ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 606

บทที่ 606 มอบกายให้เป็นการตอบแทน

แสงจันทร์สาดส่องเย็นเยียบ จ้าวอู่เจียงมีสีหน้าอ่อนโยน

เขายิ้มบางๆ โดยไม่สนใจชายร่างใหญ่ห้าคนที่ถูกตรึงอยู่กับที่ เขาเดินไปหาหญิงสาวที่งดงามแต่มีท่าทีเศร้าสลด

“ไม่ต้องกลัวแล้ว เจ้าปลอดภัยแล้ว”

เงาหางจิ้งจอกพันร่างชายร่างใหญ่ห้าคนจากสำนักเทียนเหอ แต่ละจุดที่หางเคลื่อนไหวผ่านไป ผิวหนังจะซีดและเหี่ยวเฉาลงทันที เหมือนพลังฟ้าดินถูกดูดออกไปจากตัวจนหมด

หญิงสาวที่งดงามในชุดขาว ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา ราวกับจะเรียกร้องความเห็นใจ

นางพุ่งเข้าหาจ้าวอู่เจียงด้วยท่าทีอ่อนแอและเศร้าสลด พลางร้องไห้สะอื้น

“ขอบคุณท่านผู้กล้าหาญที่ช่วยข้า”

จ้าวอู่เจียงยิ้มแย้มเต็มใบหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความลึกลับ เขากอดรัดเอวของหญิงสาวที่พุ่งเข้ามา เอวนุ่มนวลแต่ไม่ขาดความแข็งแรง บางแต่มีความกลมกลึงชวนสัมผัส

เมื่อเขากอดหญิงสาว นางตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของชายหนุ่มก็เริ่มหรี่ลงเล็กน้อย

เขารู้สึกถึงพลังปีศาจในตัวเขากำลังเกิดความกระหายอย่างมาก ราวกับร่างกายของหญิงสาวนี้มีพลังหยินที่ไม่ธรรมดา

ในภายหลังเขาจึงได้รู้ว่า หญิงสาวผู้นี้มีรากวิญญาณธาตุน้ำ ถือเป็นร่างที่ดีที่สุดสำหรับการฝึกตน

ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนชายหรือหญิง หากมีรากวิญญาณธาตุน้ำ ก็มักจะถูกผู้คนมากมายหมายตาโดยไม่รู้ตัว

หยินเถาเอ๋อร์ที่พุ่งเข้ากอดจ้าวอู่เจียง ร่างกายของนางแข็งทื่อไปเพราะตกใจที่ชายชาวบ้านคนนี้ไม่มีท่าทีปกปิดความโลภของตนเองเลยแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้น นางรู้สึกได้ทันทีว่าทำไมคนร่วมสำนักของนางถึงบอกว่าร่างกายของชาวบ้านคนนี้ดูไม่ชัดเจน เหมือนกับเงาที่พร่ามัว

นางมีพลังระดับปรมาจารย์และมีประสบการณ์มากมายนับไม่ถ้วน นางรู้ทันทีว่าชายคนนี้ไม่มีร่างกายที่แท้จริง ร่างที่เห็นเป็นเพียงภาพลวงตาที่เกิดจากพลังปีศาจและวิญญาณหลอมรวมกันเท่านั้น

และพลังปีศาจนี้ยังคุ้นเคยอย่างมาก เพราะนางเคยสัมผัสพลังนี้จากหลินเสี่ยวเคอ หนึ่งในสามนางปีศาจแห่งดินแดนใต้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน