ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 704

บทที่ 704 ลูกค้า ผู้คุ้มกันและผู้ตามหาภรรยา

หูของจ้าวอู่เจียงขยับเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเบาๆ จากในห้องโดยสารของรถม้า

มีชายสองคนและหญิงหนึ่งคน

เสียงของชายคนหนึ่งเต็มไปด้วยพลัง อีกคนหนึ่งมีน้ำเสียงสุภาพแต่แฝงด้วยความรู้สึกกดดัน

ส่วนหญิงสาว คือเด็กสาวที่พูดกับเขาเมื่อครู่ เสียงของนางนุ่มนวลและอ่อนหวาน

รถม้าขับผ่านประตูเมืองเข้าไป

“น้องชาย เดินทางคนเดียวเช่นนี้ ไม่ทราบว่าเจออุปสรรคขัดขวางระหว่างทางบ้างหรือไม่?” ชายวัยกลางคนยิ้มแย้มอย่างอบอุ่น

จ้าวอู่เจียงเกาศีรษะ ยิ้มอย่างอ่อนโยนและตอบกลับไปอย่างซื่อๆ

“ก็มีอยู่บ้างขอรับ แต่ไม่เป็นปัญหาใหญ่ แก้ไขได้ก็แก้ไข แก้ไขไม่ได้ก็หนี”

เขาไม่ได้รู้สึกถึงความเป็นอันตรายหรือการคุกคามจากชายวัยกลางคนคนนี้

แต่คำถามของชายวัยกลางคนกลับมีความหมายแฝงนัยยะบางอย่าง

การสนทนาขณะนี้ดูเหมือนเป็นการพูดคุยธรรมดา แต่จริงๆ แล้วชายวัยกลางคนกำลังตรวจสอบความสามารถของจ้าวอู่เจียงอยู่ต่างหาก

ถ้าเขาแข็งแกร่งจริง ก็จะไม่เจออุปสรรคมากมาย ถ้าเขาอ่อนแอ ทุกที่ก็จะมีแต่อุปสรรคเต็มไปหมด

ชายวัยกลางคนพยักหน้าและกล่าวด้วยความรู้สึกย้อนวันวาน

“ก็เหมือนกับพี่ในสมัยหนุ่มๆ ที่ออกเดินทางคนเดียว ระหว่างทางต้องพบเจออุปสรรคไม่เคยน้อย ทุกครั้งที่จะแก้ไขต้องเหนื่อยมาก”

รถม้าเข้ามาในเมืองเมืองอวี้ตู่ ถนนปูด้วยหินแกรนิตสองข้างทางมีร้านสุราและร้านค้า เหมือนกับเมืองของมนุษย์ทั่วไป

แต่ไม่ว่าจะเป็นร้านสุราหรือร้านค้า ไม่มีไฟส่องสว่างเหมือนกับที่เห็นจากภายนอก

บรรยากาศในความมืดท่ามกลางหมอกเลือนลางดูน่ากลัวเป็นพิเศษ

ทันใดนั้น จ้าวอู่เจียงเห็นเงาของคนปรากฏขึ้นสองข้างทาง

คนเหล่านี้มีการแต่งกายหลากหลายรูปแบบ ส่วนใหญ่หน้าตาของผู้คนเหล่านั้นดูเบื่อหน่าย

บางคนหน้าซีด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน