ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 605

บทที่ 605 ชีวิตคือการแสดง

จ้าวอู่เจียง ชายชาวบ้านที่ไม่รู้ตัวว่าถูกจับตามอง เดินตามลำธารไปยังทิศทางปลายน้ำ ดูดซับพลังฟ้าดินไปตลอดทาง

ทันใดนั้น พืชพรรณเบื้องหน้าไม่ไกลเกิดการสั่นไหวและมีเสียงดังขึ้น

ชายร่างใหญ่ห้าคนกับหญิงสาวหนึ่งคน เดินออกมาจากพงหญ้าอย่างทุลักทุเล

ชายร่างใหญ่ทั้งห้าคน ผลักดันหญิงสาวในชุดขาวที่งดงามมาก แต่มีความเหนื่อยล้าและสิ้นหวัง สองแขนของนางถูกมัดด้วยเชือกไว้ด้านหลัง ถูกชายร่างใหญ่ผลักไปข้างหน้า

ดูจากภาพที่เห็น เหมือนว่าพวกเขาเป็นโจรภูเขาที่ลักพาหญิงสาวจากครอบครัวในหมู่บ้านมานั้นเอง

“ท่านผู้กล้าหาญ ช่วยข้าด้วย!”

หญิงสาวเห็นจ้าวอู่เจียง ราวกับพบผู้ช่วยชีวิต นางร้องขอความช่วยเหลือด้วยเสียงแหบห้าว น้ำตาคลอเบ้า

ชายร่างใหญ่คนหนึ่งกระชากเชือกที่มัดหญิงสาวแน่นขึ้นและผลักนางต่อไป ส่วนอีกสี่คนมองจ้าวอู่เจียงด้วยสายตาโหดเหี้ยม พูดด้วยเสียงข่มขู่

“เจ้าหนู พวกเราเตือนเจ้า อย่ายุ่งเรื่องนี้!”

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วเล็กน้อย เกาหัว แล้วตอบอย่างจริงจัง

“รับทราบขอรับ”

จากนั้นเขาก็หันหลังเดินไปทันที โดยไม่มีการลังเลแม้แต่น้อย

ชายร่างใหญ่และหญิงสาวต่างตกตะลึง มองหน้ากันอย่างงงงวย

อ่า? ความเป็นผู้กล้าหาญของเจ้าหายไปไหน? เห็นหญิงสาวถูกโจรภูเขาลักพาตัวต่อหน้าต่อตา เจ้ากลับทำเช่นนี้ได้อย่างไร?

“เดี๋ยวก่อน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน