ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 636

บทที่ 636 มือยักษ์แห่งปีศาจ

เรื่องของหลี่ฉวนจวินกระตุ้นให้ศิษย์ในสำนักเทพอสูรพูดคุยกันไม่หยุด

พวกเขาต่างสงสัยในความกล้าหาญของผู้ยิ่งใหญ่ที่กล้าท้าทายสำนักเทพบุปผาซึ่งมีศิษย์หญิงงามที่เรียกตัวเองว่าเทพธิดามากมายนับไม่ถ้วน

บางคนเยาะเย้ยหลี่ฉวนจวินว่าเป็นคนหนุ่มโง่เง่า ไม่กลัวตาย กล้าหาญเกินไป การที่กล้าท้าทายกับสำนักเทพบุปผาเช่นนี้ หากเจอกับสำนักเล็กๆ เขาจะไม่ฆ่าล้างหมดสำนักเลยหรือ?

จ้าวอู่เจียงเงียบฟัง ไม่แสดงสีหน้าใดๆ และไม่ได้ถามอะไร

เขาอยู่ในสำนักเทพอสูร ต้องจำไว้เสมอว่าร่างนี้คืออู๋เจียง บุตรชายคนเดียวของอู๋ต้าห่าย ยอดฝีมือระดับเจ็ด

เขาต้องเล่นบทของอู๋เจียงให้ดี

เขาต้องใช้ชีวิตผ่านตัวตนของอู๋เจียงเพื่อให้ได้ทรัพยากรมากขึ้นและสมบัติเพิ่มขึ้น ทำให้การฝึกฝนของเขาเติบโตมากขึ้น และฐานะของเขามั่นคงยิ่งขึ้น

เขาจะไม่ลืมเป้าหมายของตนเอง ค้นหาสหายเก่าและฆ่าศัตรู

ท่ามกลางการพูดคุยเสียงดังของกลุ่มศิษย์ เมฆหมอกที่ปกคลุมรูปปั้นเทพและปีศาจในสำนักเทพอสูรเริ่มม้วนตัว

เมื่อมองขึ้นไป บนท้องฟ้าเหนือศีรษะ เมฆหมอกม้วนตัวและกลายเป็นวังน้ำวนขนาดใหญ่

เมฆหมอกในวังวนเปลี่ยนเป็นสีเทาดำ มีสายฟ้าแวบวาบเป็นครั้งคราว

วังวนนี้ดึงดูดสายตาของทุกคน จ้าวอู่เจียงมองด้วยความสงสัย ในใจพิศวงว่า หอคอยปีศาจไม่ได้อยู่ในรูปปั้นปีศาจหรือ แล้ววังวนบนท้องฟ้านี้คืออะไร?

เสียงร้องตกใจดังขึ้นรอบตัว จ้าวอู่เจียงมองด้วยความสงสัย พลันตาเขากระตุก

ในวังวน มีมือยักษ์สีเงินขาวข้างหนึ่งยื่นออกมา ปกคลุมท้องฟ้าและขยายตัวในสายตาของทุกคน

มือยักษ์นี้มีหกนิ้ว ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นมือซ้ายหรือมือขวา

บนมือมีเกล็ดหนาแน่นเหมือนเกล็ดปลา

มือยักษ์ที่ปกคลุมท้องฟ้าพุ่งเข้ามาหาพวกเขา ศิษย์หลายคนร้องตกใจและพยายามหลบหนี

จ้าวอู่เจียงมองดูมือยักษ์ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่ได้ตื่นตกใจหรือหนีไปไหน

“ผู้ใดที่ต้องการเข้าสู่หอคอยปีศาจ จงผ่อนคลายจิตใจ ปล่อยให้มือปีศาจนำพวกเจ้าเข้าสู่หอคอยปีศาจ”

อู๋ต้าห่ายปรากฏตัวขึ้นใต้มือยักษ์สีเงินขาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม มองดูศิษย์ทุกคน และเมื่อมองไปที่บุตรชายของตน เขาขยับริมฝีปาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน