มเงินเหล่านั้นกลับพุ่งทะลวงผ่านม่านพลัง เข้ามาทิ่มแทงผิวหนังของเขาได้อยู่ดี
“อ๊าก!”
ซุนอี้ขู่กรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ร่างกายสั่นเทายากจะควบคุมได้
ความหวาดกลัวปรากฏขึ้นในหัวใจ เขาไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเข็มเงินเหล่านี้แทงทะลวงเข้าสู่หัวใจ เกรงว่าเขาก็คงต้องตายไม่ต่างจากบริวาร
โชคดี ที่เมื่อเข็มเงินเหล่านี้เจาะทะลวงผ่านม่านพลังลมปราณเข้ามา อานุภาพของมันก็ถูกทอนลงไปหลายส่วน ซุนอี้ขู่จึงได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจก็ยังคงสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว
เห็นทีเขาคงไม่สามารถกำจัดจ้าวอู่เจียงได้ง่าย ๆ ตามที่คิดเสียแล้ว อีกฝ่ายเก็บงำฝีมือไว้มากเกินไป เป็นไปได้อย่างไรที่มันจะเป็นผู้ฝึกวรยุทธ์?
ซุนอี้ขู่เดินกลับไปนั่งบนเก้าอี้ พยายามข่มความเจ็บปวด ค่อย ๆ ถอนเข็มเงินออกจากร่างกายด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่านในใจ
…
ตำหนักหย่างซิน
จ้าวอู่เจียงกลับมายังห้องบรรทมของฮ่องเต้ ปรากฏว่านางก็เพิ่งกลับมาจากการประชุมพอดี
“ทูลฝ่าบาท วันนี้กระหม่อมถูกเฉินอันปังใส่ร้ายแทบตายแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” จ้าวอู่เจียงแสดงสีหน้าขมขื่นเป็นอย่างยิ่ง


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า