ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 692

บทที่ 692 ความรักที่ลึกซึ้ง

คืนนี้ท้องฟ้าสวยงามเป็นพิเศษ

ดวงจันทร์ส่องแสงเจิดจ้า มีลักษณะกลมเต็มดวงและสว่างไสว

เมื่อดวงจันทร์เต็มดวงปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า เขาก็เติมเต็มนางไปทั่วเรือนร่าง

สงครามบนเตียงนอนเปิดฉากขึ้น

เขายกนางขึ้นสูง แล้วปล่อยให้นางร่วงหล่นลงมาอย่างหนัก

ทั้งคู่ไม่มีการเผาไหม้ของไฟป่า แต่ความรักที่ยาวนานกลับถูกจุดขึ้น กลายเป็นไฟที่เผาผลาญทั้งผืนป่า คลุมทั่วทั้งท้องฟ้าแห่งความปรารถนา

ความทรงจำในอดีตถาโถมเข้ามา ทำให้น้ำตาในดวงตายาวรีของหลินหลางเอ่อล้น ในขณะที่ความรักลึกซึ้งถึงที่สุด น้ำตาก็ไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว

จ้าวอู่เจียงจูบใบหน้าของนางเบาๆ และพูดคำรักที่หวานหูที่สุด

ในโลกนี้ คนรักส่วนใหญ่รักกันจนไม่สามารถเอ่ยปากได้ แต่จ้าวอู่เจียงและหลินหลางรักกันจนสามารถพูดออกมาได้อย่างเต็มปาก

หลินหลางโยกตัวเบาๆ ทั้งคู่ต่างกอดรัดกัน นั่งตรงข้ามกัน สูดหายใจเบาๆ ด้วยเสียงสั่นเครือเบาๆ นั่นคือเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาร้อนแรง

ความรักถูกขัดเกลาให้เข้มข้นยิ่งขึ้น หลินหลางสูดหายใจกระเส่าเบาๆ ด้วยดวงตาที่มีแววความรัก เรียกเขาด้วยเสียงอ่อนหวานว่า “สามีของข้า”

จ้าวอู่เจียงยิ้มและตอบว่า “ภรรยาของข้า”

คำว่า “ภรรยา” ทำให้หัวใจของหลินหลางเหมือนถูกชโลมด้วยสายฝนเย็นสบาย เปียกชุ่มด้วยความรู้สึก ทำให้ร่างกายของนางอ่อนระทวยและมีความอ่อนหวานมากขึ้น

ดวงตาของนางเต็มไปด้วยม่านน้ำตาและความรัก มองจ้าวอู่เจียงด้วยความตั้งใจ

นางอยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ อยากให้ทั้งคู่เป็นเช่นนี้ตลอดไป

นางประคองใบหน้าของจ้าวอู่เจียงและจูบเขาอย่างลึกซึ้ง

จูบเดียวแสดงถึงความรัก นางครางเบาๆ ร่างกายสั่นไหวเบาๆ

การหายใจของนางเต็มไปด้วยความยั่วยวนที่ไม่เหมือนผู้ใด ความรู้สึกที่ลึกล้ำทำให้นางรู้สึกเสียวซ่าน

ความรักระหว่างชายหญิงไม่ใช่เพียงการปลดปล่อยความปรารถนา แต่เป็นการแสวงหาความรักของกันและกัน

ดวงตาของหลินหลางเต็มไปด้วยความรัก ไม่ได้เปียกชุ่มด้วยความปรารถนา แต่เต็มไปด้วยความรักลึกซึ้ง

ความปรารถนาระหว่างนางและจ้าวอู่เจียงเป็นเพียงเครื่องประดับของความรัก

จ้าวอู่เจียงก็รักและหวงแหนนาง ไม่ได้โจมตีนางอย่างรุนแรงเหมือนในอดีต แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความรักอันนุ่มนวล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน